به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایران، این پرونده صبح روز گذشته در شعبه 7 دادگاه کیفری استان تهران مورد رسیدگی قرار گرفت و در ابتدای جلسه سرایدار در جایگاه قرار گرفت و گفت: چند سالی است که به‌همراه بچه‌ها و همسرم در مدرسه‌ای به‌عنوان سرایدار زندگی می‌کنیم. روز حادثه جوانی به یکباره وارد حیاط مدرسه شد و بدون هیچ حرفی با زنجیر به صورتم کوبید که در پی آن یکی از چشم‌هایم کاملاً نابینا شد و چشم دیگرم هم فقط تا فاصله20 سانتیمتری را می‌بیند. این حادثه باعث شد تا دختر و پسرم به‌لحاظ روحی آسیب فراوانی ببینند. در طول رسیدگی به این پرونده خانواده‌ام از من خواسته‌اند که ضارب را قصاص کنم اما من آدمی نیستم که بتوانم قصاص شدن و نابینا شدن کسی را تحمل کنم به همین خاطر از قصاص و حق خودم گذشت می‌کنم و او را می‌بخشم.
پس از اظهارات شاکی، متهم درجایگاه قرار گرفت و با قبول اتهامش گفت: در آن روزها که این حادثه رخ داد، همسرم از من جدا شده بود و من و بچه‌هایم با مادرم زندگی می‌کردیم. بعد از مدتی دخترم به من گفت که سرایدار مدرسه‌مان برای دوستم مزاحمت ایجاد کرده و برای او پیامک‌های نامربوط فرستاده است. من آن زمان شیشه مصرف کرده بودم و حال و روز خوبی نداشتم و بدون هیچ تحقیقی به مدرسه رفتم و پس از دیدن سرایدار مدرسه با زنجیر به صورتش کوبیدم و از آنجا متواری شدم. اما یک روز بعد متوجه شدم اشتباه کرده‌ام و این مرد سرایدار نه مزاحمتی برای دوست دخترم ایجاد کرده و نه پیامکی به او داده است و همه چیز دروغ بوده و من حالا از کاری که انجام داده‌ام پشیمانم و از شاکی درخواست عفو دارم.
با پایان اظهارات شاکی و متهم قضات برای تصمیم‌گیری درخصوص این پرونده وارد شور شدند.
