به گزارش اقتصاد آنلاین، AIDS مخفف سندرم نقص ایمنی اکتسابی است (بیماری که در آن ایمنی سلولی بدن به شدت آسیب دیده و در نتیجه مقاومت شما در برابر عفونت و / یا بدخیمی را کاهش می‌دهد در حالی که هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد، داروهایی وجود دارند که روند پیشرفت آن را کند می‌کنند. افرادی که به اچ آی وی مبتلا هستند می‌توانند تدابیری را برای کاهش خطر انتقال ویروس به دیگران انجام دهند.
HIV / AIDS از کجا آمده است؟
HIV ویروسی است که احتمالا از میمون‌ها در آفریقا نشات گرفته است. یک تئوری می‌گوید که HIV به عنوان ویروسی شروع به آلودگی این حیوانات می‌کند. این ویروس بعداً به شکلی تغییر یافته است که قادر بوده انسان را آلوده کند. این بیماری ممکن است بیش از 100 سال پیش انسان را آلوده کرده باشد. در دهه 1920 در کنگو همه گیری HIV وجود داشت. سپس این ویروس در دهه 1960 به جمعیت هائیتی راه یافت. بعدها ابتدا در ایالات متحده و سایر کشورها ظهور کرد و در دهه 1980 به اکثر کشورها در سراسر جهان انتقال یافت.
HIV با سیستم ایمنی بدن چه کاری انجام می‌دهد؟
اچ آی وی به سلولهای سفید خون یا سلولهای T در سیستم ایمنی بدن حمله می‌کند. (به نوع خاصی از گلبول های سفید خون که سلول T CD4 مثبت نامیده می‌شود.) در ادامه ویروس همانند سازی می‌شود، از خود کپی می‌کند و تعداد بیشتری سلول T را آلوده می‌کند. از آنجا که سلولهای T بیشتری توسط ویروس آسیب می‌بینند، سطح سلولهای T سالم کاهش می‌یابد و فرد مستعد ابتلا به عفونت و انواع خاصی از سرطان ها می‌شود. وقتی سلولهای T کافی توسط ویروس آلوده شوند، در آن مرحله ایدز ایجاد می‌شود.
چگونه HIV گسترش می‌یابد؟
HIV از طریق تماس با مایعات بدن آلوده گسترش می‌یابد که می توان گفت رابطه جنسی و سوزن های مشترک دو راه اصلی انتقال HIV هستند. مایعات بدن که ممکن است حاوی اچ آی وی باشند و آن را منتقل کنند شامل مایع قبل از انزال، منی، خون، مایعات واژن، شیر مادر و مخاط راست روده می شوند که مایعات فرد آلوده برای انتقال ویروس با غشای مخاطی ، جریان خون یا ناحیه بریده یا آسیب دیده شخص دیگر تماس می‌گیرد.
آیا HIV می‌تواند از طریق تماس تصادفی گسترش یابد؟
ابتلا به اچ آی وی از فرد آلوده ای که با او تماس غیررسمی دارید امکان پذیر نیست. از طریق بغل کردن، لمس دست، صندلی توالت، آبخوری یا خوردن غذای تهیه شده توسط شخصی که HIV مثبت است، منتقل نمی‌شود. شما نمی توانید از طریق اشک اچ آی وی بگیرید و همچنین بزاق ، عرق یا بوسیدن دهان بسته ویروس را منتقل نمی‌کند. HIV وقتی روی سطوح خارج از بدن انسان قرار بگیرد به سرعت از بین می رود.
آیا HIV علائم اولیه را ایجاد می‌کند؟
اکثر افرادی که به ویروس اچ آی وی مبتلا شده اند ، از ابتلای خود به این بیماری اطلاع ندارند. با این حال ، برخی از افراد در طی 2 تا 4 هفته بعد از آلوده شدن، ابتلا به علائم آنفولانزا مانند می شوند. علائم اولیه HIV ممکن است شامل تب ، سردرد ، خستگی ، تورم غدد لنفاوی و گلو درد باشد. امروزه، آزمایش می‌تواند عفونت HIV را بسیار زودتر از آزمایش در گذشته تشخیص دهد. اگر علائم شبیه آنفولانزا را تجربه کرده اید و رفتاری را انجام داده اید که ممکن است شما را در معرض خطر ابتلا به HIV قرار دهد، به پزشک مراجعه کنید و آزمایش بدید.
علائم ایدز چیست؟
عفونت HIV سه مرحله را دنبال می‌کند که آخرین مرحله شدیدترین مرحله است و باعث ایدز کامل می‌شود. اولین مرحله ، مرحله عفونت حاد است. بسیاری از افرادی که برای اولین بار به اچ آی وی مبتلا می شوند هیچ علائمی را تجربه نمی‌کنند. کسانی که این علائم را دارند ممکن است از علائم شبیه آنفولانزا رنج ببرند.
مرحله دوم HIV تاخیر بالینی نام دارد. این بدان معناست که ویروس غیرفعال است و با سرعت بسیار کمتری نسبت به مرحله حاد تولید مثل می‌کند. این مرحله ممکن است تا یک دهه طول بکشد ، اما در بعضی از افراد ممکن است سریع تر پیشرفت کند.
مرحله سوم عفونت HIV، ایدز کامل است. در این مرحله، تعداد سلولهای T بسیار کم در افراد وجود دارد و سیستم ایمنی بدن آنها به خطر می افتد که آنها را مستعد ابتلا به عفونت و انواع خاصی از سرطان می‌کند. تشخیص و درمان به موقع HIV می‌تواند به جلوگیری از پیشرفت ایدز کامل کمک کند.
چه کسی در معرض خطر HIV است؟
هر کسی می‌تواند در هر سنی به اچ آی وی مبتلا شود اما جمعیت های خاص بیش از سایرین در معرض خطر هستند. مردانی که با مردان دیگر رابطه جنسی برقرار می‌کنند و افرادی که مواد مخدر تزریق می‌کنند در معرض خطر ابتلا به HIV قرار دارند.
مادران آلوده ای که باردار هستند ممکن است ویروس را در رحم منتقل کنند. مادران آلوده همچنین ممکن است ویروس HIV را در شیر مادر به نوزادان منتقل کنند. مردی که آلوده است ممکن است ویروس را به یک زن منتقل کند. تقریباً 1.1 میلیون نفر در ایالات متحده تا سال 2014 با اچ آی وی زندگی می کردند. از هر 7 نفری که مبتلا به اچ آی وی هستند ، 1 نفر نمی‌داند که به این ویروس مبتلا است.
چه کسی باید از نظر HIV آزمایش شود؟
مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) به همه افراد در سنین 13 تا 64 سالگی توصیه می‌کند حداقل به عنوان بخشی از مراقبت های بهداشتی معمول ، حداقل یک بار آزمایش HIV کنند. افرادی که در معرض خطر ابتلا به HIV هستند باید حداقل سالی یک بار آزمایش شوند. گروه های پرخطر شامل مردانی هستند که با مردان رابطه جنسی دارند ، افرادی که مواد مخدر تزریق می‌کنند ، کسانی که دارای عفونت های مقاربتی هستند و کسانی که چندین شریک جنسی دارند.
اگر از نظر HIV منفی هستید، اما اخیراً رفتارهای پرخطری را انجام داده اید ، 3 ماه بعد دوباره آزمایش کنید زیرا تولید آنتی بادی HIV در بدن طول می‌کشد.
درمان‌های HIV / AIDS به چه صورت است؟
در صورت تشخیص HIV ، در اسرع وقت برای معالجه به پزشک مراجعه کنید. درمان ضد رترو ویروسی (ART) شامل مصرف دو یا چند دارو از چندین کلاس است. این داروها از تکثیر HIV جلوگیری می‌کنند یا از آلوده شدن ویروس به سلولهای T جدید جلوگیری می‌کنند. این کوکتل های دارویی توسط پزشک متناسب با افراد ساخته می‌شود.
آیا درمان‌های جایگزین برای اچ آی وی موثر است؟
هیچ درمانی برای HIV وجود ندارد. درمان ضد ویروسی این احتمال را برای افراد مبتلا به HIV افزایش می‌دهد که امید به زندگی طبیعی دارند. هیچ درمان جایگزین یا داروهای قومی برای درمان HIV اثبات نشده است.
با این حال، بسیاری از افراد مبتلا به HIV ممکن است از یوگا ، طب سوزنی ، ماساژ ، مدیتیشن و تجسم استفاده کنند زیرا روش های کمکی یا حمایتی با درمان استاندارد سازگار است. این روش های درمانی می‌توانند به کاهش استرس و کاهش برخی از علائم مرتبط با HIV / AIDS کمک کنند.
برخی از افراد از داروهای گیاهی نیز استفاده می‌کنند. قبل از استفاده از روشهای درمانی مکمل و جایگزین در رژیم درمانی ، به خصوص در مورد گیاهان ، با پزشک خود مشورت کنید. برخی از گیاهان ممکن است در فعالیت داروهای خاص تداخل ایجاد کنند.
استراتژی‌های خودمراقبتی برای مدیریت اچ آی وی چیست؟
افرادی که به اچ آی وی مبتلا هستند ، در معرض خطر بیشتر عفونت و سایر بیماری ها هستند. مراقبت از خود مهم است. از طیف گسترده ای از میوه ها ، سبزیجات ، گوشت بدون چربی ، ماهی و محصولات لبنی استفاده کنید. مصرف قند و نمک خود را به حداقل برسانید. هدف شما این است که حداقل 30 دقیقه در روز فعالیت بدنی داشته باشید ، به شرطی که پزشک گفته باشد ورزش برای شما بی خطر است.
خواب کافی داشته باشید و استراحت کنید. وقت را با دوستان و خانواده خود بگذرانید. حمایت اجتماعی برای بدن و ذهن شما مهم است. برای معاینات معمول به پزشک مراجعه کنید. اگر از افسردگی یا اضطراب رنج می برید از یک درمانگر کمک بگیرید. داروهای خود را ، از جمله داروهای HIV ، طبق تجویز مصرف کنید.
اگر عوارض جانبی دارید ، به پزشک مراجعه کنید. وی در صورت نیاز می‌تواند رژیم شما را تنظیم کند. داروهای جدیدتر HIV معمولاً بهتر از داروهای قدیمی تحمل می شوند.
آیا باید HIV را فاش کنم؟
به طور کلی ، شما باید به افرادی که ممکن است تحت تأثیر وضعیت HIV شما قرار بگیرند ، در مورد بیماری خود بگویید. پزشک شما باید بداند تا مراقبت شما را بهینه کند. ممکن است بخواهید در مورد شرایط خود به دوستان و خانواده خود بگویید. ممکن است بخواهید HIV را برای دیگران که به این ویروس مبتلا هستند ، از جمله در یک گروه پشتیبانی، فاش کنید.
شرکای جنسی و افرادی که از سوزن مشترک استفاده می‌کنند، باید بدانند که آیا HIV مثبت دارید یا خیر. آنها در معرض ابتلا به ویروس از جانب شما هستند.
آیا می توانید از HIV جلوگیری کنید؟
تمرین پرهیز جنسی و پرهیز از رفتارهای پرخطر تنها روش های مطمئن برای کاهش حداکثر خطر یا جلوگیری از ابتلا به HIV است. اگر قصد داشتن رابطه جنسی دارید ، هر بار از کاندوم استفاده کنید (خطر ابتلا به عفونت HIV را کاهش می‌دهد اما از بین نمی برد). تعداد شرکای جنسی خود را محدود کنید تا خطر مواجهه را کاهش دهید. احتمال ابتلای شما به اچ آی وی از طریق رابطه دهانی کمتر از رابطه جنسی از طریق واژن یا مقعد است.
اگر در معرض خطر ابتلا به HIV بسیار بالا هستید ، از پزشک خود در مورد داروهایی که ممکن است خطر ابتلا به ویروس را به میزان قابل توجهی کاهش دهند، بپرسید. در صورت انجام رفتارهای پرخطر ، داروهای پیشگیری کننده برای کاهش خطر ابتلا به HIV در دسترس است. اگر دارو تزریق می کنید ، همیشه از سوزن های تمیز و استریل استفاده کنید. از به اشتراک گذاشتن سوزن ها خودداری کنید. افراد در معرض خطر ابتلا به اچ آی وی باید حداقل یک بار در سال آزمایش شوند ، شاید حتی بیشتر.
در دهه 1990 ، عفونت HIV علت شماره 1 مرگ افراد 25 تا 44 ساله بود. در سال 2014 ، HIV هشتمین علت اصلی مرگ در سنین 25 تا 34 سال و نهمین علت اصلی مرگ در این افراد بود. کسانی که 35 تا 44 سال دارند. تشخیص و درمان بهتر و افزایش آگاهی عمومی دلیل کاهش نرخ مرگ و میر آنها بود.
حتی داروهای جدیدتری وجود دارد که برای کاهش خطر ابتلا به HIV در افرادی که در معرض ابتلا هستند ، طراحی شده است. برای افرادی که در معرض خطر بالای اچ آی وی هستند ، مصرف داروی ترکیبی معروف به PrEP خطر عفونت را کاهش می‌دهد. افرادی که در معرض HIV قرار گرفته اند می‌توانند برای کاهش خطر عفونت از داروهای ضد رترو ویروسی یا پروفیلاکسی پس از مواجهه (PEP) استفاده کنند. این داروها باید طی 72 ساعت از زمان مشکوک شدن در معرض خطر شروع شوند و باید به مدت 28 روز مصرف شوند. این داروها تضمین نمی‌کنند که شما به HIV آلوده نخواهید شد ، اما خطر را کاهش می دهند.
