حواله بانکی چیست و چه تفاوتی با حواله پولی دارد؟

به گزارش اقتصاد آنلاین، مصرف‌کنندگان ممکن است برای خرید آپارتمان یا پرداخت مبلغ خریدهای بسیار بزرگ خود به این گزینه‌های پرداخت تضمین شده نیاز پیدا کنند. گزینه‌های پرداخت تایید شده با تضمین وجوه مورد نیاز به گیرنده این انتقالات پولی امنیت عرضه می‌کنند. این گزینه ها شامل چک های تضمین شده، انتقالات بانکی و حواله های بانکی هستند.

حواله های بانکی – که به آنها چک بانکی یا چک تحویلدار نیز گفته می شود – درست مانند چک های تضمینی بانکی هستند.  حواله‌های بانکی گزینه های پرداخت امنی هستند که توسط بانک صادرکننده تضمین می شوند در بسیاری از موارد برای انتقال مبالغ بسیار بزرگ استفاده می‌شوند. زمانی که مشتری درخواست حواله بانکی می‌کند، متصدی بانک در ابتدا از وجود پول  کافی در حساب مشتری برای پوشش مبلغ درخواستی اطمینان خاطر پیدا می‌کند.

پس از تأیید، بانک مبلغ مربوطه را از حساب مشتری برداشت و به دفتر کل یا یک حساب داخلی منتقل می کند. بانک حواله را با نام گیرنده و مبلغ صادر می کند. این حواله دارای شماره سریال خاصی – که مشتری حواله کننده را مشخص می‌سازد – چاپ سفید پس‌زمینه (واترماک[1]) است و حتی ممکن است دارای رمزگذاری خرد باشد – که این حواله را به شکل ابزار مالی مشروعی به گیرنده پرداخت معرفی و قابل انتقال بودن آن را در هنگام ارائه به بانک تضمین می‌کند . از آنجا که وجوه مربوطه پیشاپیش از حساب مشتری درخواست کننده برداشت شده‌اند ، بانک صادرکننده‌ی حواله در نهایت پرداخت کننده این وجوه به حساب می‌آید.

همانطور که در بالا ذکر شد، حواله های بانکی همانند روش پرداخت قابل اتکا و ایمنی عمل می کنند. فروشندگانی که هیچ رابطه‌ای با خریداران ندارند زمانی که انجام معاملات مستلزم انتقال مبالغ بالا است یا زمانی که تصور می‌کنند ممکن است دریافت مبلغ معامله دشوار باشد می‌توانند از خریدار حواله بانکی درخواست کنند. به عنوان مثال، فروشندگان در هنگام فروش خانه یا خودرو می‌توانند حواله بانکی درخواست کنند.  البته، اگر بانک ورشکسته شود و قدرت پرداخت حواله‌های بانکی باقی مانده خود را نداشته باشد یا اگر حواله تقلبی باشد ممکن است فروشنده قادر به دریافت مبلغ حواله نباشد.

بانک ها معمولاً در ازای صدور حواله از مشتریان پول دریافت می کنند. این بدان معنی است مشتریانی که حواله‌ی بانکی در خواست می‌کنند علاوه بر مبلغ حواله  ممکن است مجبور به پرداخت هزینه‌های بیشتری باشد  – که معمولاً نرخ ثابتی دارد، یا هزینه ثابتی است که بر اساس کل مبلغ حواله تعیین می‌شود یا برابر درصدی از مبلغ کل حواله است.  ممکن است بانک‌ها از اخذ این کارمزد از مشتریانی که رابطه خوبی با مؤسسه دارند یا افرادی که ارزش خالص بالا (HNWI) دارند چشم‌پوشی کنند.

نکات کلیدی

حواله‌های بانکی اسناد قابل انتقالی هستند که پرداخت مبلغ آن‌ها توسط بانک صادرکننده تضمین می شود.

بانک‌ها وجود موجودی کافی در حساب درخواست‌کننده را تأیید و برای پوشش مبلغ حواله وجوه مربوطه را از حساب وی برداشت می‌کنند و آن‌ها  را به حساب داخلی خاصی واریز می‌کنند.

زمانی که فروشندگان رابطه‌ای با خریدار نداشته باشند می‌توانند از آن‌ها حواله بانکی درخواست کنند.

بانک ها معمولاً برای صدور حواله های بانکی کارمزد دریافت می کنند.

ملاحظات ویژه

ممکن است برخی از بانک‌ها پس از صدور حواله گزینه لغو پرداخت مبلغ حواله را به مشتری ارائه نکنند. چرا که مطابق سوابق معامله پیشاپیش انجام شده است. بدین ترتیب اگر خریدار خواهان معکوس‌سازی معامله باشد، بانک معمولاً وی را ملزم می‌سازد تا کل مبلغ حواله را بازخرید کند. در برخی موارد، تا زمانی که مشتری مدارک مناسب را در اختیار داشته باشد، امکان لغو یا صدور مجدد حواله گمشده، دزدیده یا از بین رفته وجود دارد.

حواله های بانکی در مقایسه با حواله های پولی

حواله های بانکی و حواله‌های پولی هر دو از اسناد پیش پرداختی هستند که مبلغ مشخصی روی خود سند چاپ می‌شود. هر دوی آن‌ها روش پرداخت ایمنی از سوی نهاد ثالثی در نظر گرفته می شوند. پرداخت کننده‌ی حواله در هنگام استفاده از حواله های بانکی یا حواله پولی، نیازی به حمل مقادیر زیادی پول ندارد. با این حال، حواله های بانکی چکی هستند که پس از دریافت مبلغ از حساب صادرکننده برحسب وجوه بانک صادر می‌شود در حالی که برای خرید حواله پولی معمولا از وجه نقد استفاده می‌شود.

مهم

حواله بانکی را تنها می‌توان از بانک دریافت کرد، در حالی که حواله های پولی را می توان از فروشگاه های معتبر، دفاتر پست یا بانک ها خریداری کرد.

فقط بانک‌ها می توانند حواله بانکی صادر کنند، در حالی که  هر مؤسسه تأیید شده‌ای مانند فروشگاه معتبر، اداره پست یا بانک، می تواند حواله‌ی پولی صادر کند. از آنجا که از حواله‌های پولی اغلب برای پولشویی استفاده می‌شود، بسیاری از دولت‌ها مقدار پول قابل تبدیل به حواله را محدود می‌سازند. مبلغ حواله‌های بانک ممکن است بسیار بالاتر از حواله پولی باشد. به دلیل محدودیت مبالغ چاپ شده بر روی حواله‌های پولی – و فرآیندهایی که بانک‌ها هنگام صدور حواله بانکی پشت سر می‌گذارند- هزینه صدور حواله‌های پولی کمتر از حواله‌های بانکی است. دریافت حواله بانکی دشوارتر از دریافت حواله‌ی پولی است زیرا پرداخت‌کننده باید برای خرید حواله‌ی بانکی به بانک خود مراجعه کند، نه اینکه از یکی از موسسات قابل دسترس‌تری که حواله پولی عرضه می‌کنند استفاده کند.