به گزارش اقتصاد آنلاین، قسمت جلویی گزارش اغلب شامل ترکیبی چشمگیر از گرافیک، عکس و روایت همراه است که همگی فعالیت‌های شرکت در سال گذشته را شرح می‌دهند و همچنین ممکن است پیش‌بینی‌هایی درباره آینده شرکت داشته باشند. قسمت دوم گزارش شامل اطلاعات مالی و عملیاتی دقیق است.
نکات کلیدی
گزارش سالانه یک سند شرکتی است که در اختیار سهامداران قرار می‌گیرد و وضعیت مالی و عملیات شرکت در سال گذشته را توضیح می‌دهد.
وقتی قوانینی پس از سقوط بازار سهام در سال 1929 تصویب شد، گزارش سالانه جزء منظم گزارشگری مالی شرکت‌ها شد.
صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک ثبت شده نیز باید هر سال یک گزارش کامل سالانه را برای سهامداران خود منتشر کنند.
درک گزارش های سالانه
پس از سقوط بازار سهام در سال 1929، زمانی که قانون‌گذاران گزارشگری مالی شرکتی استاندارد را الزامی کردند، گزارش‌های سالانه به یک الزام قانونی برای شرکت‌های دولتی تبدیل شد. هدف گزارش سالانه، افشای عمومی فعالیت‌های عملیاتی و مالی یک شرکت در سال گذشته است. این گزارش معمولاً برای سهامداران و سایر سهامدارانی که از آن برای ارزیابی عملکرد مالی شرکت و تصمیم‌گیری سرمایه‌گذاری استفاده می‌کنند، صادر می‌شود.
به طور معمول، یک گزارش سالانه شامل بخش‌های زیر است:
اطلاعات عمومی شرکت
نکات مهم عملیاتی و مالی
نامه مدیرعامل به سهامداران
متن روایی، گرافیک و عکس
بحث و تحلیل مدیریت (MD&A)
صورت‌های مالی شامل ترازنامه، صورت سود و زیان و صورت جریان وجوه نقد
یادداشت‌های صورت‌های مالی
گزارش حسابرس
خلاصه اطلاعات مالی
سیاست‌های حسابداری
در ایالات متحده، نسخه دقیق‌تر گزارش سالانه به‌عنوان فرم 10-K نامیده و به کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده (SEC) ارائه می‌شود. شرکت‌ها می‌توانند گزارش‌های سالانه خود را به صورت الکترونیکی از طریق پایگاه داده EDGAR SEC ارسال کنند. شرکت‌های گزارشگر هنگام برگزاری مجامع سالانه برای انتخاب مدیران باید گزارش‌های سالانه را برای سهامداران خود ارسال کنند. طبق قوانین، شرکت‌های گزارش‌دهنده موظفند مطالب خود، از جمله گزارش‌های سالانه خود را در وب‌سایت‌های شرکت خود ارسال کنند.
مهم
سرمایه‌گذاران فعلی و بالقوه، کارمندان، اعتباردهندگان، تحلیلگران و هر شخص ذینفع دیگری با استفاده از گزارش سالانه یک شرکت را تجزیه و تحلیل می‌کنند.
ملاحظات ویژه
گزارش سالانه حاوی اطلاعات کلیدی در مورد وضعیت مالی شرکت است که می‌تواند برای اندازه‌گیری استفاده شود:
- توانایی یک شرکت برای پرداخت بدهی‌های خود در زمان سررسید؛
- اینکه آیا یک شرکت در سال مالی قبلی خود سود یا زیان داشته است؛
- رشد یک شرکت طی چند سال؛
- چه مقدار سود توسط یک شرکت برای رشد عملیات خود حفظ می‌شود؛
- نسبت هزینه‌های عملیاتی به درآمد ایجاد شده .
گزارش سالانه همچنین تعیین می‌کند که آیا اطلاعات با اصول پذیرفته شده حسابداری (GAAP) مطابقت دارد یا خیر. این تأیید به‌عنوان «نظر غیرمجاز» در بخش گزارش حسابرس برجسته خواهد شد.
تحلیلگران بنیادی همچنین سعی می‌کنند با تجزیه و تحلیل جزئیات ارائه شده در گزارش سالانه شرکت، مسیر آینده شرکت را درک کنند.
گزارش‌های سالانه صندوق سرمایه‌گذاری مشترک
در مورد صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک، گزارش سالانه یک سند الزامی است که بر اساس سال مالی در اختیار سهامداران صندوق قرار می‌گیرد. این بخش، جنبه‌های خاصی از عملیات و شرایط مالی صندوق سرمایه‌گذاری مشترک را افشا می‌کند. برخلاف گزارش‌های سالانه شرکت‌ها، گزارش‌های سالانه صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک از نظر ارائه به بهترین وجه به‌عنوان “وانیل ساده” توصیف می‌شوند.
گزارش سالانه صندوق سرمایه‌گذاری مشترک، همراه با دفترچه صندوق و بیانیه اطلاعات اضافی، منبعی از داده‌ها و عملکرد چندساله صندوق است که در اختیار سهامداران صندوق و همچنین سرمایه‌گذاران احتمالی صندوق قرار می‌گیرد. متأسفانه، بیشتر اطلاعات به‌جای کیفی، کمی هستند که به افشای حسابداری اجباری موردنیاز صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک می‌پردازد.
تمام صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک که در بورس ثبت می‌شوند، ملزم به ارسال گزارش کامل به همه سهامداران هستند. این گزارش نشان می‌دهد که صندوق در طول سال مالی چقدر خوب عمل کرده است. اطلاعاتی که در گزارش سالانه یافت می‌شود عبارتند از:
- جدول، نمودار یا نمودار دارایی‌ها بر اساس دسته‌بندی (به‌عنوان‌مثال، نوع اوراق بهادار، بخش صنعت، منطقه جغرافیایی، کیفیت اعتبار، یا سررسید)؛
- صورت‌های مالی حسابرسی شده، شامل فهرست کامل یا خلاصه (50 برتر) دارایی‌ها؛
- صورت‌های مالی فشرده؛
- جدولی که بازده صندوق را برای دوره‌های 1،5 و 10 ساله نشان می‌دهد؛
- بحث مدیریت در مورد عملکرد صندوق؛
- اطلاعات مدیریت در مورد مدیران و افسران، مانند نام، سن، و سمت؛
- حق‌الزحمه یا غرامت پرداختی به مدیران، افسران و دیگران؛
- و غیره.
