شرکت مدیریت دارایی (AMC) چیست؟ بررسی نمونه ای از آن

به گزارش اقتصاد آنلاین، AMC‌ها همراه با پرتفوی‌های فردی با ارزش خالص بالا (HNWI)، صندوق‌های تأمینی و برنامه‌های بازنشستگی را مدیریت می‌کنند و – برای ارائه خدمات بهتر به سرمایه‌گذاران کوچک‌تر – ساختارهای ادغامی مانند صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک، صندوق‌های شاخص یا صندوق‌های قابل معامله در بورس (ETF) را ایجاد می‌کنند و می‌توانند آن را در قالب یک پرتفوی متمرکز واحد مدیریت کنند.

AMC‌ها در محاوره به‌عنوان مدیران پول یا شرکت‌های مدیریت پول شناخته می‌شوند. آن‌هایی که صندوق‌های سرمایه‌گذاری عمومی یا ETF را ارائه می‌دهند، به‌عنوان شرکت‌های سرمایه‌گذاری یا شرکت‌های سرمایه‌گذاری مشترک نیز شناخته می‌شوند. چنین مشاغلی عبارت‌اند از Vanguard Group، Fidelity Investments، T. Rowe Price و بسیاری دیگر. AMC‌ها عموماً با دارایی‌های تحت مدیریت خود (AUM) – مقدار دارایی‌هایی که آن‌ها مدیریت می‌کنند- متمایز می‌شوند

نکات کلیدی

یک شرکت مدیریت دارایی (AMC) وجوه جمع‌آوری شده از مشتریان را در انواع اوراق بهادار و دارایی‌ها سرمایه‌گذاری می‌کند.

AMC‌ها از نظر اندازه و عملکرد متفاوت‌اند، از مدیران پول شخصی که حساب‌های فردی باارزش خالص بالا (HNW) را مدیریت می‌کنند و چند صد میلیون دلار در AUM دارند، تا شرکت‌های سرمایه‌گذاری غول‌پیکری که ETF و صندوق‌های مشترک ارائه می‌دهند و تریلیون‌ها در اختیار دارند.

حقوق و دستمزد مدیران AMC از طریق کارمزدها- درصدی از دارایی‌های مشتری تحت مدیریت- پرداخت می‌شود.

اکثر AMC‌ها براساس یک استاندارد امانی اداره می‌شوند.

آشنایی با شرکت‌های مدیریت دارایی (AMC)

از آنجا ‌که AMC‌ها منابع بیشتری نسبت به سرمایه‌گذاران منفرد دارند، AMC‌ها تنوع و گزینه‌های سرمایه‌گذاری بیشتری را در اختیار سرمایه‌گذاران قرار می‌دهند. خرید برای بسیاری از مشتریان به AMC‌ها اجازه می‌دهد تا صرفه‌جویی در مقیاس را انجام دهند و اغلب در خرید خود تخفیف قیمتی دریافت می‌کنند.

ادغام دارایی‌ها و پرداخت بازدهی متناسب همچنین به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهد تا از الزامات حداقل سرمایه‌گذاری مورد نیاز هنگام خرید اوراق بهادار به‌تنهایی و همچنین توانایی سرمایه‌گذاری در مجموعه‌ای از اوراق بهادار با مقداری کمتری از صندوق‌های سرمایه‌گذاری اجتناب کنند.

 هزینه‌های AMC

در بیشتر موارد، AMC‌ها هزینه‌ای را دریافت می‌کنند که به‌عنوان درصدی از کل AUM مشتری محاسبه می‌شود. این کارمزد مدیریت دارایی یک درصد تعریف شده سالانه است که به‌صورت ماهانه محاسبه و پرداخت می‌شود. برای ‌مثال، اگر یک AMC یک کارمزد سالانه 1% دریافت کند، برای مدیریت سبدی به ارزش 10 میلیون دلار، 100 هزار دلار کارمزد سالانه دریافت می‌کند.

بااین‌حال، از آنجا ‌که ارزش پورتفولیو به‌صورت روزانه و ماهانه در نوسان است، هزینه مدیریتی که هر ماه محاسبه و پرداخت می‌شود نیز به‌صورت ماهانه در نوسان خواهد بود. در ادامه مثال بالا، اگر پورتفولیوی 10 میلیون دلاری به 12 میلیون دلار در سال آینده افزایش یابد، AMC  20000 دلار اضافی در هزینه‌های مدیریت خواهد داشت.

برعکس، اگر سبد 10 میلیون دلاری به دلیل اصلاح بازار به 8 میلیون دلار کاهش یابد، کارمزد AMC  20000 دلار کاهش می‌یابد؛ بنابراین، دریافت هزینه‌ها به‌عنوان درصدی از AUM در راستای همسویی منافع AMC با مشتریان است. اگر وضعیت مشتریان AMC رونق داشته باشند، AMC نیز پیشرفت می‌کند، اما اگر پرتفوی مشتریان ضرر کند، درآمد AMC نیز کاهش می‌یابد.

اکثر AMC‌ها حداقل کارمزد سالانه مانند 5000 دلار یا 10000 دلار را تعیین می‌کنند تا روی مشتریانی متمرکز شوند که اندازه پرتفویشان حداقل 500000 دلار یا 1 میلیون دلار است. به‌علاوه، برخی از AMC‌های تخصصی مانند صندوق‌های تأمینی ممکن است برای ایجاد بازدهی بالاتر از یک سطح تعیین‌شده یا بالاتر از یک معیار، کارمزد عملیاتی دریافت کنند. مدل کارمزد «دو و بیست» در صنعت صندوق تأمینی استاندارد است.

سمت خرید

به طور معمول، AMC‌ها شرکت‌های سمت خرید در نظر گرفته می‌شوند. این وضعیت به این معنی است که آن‌ها به مشتریان خود کمک می‌کنند تا بر اساس تحقیقات داخلی اختصاصی و تجزیه و تحلیل داده‌ها تصمیم‌گیری کنند، درحالی‌که از توصیه‌های امنیتی شرکت‌های طرف فروش نیز استفاده می‌کنند.

در مقابل، شرکت‌های سمت فروش مانند بانک‌های سرمایه‌گذاری و کارگزاران سهام، خدمات سرمایه‌گذاری را به AMC و سایر سرمایه‌گذاران می‌فروشند. آن‌ها تجزیه‌ و تحلیل بازار زیادی را انجام می‌دهند، به روندها نگاه و پیش‌بینی می‌کنند. هدف آن‌ها ایجاد سفارشات تجاری است که بر اساس آن می‌توانند کارمزد یا کمیسیون معاملات را دریافت کنند.

شرکت‌های مدیریت دارایی (AMC) در مقابل خانه‌های کارگزاری

کارگزاری‌ها و AMC‌ها از بسیاری جهات هم‌پوشانی دارند. همراه با معاملات اوراق بهادار و انجام تجزیه‌ و تحلیل، بسیاری از کارگزاران به مشاوره و مدیریت پرتفوی مشتریان، اغلب از طریق یک بخش ویژه “سرمایه‌گذاری خصوصی” یا “مدیریت ثروت” یا شرکت تابعه می‌پردازند. بسیاری نیز صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک را ارائه می‌دهند.

کارگزاران آن‌ها همچنین ممکن است در حکم مشاور برای مشتریان عمل، در مورد اهداف مالی بحث، محصولات را توصیه و به روش‌های دیگر به مشتریان کمک کنند.

بااین‌حال، به‌طورکلی، کارگزاری‌ها تقریباً هر مشتری را بدون توجه به میزان سرمایه‌گذاری می‌پذیرند، و این شرکت‌ها استانداردهای قانونی برای ارائه خدمات «مناسب» دارند. مناسب، اساساً به این معنی است که تا زمانی که آن‌ها بهترین تلاش خود را برای مدیریت عاقلانه وجوه و در راستای اهداف اعلام شده مشتریان انجام دهند، در صورت ضرر مشتریانشان مسئولیتی ندارند.

در مقابل، بیشتر شرکت‌های مدیریت دارایی، شرکت‌های امانی هستند که استانداردهای قانونی بالاتری دارند. اساساً، امانت‌داران باید به نفع مشتریانشان عمل و همیشه از تضاد منافع اجتناب کنند. اگر این کار را انجام ندهند، با مسئولیت کیفری مواجه خواهند شد. آن‌ها تا حد زیادی به این استاندارد بالاتر نگاه می‌کنند زیرا مدیران پول معمولاً دارای اختیارات معاملاتی اختیاری روی حساب‌ها هستند.

به این معنا که آن‌ها می‌توانند بدون مشورت با مشتری بر اساس اختیارات خود خرید، فروش و تصمیم‌گیری در مورد سرمایه‌گذاری کنند. در مقابل، کارگزاران باید قبل از انجام معاملات اجازه بگیرند.

AMC‌ها معمولاً معاملات خود را از طریق یک کارگزار تعیین شده انجام می‌دهند. آن کارگزاری همچنین به ‌عنوان متولی تعیین شده‌ای عمل می‌کند که حساب یک سرمایه‌گذار را نگه می‌دارد. AMC‌ها همچنین تمایل دارند حداقل آستانه سرمایه‌گذاری بالاتری نسبت به کارگزاری‌ها داشته باشند و به‌جای کمیسیون، کارمزد دریافت می‌کنند.

مزایا

مدیریت حرفه‌ای و قانونی

تنوع سبد

گزینه‌های سرمایه‌گذاری بزرگ‌تر

صرفه‌های ناشی از مقیاس

معایب

کارمزدهای مدیریتی قابل‌توجه

حداقل‌های بالای حساب

خطر عملکرد ضعیف بازار

نمونه‌ای از یک شرکت مدیریت دارایی (AMC)

همان‌طور که قبلاً ذکر شد، تأمین‌کنندگان خانواده‌های صندوق‌های مشترک محبوب از نظر فنی AMC هستند. همچنین، بسیاری از بانک‌ها و کارگزاری‌های معتبر دارای بخش‌های مدیریت دارایی هستند، معمولاً برای HNWI یا مؤسسات.

همچنین AMC‌های خصوصی وجود دارند که نام‌آشنا نیستند، اما در زمینه سرمایه‌گذاری کاملاً جا افتاده‌اند. یکی از این نمونه‌ها RMB Capital، یک شرکت سرمایه‌گذاری و مشاوره مستقل با حدود 10 میلیارد دلار در AUM است که دفتر مرکزی آن در شیکاگو، با 10 دفتر دیگر در سراسر ایالات متحده، و تقریباً 142 کارمند، RMB دارای بخش‌های مختلفی است، از جمله:

مدیریت ثروت RMB برای سرمایه‌گذاران خرده‌فروشی ثروتمند؛

مدیریت دارایی RMB برای سرمایه‌گذاران نهادی؛

RMB Retirement Solutions که برنامه‌های بازنشستگی را برای کارفرمایان انجام می‌دهد؛

این شرکت همچنین دارای یک شرکت تابعه به نام RMB Funds است که شش صندوق سرمایه‌گذاری مشترک را مدیریت می‌کند.