به گزارش اقتصاد آنلاین، ورشکستگی یک رویه قانونی است که به منظور رهایی افراد یا شرکت‌ها از بدهی‌های خود انجام می‌شود و در عین حال فرصتی برای بازپرداخت برای طلبکاران فراهم می‌کند.
ورشکستگی در دادگاه های فدرال رسیدگی می شود و قوانین مربوط به آن در قانون ورشکستگی ایالات متحده مشخص شده است.
انواع مختلفی از ورشکستگی وجود دارد که معمولاً با فصل مربوط به آنها در قانون ورشکستگی ایالات متحده به آنها اشاره می شود.
ورشکستگی ممکن است به شما امکان شروعی تازه بدهد، اما به مدت چندین سال در گزارش های اعتباری شما باقی خواهد ماند و در آینده وام گرفتن را برای شما دشوار می سازد.
شناخت ورشکستگی
ورشکستگی با بخشش بدهی هایی که به سادگی قابل پرداخت نیستند به افراد یا کسب و کارها فرصتی برای شروع تازه می دهد و در عین حال به طلبکاران نیز فرصتی می دهد تا بر اساس دارایی های قابل فروش فرد یا کسب و کار مربوطه مقداری از طلب خود را دریافت کنند. به لحاظ نظری، امکان اعلام ورشکستگی با دادن فرصتی دوباره برای دسترسی به اعتبارات به افراد و شرکت ها و بازپرداخت بخشی از طلب طلبکاران به نفع کل اقتصاد است. پس از اتمام موفقیت آمیز رویه ورشکستگی، بدهکار از تمام تعهدات بدهی که قبل از اعلام ورشکستگی برعهده داشت رهایی پیدا می‌کند.
تمام پرونده های ورشکستگی در ایالات متحده از طریق دادگاه های فدرال رسیدگی می شوند. تمام تصمیمات مربوط به پرونده های ورشکستگی فدرال توسط قاضی ورشکستگی اتخاذ می شود، از جمله اینکه آیا بدهکار واجد شرایط اعلام ورشکستگی است یا خیر و اینکه آیا بدهکار بایستی از تعهدات بدهی خود رها شود یا خیر. رسیدگی به پرونده های ورشکستگی اغلب توسط متولی انجام می شود یعنی مقامی که از سوی برنامه متولی وزارت دادگستری ایالات متحده برای نمایندگی اموال بدهکار در طی رویه دادرسی منصوب شود. معمولاً تماس مستقیم بسیار کمی بین بدهکار و قاضی وجود دارد، مگر اینکه طلبکاران اعتراضی نسبت به رویه‌ی رسیدگی به پرونده داشته باشند.
انواع پرونده های ورشکستگی
اعلام ورشکستگی در ایالات متحده تحت یکی از فصول متعدد قانون ورشکستگی قرار می گیرد، از جمله فصل 7 که شامل فروش دارایی ها می شود، فصل 11 که به سازماندهی مجدد شرکت یا دارایی‌ها فردی می پردازد و فصل 13 که ترتیبات بازپرداخت بدهی را با تعهدات بدهی کمتر یا برنامه های خاص بازپرداخت بدهی ترتیب فراهم می‌سازد. هزینه های اعلام ورشکستگی بسته به نوع ورشکستگی، پیچیدگی پرونده و عوامل دیگر متغیر است.
فصل 7 ورشکستگی
افراد – و در برخی موارد مشاغل با دارایی کم یا بدون دارایی – معمولاً مطابق فصل 7 اعلام ورشکستگی می کنند. این فصل به آنها اجازه می دهد تا از بدهی های بدون وثیقه خود مانند موجودی کارت اعتباری و قبوض پزشکی را حذف کنند. افرادی که دارایی‌های غیرمعافی مانند میراث خانوادگی (مجموعه‌هایی با ارزش‌گذاری بالا، مانند کلسیون سکه یا تمبر)خانه های دوم، پول نقد، سهام یا اوراق قرضه دارند باید دارایی‌های خود را به فروش برسانند تا بخشی یا تمام بدهی های بدون وثیقه خود را پرداخت کنند.
فردی که مطابق فصل 7 اعلام ورشکستگی می‌کند اساساً دارایی های خود را برای تسویه بدهی خود می‌فروشد. افرادی که هیچ دارایی با ارزشی ندارند و تنها دارایی معاف دارند – مانند لوازم خانگی، لباس، ابزار لازم برای کار و تجارت خود و وسیله نقلیه شخصی که قیمت آن از سقف مشخص تجاوز نکند – ممکن است در نهایت هیچ بخشی از بدهی بدون وثیقه خود را پرداخت نکنند.
فصل 11 ورشکستگی
کسب‌وکارها اغلب مطابق فصل 11 اعلام ورشکستگی می‌کنند که هدف آن سازماندهی مجدد، بقای کسب‌وکار و تبدیل مجدد کسب‌وکار به فعالیت سودآور است. اعلام ورشکستگی مطابق فصل 11 به شرکت‌ها اجازه می دهد تا برنامه هایی برای سودآوری، کاهش هزینه ها و یافتن راه های جدید برای افزایش درآمد ارائه کنند. ممکن است سهامداران ترجیحی آنها در صورت وجود همچنان سودی در ازای سهام خود دریافت کنند اما سهامداران عادی چنین سودی را دریافت نخواهند کرد.
به عنوان مثال، کسب و کارهای نظافت محل کار و منزل که مطابق فصل 11 اعلاک ورشکستگی می کنند ممکن است نرخ های خود را اندکی افزایش و خدمات بیشتری را برای سودآوری ارائه دهد.فصل 11 ورشکستگی به کسب و کارها اجازه می دهد تا در حین تدوین برنامه‌ای برای بازپرداخت بدهی‌های خود تحت نظارت دادگاه بدون وقفه به فعالیت های تجاری خود ادامه دهد. در موارد نادر، افراد نیز می توانند مطابق فصل 11 اعلام ورشکستگی کنند.
فصل 13 ورشکستگی
افرادی که درآمد آنها بسیار بیشتر از آن است که واجد شرایط شدن اعلام ورشکستگی مطابق فصل 7 شناخته شوند ممکن است مطابق فصل 13 که به عنوان طرح حقوق بگیر نیز شناخته می شود اعلام ورشکستگی کنند. این طرح به افراد – و همچنین مشاغل با درآمد ثابت – اجازه می دهد تا برنامه های قابل اجرایی را برای بازپرداخت بدهی خود ارائه دهند. برنامه های بازپرداخت بدهی معمولاً به صورت پرداخت اقساطی در طول یک دوره سه تا پنج ساله ارائه می‌شوند. دادگاه ها به این بدهکاران اجازه می دهند تا در ازای بازپرداخت بدهی خود به بستانکاران تا تمام دارایی خود از جمله اموال غیرمعاف را حفظ کنند،.
سایر پرونده های ورشکستگی
در حالی که فصل 7، فصل 11 و فصل 13 رایج ترین رویه‌های ورشکستگی به ویژه در مورد ورشکستگی افراد هستند، در قانون ایالات متحده چندین نوع دیگر ورشکستگی نیز پیش بینی شده است:
ورشکستگی فصل 9 که بیشتر به شهرداری‌هایی که از نظر مالی دچار مشکل شده‌اند از جمله شهرداری‌های شهرها، شهرک‌ها، روستاها، شهرستان‌ها و مناطق آموزشی و پرورشی ارائه می‌شود،. بر اساس فصل 9، شهرداری‌ها مجبور نیستند دارایی‌ها را برای بازپرداخت بدهی‌های خود به فروش برسانند، بلکه اجازه دارند برنامه‌ای برای بازپرداخت آنها در طول زمان تدوین کنند.
ورشکستگی فصل 10، که عملاً در سال 1978 پایان یافت، نوعی ورشکستگی شرکتی بود که فصل 11 جایگزین آن شده است.
ورشکستگی فصل 12 به مزارع خانوادگی و شیلات کمک می کند. مطابق این طرح آنها اجازه دارند در حین تدوین طرحی برای بازپرداخت بدهی های خود، کسب و کار خود را حفظ کنند.
ورشکستگی فصل 15 در سال 2005 برای رسیدگی به پرونده های فرامرزی به قانون اضافه شد تا به وضعیت بدهکاران، دارایی ها، طلبکاران و سایر طرف هایی فرامرزی را که ممکن بود در بیش از یک کشور باشند رسیدگی کند. این نوع دادخواست معمولاً در کشور متبوع بدهکار تنظیم می شود.
رهایی از بدهی پس از ورشکستگی
هنگامی که بدهکار حکم رهایی از بدهی دریافت می کند، دیگر از نظر قانونی ملزم به پرداخت بدهی های مشخص شده در حکم نخواهد بود. علاوه بر این، پس از لازم الاجرا شدن حکم رهایی از بدهی هر طلبکاری که نام وی در این حکم ذکر شده باشد، نمی تواند به طور قانونی هیچ‌گونه اقدامی را برای بازپس‌گیری طلب خود (مانند تماس تلفنی یا ارسال نامه) از بدهکار انجام دهد.
با این حال، همه بدهی ها واجد شرایط رهایی از بدهی نیستند. برخی از این بدهی‌ها عبارتند از مطالبات مالیاتی، هر بدهی خاصی که توسط بدهکار فهرست نشده باشد، نفقه و هزینه نگهداری فرزند، بدهی های آسیب های شخصی و بدهی به دولت. بعلاوه‌براین، هر طلبکار وثیقه‌داری همچنان می‌تواند حق رهن اموالی که متعلق به بدهکار است را به اجرا بگذارد، مشروط بر اینکه این حق رهن همچنان معتبر باشد.
بدهکاران لزوماً حق رهایی از بدهی ندارند. زمانی که دادخواست ورشکستگی به دادگاه ارسال می‌شود، طلبکاران اخطاریه دریافت خواهند کرد و در صورت تمایل می توانند به حکم اعتراض کنند. اگر طلبکاران اعتراض داشته باشند باید قبل از مهلت مقرر در دادگاه شکایت خود را مطرح کنند. انجام این کار منجر به تشکیل پرونده دعوی تراضی به منظور بازپس گیری پول طلبکار یا اجرای حق رهن می‌شود.
معافیت از بدهی مطابق فصل 7 معمولاً حدود چهار ماه پس از ثبت دادخواست بدهکار برای اعلام ورشکستگی اعطا می شود. رهایی از بدهی در هر نوع دیگری از ورشکستگی تنها زمانی ممکن است رخ دهد که عملی باشد.
مزایا و معایب ورشکستگی
بسته به نوع دادخواست ورشکستگی که ارائه می کنید، اعلام ورشکستگی ممکن است به رفع تعهدات قانونی شما برای بازپرداخت بدهی ها و نجات خانه، کسب و کار یا توانایی انجام فعالیت‌ها مالی شما کمک کند. بااین‌حال، اعلام ورشکستگی همچنین ممکن است رتبه اعتباری شما را کاهش دهد و گرفتن وام، وام مسکن، دریافت کارت اعتباری، خرید خانه یا کسب و کار، یا اجاره آپارتمان را برای شما دشوارتر سازد.
اگر می خواهید در مورد اعلام یا عدم اعلام ورشکستگی تصمیم‌گیری کنید احتمالاً اعتبار شما پیاپیش آسیب دیده است. اما شایان ذکر است که اعلام ورشکستگی مطابق فصل 7 به مدت 10 سال در گزارش اعتباری شما باقی می ماند، در حالی که اعلام ورشکستگی مطابق فصل 13 به مدت هفت سال در این گزارش باقی خواهد ماند.
هر طلبکار یا وام دهنده ای که درخواست دریافت وام جدید از آنها داشته باشید (مانند وام خودرو، کارت اعتباری، خط اعتباری یا وام مسکن) رهایی از بدهی ناشی از ورشکستگی را در گزارش اعتباری شما مشاهده خواهد کرد که این مسئله ممکن است آنها را از پرداخت وام به شما منصرف کند.
