قطر مثل اغلب کشور‌های حاشیۀ جنوبی خلیج فارس از چند قرن قبل اقتصادی مبتنی بر صید مروارید و پرورش اسب و شتر داشته است. در دوران خلافت عباسی این منطقه محلی برای توقف کشتی‌های تجاری بود که میان بندر بصره و چین و هند در رفت و آمد بودند.
بعد از دوران خلافت، قطر در دوره‌های مختلف بخشی از قلمرو حکومت‌هایی مثل «آل عصفور» و «بنی خالد» بوده است. در قرن نوزدهم این منطقه تحت حاکمیت امپراطوری عثمانی قرار گرفت و در اوایل قرن بیستم نیز به تحت‌الحمایگی بریتانیا درآمد. این کشور در سال ۱۹۷۱ استقلال خود را از بریتانیا کسب کرد و قرارداد تحت‌الحمایگی به قرارداد دوستی میان دو کشور تبدیل شد.
نفت در سال ۱۹۴۰ در قطر کشف شد و اقتصاد این کشور را متحول کرد. قطر در حال حاضر به لحاظ سرانۀ درآمد یکی از ثروتمندترین کشور‌های دنیا به حساب می‌آید. به علاوه، این کشور با در اختیار داشتن ابزار‌های رسانه‌ای مثل شبکۀ الجزیره و سیاست خارجی فعالی که دارد، گاهی به عنوان یک «قدرت متوسط» و صاحب نفوذ در سطح منطقه شناخته شده است.
