درمان ملانوما در مردان با داروی سرطان پروستات

به گزارش مدیکال اکسپرس، تحقیقات جدید نشان می‌دهد که تستوسترون با فعال کردن یک گیرنده تستوسترون غیرکلاسیک جدید شناخته شده در سلول‌های ملانوما به نام ZIP۹ (که توسط ژن SLC۳۹A۹ کدگذاری می‌شود)، یک ناقل روی که عمدا توسط هیچ داروی درمانی موجود هدف قرار نمی‌گیرد، افزایش می‌دهد، اما به طور گسترده در ملانوم انسانی بیان می‌شود.

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران؛ مطالعه جدید محققان دانشکده پزشکی پرلمن در دانشگاه پنسیلوانیا از مدل‌های ملانوما در موش‌ها استفاده می‌کند تا نشان دهد دارو‌هایی که گیرنده‌های آندروژن (AR) را در سرطان پروستات هدف قرار می‌دهند، می‌توانند به طور موثری برای مسدود کردن ZIP۹ و در نتیجه مهار ملانوم در مردان تغییر کاربری دهند. این یافته‌ها در مجله Cancer Research منتشر شد.

ملانوما و اکثر سرطان‌های دیگر در مردان بیشتر از زنان رخ می‌دهند و پیامد‌های بدتری دارند. انجمن سرطان آمریکا تخمین می‌زند حدود ۱۰۶۱۱۰ ملانوم جدید (حدود ۶۲۲۶۰ در مردان و ۴۳۸۵۰ در زنان) در سال ۲۰۲۱ در این کشور تشخیص داده می‌شود و انتظار می‌رود حدود ۷۱۸۰ نفر بر اثر این بیماری جان خود را از دست بدهند (حدود ۴۶۰۰ مرد و ۲۵۸ زن). در حالی که این تفاوت جنسی برای چندین دهه شناخته شده است، دلایل این تفاوت تا حد زیادی مبهم باقی مانده است. تصور می‌شود استروئید‌های جنسی دخیل هستند، گیرنده‌های کلاسیک آندروژن و استروژن که عموما برای اثرات استروئید‌های جنسی ضروری در نظر گرفته می‌شوند در اکثر ملانوم‌ها قابل تشخیص نیستند.

تاد ریدکی، دانشیار، نویسنده ارشد این مقاله گفت: هورمون جنسی مردانه تستوسترون سرعت تکثیر سلول‌های ملانوما را افزایش می‌دهد، زیرا از طریق ZIP۹ عمل می‌کند نه از طریق گیرنده‌های تستوسترون کلاسیک که به خوبی در سرطان پروستات مطالعه شده‌اند. در حالی که هیچ داروی تایید شده‌ای وجود ندارد که ZIP۹ را مهار کند، دارو‌های مرتبط ساختاری مانند آپالوتامید که گیرنده کلاسیک تستوسترون/آندروژن در سرطان پروستات را مسدود می‌کند، هنگامی که به موش‌های مبتلا به ملانوم داده می‌شود، رشد تومور را کند کرده و بقای بیشتری را فقط در مردان افزایش می‌دهد.

این کشف در مورد ZIP۹ احتمالا برای اکثر ملانوم‌های انسانی قابل استفاده است. این مطالعه به بررسی ۹۸ ضایعه ملانوسیتی انسانی (خال‌های منظم، و همچنین ملانوم اولیه و متاستاتیک از مردان و زنان) پرداخت. تقریبا همه نمونه‌ها تعداد زیادی ZIP۹ را بیان کردند، در حالی که گیرنده تستوسترون کلاسیک در هیچ یک از آن‌ها قابل تشخیص نبود. ZIP۹ همچنین در بسیاری از بافت‌های انسانی دیگر بیان می‌شود که نشان می‌دهد این کشف در ملانوم ممکن است به طور گسترده برای بسیاری از انواع سرطان قابل استفاده باشد.

این مطالعه اولین مطالعه‌ای است که نشان می‌دهد ZIP۹ یک عامل تعیین‌کننده تفاوت مردانه در مقابل زنانه در سرطان است و یک پیوند مکانیکی جدید بین آندروژن‌های مردانه و پاتوبیولوژی ملانوم ایجاد می‌کند. این یافته‌ها همچنین بر اساس کار قبلی آزمایشگاه Ridky در پن است، جایی که محققان نشان داده‌اند سیگنال دهی استروژن از طریق یک گیرنده استروژن غیرکلاسیک به نام گیرنده استروژن جفت شده با پروتئین G (GPER) ملانوم و سایر سرطان‌ها را سرکوب می‌کند.

با توجه به برخی سرطان‌ها و هورمون‌های جنسی، به نظر می‌رسد مردان بیولوژیک دو بار در معرض آسیب هستند: آن‌ها فاقد اثرات محافظتی فعالیت غیرکلاسیک استروژن هستند، در حالی که تستوسترون، از طریق ZIP۹، به طور فعال تومور‌ها را بدتر می‌کند. خبر خوب بالقوه این است که هر دوی این گیرنده‌های استروئیدی جنسی به احتمال زیاد قابل مصرف دارو هستند. در حالی که آزمایش‌های بالینی بیشتری مورد نیاز است، به نظر می‌رسد که دارو‌های سرطان پروستات تایید شده در حال حاضر به طور موثری ZIP۹ را مسدود می‌کنند.