آلودگی صدا در شهر، آلودگی سکوت در شهرداری

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از فارس، سیدمحمدسجاد ناصری نیا، کارشناس مسائل شهری، در یادداشتی درباره آلودگی صدا در شهر اظهارداشت: آلودگی صدای شهر در مقابل هیاهوی سکوت مدیریت شهری مقهور شده و انتقامش را با تمام قوا از شهروندان خواهد گرفت.

جزئیات این یادداشت به شرح ذیل است: آلودگی صدا یکی از مهم‌ترین عوامل فیزیکی زیان‌آور و فاکتوری مؤثر بر کیفیت زندگی انسان‌ها محسوب می‌شود که ازعمده‌ترین منابع این نوع آلودگی در محیط‌های شهری می توان به ازدحام جمعیت و حجم بالای ترافیک ناشی از تردد وسائط حمل و نقل علی الخصوص موتورسیکلت در شهر پرتراکمی چون تهران اشاره کرد.

آلودگی صدا در تهران، سلامتی بسیاری از شهروندان را هدف گرفته که علاوه بر ایجاد انواع اثرات فیزیولوژیکی به ایجاد اختلالات روانی‌ نیز منجر می گردد. طبق مطالعات مختلف صورت گرفته برخی عوارض این نوع آلودگی شامل کاهش راندمان کار، اختلال در شنوایی و وزوز گوش، بیماری‌های قلب و عروق که از بین انواع این دسته از بیماریها، فشار خون بالا، سکته مغزی و بیماری های ایسکمیک قلبی بیشترین تواتر در مطالعات را به خود اختصاص داده اند، است.

 خستگی، سردرد و سرگیجه، اختلال در سیستم گوارش، افزایش سرعت تنفس، دل درد، تغییر در عملکرد طبیعی غدد درون ریز که به دلیل تعداد محدود مقالات و ناهمگونی بالای انها قضاوت تا حدی مشکل بوده و نیازمند تحقیق و مطالعات بیشتری است و اختالالات روانی و رفتاری از قبیل اختلال خواب، اضطراب، خشونت طلبی، مختل شدن رشد شناختی در کودکان، اختلالات روانی، کاهش تمرکز که در این دسته آنچه که در اغلب مطالعات قاطعانه مورد تاکید واقع شده است مربوط به اختلال خواب و بیماریهای شناختی در کودکان می‌شود، از دیگر عوارض آلودگی صوتی است.

  تهدید سلامت جنین که البته بعلت عدم وجود مقالات به اندازه کافی بطور قطع و یقین نمی توان این مورد را از عوارض آلودگی صوتی بشمار آورد اما بعنوان تهدید قابل بحث است.

با این اوصاف کماکان اراده جدی و صدایی واحد از ارگانهای ذی مدخل به ویژه شهرداری تهران به گوش نمی رسد. خروجی جلسات کمیته پایش و کنترل آلودگی صوتی تاثیر ملموسی در ایجاد آرامش شهروندان نداشته، حریم ساخت و ساز در مجاورت بزرگراه‌ها رعایت نمی شود، جایگزینی موتورسیکلتهای برقی به دلیل قیمت بالا و کمبود زیرساخت لازم مورد اقبال قرارنگرفته، دیوارهای جاذب صوت در برخی بزرگراهها، خاصه بزرگراه طبقاتی صدر بنا به دلایل مختلف از جمله محدودیت ارتفاع دیوارها، عدم پوشش تمام مسیر و عدم توجه به سطوح انعکاسی از ابتدا عملکرد مطلوب نداشته ولی متاسفانه در غفلت مسئولان و شاید بتوان گفت بدلیل عدم احساس مسئولیت ، پنلهای متعددی از آن مورد سرقت قرار گرفته تا اندک بهره ای هم که داشت، میل به صفر نماید و قص علیهذا....

آلودگی صدای شهر در مقابل هیاهوی سکوت مدیریت شهری مقهور شده و انتقامش را با تمام قوا از شهروندان خواهد گرفت و در مقابل اینرسی بالا در تصمیم گیران این حوزه باعث شده تا بار تحمل این معضل به دوش شهروندان بیفتد. این در حالیست که مدیریت شهری کماکان شعار «تهران شهری برای همه» در هر کوی و برزنی نصب می کنند اما حرکت در راستای نیل به این شعار نیازمند جهاد و کوشش است نه اینکه تنها حرفی زده شود و مسئولیتها گردن دیگری بیفتد.

نکته جالب اینجاست که پارلمان شهری و شهردار تهران، رویکرد فعلی مدیریت پایتخت را انسان محوری بیان کرده اند اما باید اندیشه کرد که چرا در این پارادایم فکری حقوق شهروندی مورد توجه قرار نمی گیرد بعنوان نمونه:

طبق ماده 2 منشور حقوق شهروندی شهروندان از حق زندگی شایسته و لوازم آن همچون ارتقای سلامت، بهداشت محیط و ... منطبق با معیارهای دانش روز و استانداردهای ملّی، شرایط محیط زیستی سالم و مطلوب برای ادامه زندگی برخوردارند.

 طبق ماده 85 منشور حقوق شهروندی آرامش، شادابی و امید به آینده‌ای بهتر، برخورداری از زندگی امن و آرام حق هر شهروند است.

طبق ماده 113 منشور حقوق شهروندی هر شهروند حق بهره‌مندی از محیط‌زیست سالم، پاک و عاری از انواع آلودگی، ازجمله آلودگی هوا، آب و آلودگی‌های ناشی از امواج و تشعشعات مضر و آگاهی از میزان و تبعات آلاینده‌های محیط‌زیست را دارد. دستگاه‌های اجرایی برای کاهش آلاینده‌های زیست‌محیطی به‌ویژه در شهرهای بزرگ تدابیر لازم را اتخاذ می‌کنند.

به کدامین دلیل حقوق ساکنان «شهری برای همه» در دالانهای منتهی به سالن جلسات کم خاصیت و مکاتبات غیرمسئولانه نادیده گرفته می شود؟

چرا به پیشنهادت و تصمیمات شخصیتهای حقیقی و حقوقی در مبارزه با آلودگی صوتی بویژه در منطقه صدر که بواسطه طبقاتی بودن مشکل بیشتری دارد، توجه جدی نشده است؟

چرا نامه برخی اهالی حاشیه بزرگراه صدر دال بر شکواییه از وضع موجود و ارائه پیشنهاد معقول در راستای کاهش خسارت ناشی از الودگی صوتی تا به امروز بی جواب مانده در حالیکه طبق ماده 23 منشور فوق الذکر مقامات و مأموران اداری باید در روابط خود با شهروندان پاسخگو و قابل‌دسترس باشند و چنانچه درخواستی را رد کنند باید حسب تقاضا، به‌صورت مکتوب پاسخ داده و حداکثر راهنمایی را در چارچوب صلاحیت‌های خود ارائه نمایند.

نتیجه جلسات و مطالعات صورت گرفته چرا به اطلاع گروداران نمی رسد؟ مگر طبق ماده 22 منشور حقوق شهروندی حق شهروندان نیست که از تصمیمات و اقدامات اداری که به‌نوعی حقوق و منافع مشروع آن‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهند، آگاه شوند؟

جلسات متعدد، طرح‌ها، لایحه ها و مطالعات مروارید نیستند که در ویترین گذاشته شوند و مایه مباهات شوند بلکه زمانی مفید و ارزشمند خواهند بود که ثمره آن بطور مشهود در خدمت انسان قرار گیرد. «إنَّ الشَّجَرَةَ لاتَکمُلُ إلّابِثَمَرَةٍ طَیِّبَةٍ» . هر قدر خروجی آنها مبتنی بر دانش و عمل باشد به همین اندازه در راستای ساخت «شهری برای همه» قدم برداشته ایم.

به طور کلی، معضل آلودگی صوتی در کلانشهر تهران، برهم‌کنشی از مجموعه ای از عوامل مهندسی، اجتماعی و مدیریتی است که بالتبع پیشگیری، کنترل و کاهش آن مستلزم اتخاذ یک رویکرد جامع در تمامی زمینه های موثر است. باشد که شهرداری تهران با پویایی و تکاپوی بیشتر از زمان باقی مانده بهره جسته و نسبت به این مهم تمام مساعی خود را به کار بندد.