هزینه زندگی اغلب برای مقایسه میزان گرانی زندگی در یک شهر نسبت به شهر دیگر استفاده می شود. هزینه زندگی به دستمزدها بستگی دارد. اگر هزینه‌های زندگی در شهری مانند نیویورک بیشتر باشد، سطح حقوق در آن شهر نیز باید بالاتر باشد تا مردم بتوانند در آن شهر زندگی کنند.
هزینه زندگی و سبک زندگی
هزینه زندگی می تواند عامل مهمی در انباشت ثروت شخصی باشد، زیرا در شهری که هزینه های روزانه مانند اجاره‌بها، غذا و سرگرمی پایین‌تر هستند حقوق می تواند استاندارد زندگی بالاتری را برای افراد فراهم کند. در مقابل، حقوق بالا ممکن است در شهری گران قیمت مانند نیویورک ناکافی به نظر برسد. شرکت Mercer یکی از شرکت‌های جهانی منابع انسانی در یک نظرسنجی در سال 2018 دریافت که شهرهایی را که بالاترین هزینه زندگی را به ترتیب عبارتند از هنگ کنگ، لواندا پایتخت آنگولا، توکیو، زوریخ و سنگاپور. نیویورک سیتی پرهزینه ترین شهر ایالات متحده بود و پس از آن نیز شهرهای سانفرانسیسکو و لس آنجلس، شیکاگو، واشنگتن و بوستون پرهزینه‌ترین شهرهای این کشور بودند.
شاخص هزینه زندگی
شاخص هزینه زندگی نسبت هزینه زندگی در یک شهر بزرگ را به یک منطقه شهری مربوطه نشان می‌دهد. این شاخص هزینه‌های مختلف زندگی را در بر می‌گیرد و معیاری کلی در اختیار افرادی که به نیروی کار وارد می‌شوند قرار می‌دهد تا از آن به عنوان معیار تصمیم‌گیری استفاده کنند. هنگامی که فارغ‌التحصیلان دانشگاهی گزینه‌های شغلی را ارزیابی می‌کنند و افراد جویای کار به فکر جابجایی مکان زندگی خود هستند، این شاخص تصویری لحظه‌ای و آگاهی‌بخش از هزینه‌های اجاره، حمل‌ونقل و خواربار در شهرهای مختلف را به آن‌ها ارائه می‌دهد.
شاخص های مختلف ممکن است هزینه های زندگی را به روش‌های متفاوتی محاسبه کنند. برای مثال، در سال 2018 موسسه کیپلینگر بر اساس شاخص هزینه‌های زندگی شورای تحقیقات اجتماعی و اقتصادی به جای نیویورک، سن دیگو را گران‌ترین شهر تشخیص داد. در شاخص هزینه‌های زندگی این شورا قیمت هزینه‌هایی مانند مسکن، مواد غذایی، آب و برق، حمل‌ونقل و مراقبت‌های بهداشتی، حتی کوتاه کردن مو یا رفتن به سینما در 269 منطقه شهری مختلف اندازه‌گیری شده است. در سن دیگو، هزینه مسکن 138 درصد بالاتر از میانگین ملی و هزینه حمل و نقل نیز بیش از 20 درصد بالاتر از میانگین ملی بود.
واقعیت سریع
امروزه، چهار شهر از پنج شهر گران دنیا برای مهاجران در آسیا قرار دارند.
هزینه زندگی و دستمزد
افزایش هزینه های زندگی به بحث در مورد حداقل دستمزد فدرال ایالات متحده و اختلاف بین کمترین حقوق مجاز در قانون و درآمد لازم برای حفظ هزینه های مناسب زندگی دامن زده است. حامیان افزایش دستمزدها ادعا می‌کنند افزایش سطح بهره وری کارگران از سال 1968 به بعد هم‌بستگی ناعادلانه ای با روند حداقل نرخ ساعتی دستمزد داشته است. در حالی که سطوح دستمزدها زمانی افزایش بهره وری کارکنان را دنبال می کرد، امروزه واگرایی بین درآمد و کارایی کارگران به سطوح نامتناسب بی‌سابقه‌ای رسیده است. در مقابل، مخالفان حداقل دستمزد ادعا می‌کنند که افزایش قیمت‌ها می‌تواند منجر به افزایش قیمت‌های مصرف‌کننده شود، زیرا کارفرمایان هزینه‌های فزاینده نیروی کار را با افزایش قیمت‌ها جبران می‌کنند.
شرکت های چند ملیتی از هزینه های زندگی برای ارزیابی بسته های حقوق و دستمزد افرادی که برای انجام ماموریت‌های بین‌المللی بایستی به کشورهای خارجی مهاجرت کنند، استفاده می کنند.
افزایش دستمزد و تعدیل هزینه های زندگی (COLA)
در سال 1973، کنگره قانونی را برای رسیدگی به تعدیل هزینه های زندگی (COLA) وضع کرد. مطابق این قانون تعدیل هزینه‌های زندگی برای مزایای تأمین اجتماعی و درآمد تأمینی تکمیلی (SSI) به گونه ای تنظیم شد که مبالغ پرداختی با تورم همگام باشد. به عنوان مثال، در دسامبر 2018، نرخ تعدیل هزینه‌های زندگی 2.8% بود و قرار بود افزایش مبالغ پرداختی از ژانویه 2019 اعمال شود. مبالغ پرداختی برای درآمد تامینی تکمیلی فدرال نیز به همان اندازه افزایش یافت.
قانون تأمین اجتماعی ملزم می‌سازد که نرخ تعدیل هزینه‌های زندگی بر اساس افزایش شاخص قیمت مصرف کننده برای حقوق بگیران شهری و کارگران دفتری (CPI-W) تعیین شود. سازمان تامین اجتماعی اعلام کرد:
نرخ تعدیل هزینه‌های زندگی که در دسامبر سال جاری اعمال می‌شود برابر است با درصد افزایش میانگین (در صورت افزایش) شاخص قیمت مصرف کننده برای حقوق بگیران شهری و کارگران دفتری در سه ماهه سوم سال جاری نسبت به میانگین آن در سه ماهه سوم سال گذشته که در آن زمان نرخ تعدیل هزینه زندگی سال گذشته اعمال شده است.
نکات کلیدی
حقوق افراد در شهرهای گران تری مانند نیویورک باید نشان دهنده هزینه های بالاتر زندگی در آن شهرها باشد.
شاخص هزینه زندگی نسبت هزینه زندگی در یک شهر بزرگ با یک منطقه شهری مربوطه را نشان می‌دهد.
مثالی در دنیای واقعی
موسسه سیاست اقتصادی، محاسبه‌گر بودجه خانواده خود را در مارس 2018 به‌روزرسانی کرد. این محاسبه‌گر به خانواده‌ها کمک می‌کند تا دریابند برای پوشش هزینه‌های زندگی خود در 3142 شهرستان اطراف تمام 611 منطقه کلانشهری به چه میزان حقوق نیاز دارند.
این محاسبه‌گر نشان می دهد که سانفرانسیسکو گران ترین شهر ایالات متحده است و هر خانواده با دو والد و دو فرزند برای بودجه ساده برای پوشش مخارج اساسی خود در این شهر به درآمد کلی 148439 دلار نیاز دارد. کم هزینه ترین منطقه شهری براونزویل در ایالت تگزاس بود که همان خانواده در آن برای پوشش مخارج اساسی خود به درآمد متوسط 32203 دلار نیاز داشت. جالب اینجاست که در هیچ کجای ایالات متحده یک بزرگسال مجرد و بدون فرزند نمی‌تواند هزینه زندگی خود را با حداقل دستمزد پوشش دهد.
