تولید ناخالص داخلی اسمی چیست و چه تفاوتی با تولید ناخالصی داخلی واقعی دارد؟

تولید ناخالص داخلی ارزش پولی همه کالاها و خدمات تولید شده در یک کشور است. تفاوت تولید ناخالص داخلی اسمی با تولید ناخالص داخلی واقعی در این است که شامل تغییرات قیمت‌ها به دلیل تورم می‌شود که نشان‌دهنده نرخ افزایش قیمت در یک اقتصاد است.

نکات کلیدی

تولید ناخالص داخلی معمولاً به عنوان ارزش پولی کالاها و خدمات تولید شده اندازه گیری می شود.

از آنجایی که تولید ناخالص داخلی اسمی سرعت افزایش قیمت ها را هنگام مقایسه یک دوره با دوره دیگر حذف نمی‌کند، ممکن است رشد اقتصادی را بزرگ‌تر از آنچه که هست نشان دهد.

رشد تولید ناخالص داخلی اسمی از سالی به سال دیگر ممکن است به جای رشد تعداد کالاها و خدمات تولید شده منعکس کننده افزایش قیمت ها باشد.

تولید ناخالص داخلی واقعی با محاسبه تولید ناخالص داخلی اسمی شروع می شود، اما تغییر قیمت بین دوره های مختلف نیز در آن لحاظ می‌شوند.

آشنایی با تولید ناخالص داخلی اسمی

تولید ناخالص داخلی یکی از روش های سنجش سلامت و رفاه اقتصاد یک کشور است. این معیار برابر ارزش کل تمام کالاها و خدماتی که در یک دوره زمانی معین تولید می شوند منهای ارزش کالاهایی است که در طول فرآیند تولید به کار رفته‌اند.

تولید ناخالص داخلی اسمی نوعی دیگر از ارزیابی میزان تولید اقتصادی در یک اقتصاد است که قیمت های جاری کالاها و خدمات در محاسبه آن لحاظ می‌شود. به عبارت دیگر، این معیار تورم یا سرعت افزایش قیمت‌ها را که می‌تواند رقم رشد را بزرگ‌تر از آنچه که هست جلوه دهد، از بین نمی‌برد. همه کالاها و خدمات محاسبه شده در تولید ناخالص داخلی اسمی با قیمت هایی که واقعاً در آن سال فروخته شده اند، ارزش گذاری می شوند.

اثرات تورم بر تولید ناخالص داخلی اسمی

از آنجایی که تولید ناخالص داخلی اسمی با قیمت‌های جاری اندازه‌گیری می‌شود، رشد آن از سالی به سال دیگر ممکن است به جای رشد تعداد کالاها و خدمات تولید شده منعکس‌کننده افزایش قیمت‌ها باشد. اگر همه قیمت‌ها کم و بیش با هم افزایش یابند که به آن تورم می‌گویند، در این حالت ارزش تولید ناخالص داخلی اسمی بیشتر به نظر می‌رسد. تورم یک نیروی منفی برای فعالان اقتصادی است زیرا قدرت خرید درآمد و پس‌انداز را هم برای مصرف‌کنندگان و هم برای سرمایه‌گذاران کاهش می‌دهد.

تورم معمولاً با استفاده از شاخص قیمت مصرف کننده (CPI) یا شاخص قیمت تولید کننده (PPI) اندازه گیری می شود. شاخص CPI تغییرات قیمت را از دیدگاه خریدار یا نحوه تأثیر این تغییرات بر مصرف کننده را اندازه گیری می کند. از سوی دیگر شاخص PPI میانگین تغییرات قیمت های فروشی را که به تولیدکنندگان حاضر در اقتصاد پرداخت می شوند اندازه گیری می کند.

وقتی سطح کلی قیمت‌ها در اقتصاد بالا می رود، مصرف کنندگان باید برای خرید همان مقدار کالا هزینه بیشتری بپردازند. اگر درآمد یک فرد در یک دوره معین 10 درصد افزایش یابد اما تورم نیز 10 درصد افزایش پیدا کند، در این صورت درآمد واقعی (یا قدرت خرید) فرد تغییر نکرده است. عبارت واقعی در درآمد واقعی صرفاً منعکس کننده درآمد پس از کسر تاثیر تورم از رقم است.

مهم

ایالات متحده بزرگترین اقتصاد جهان است و پس از آن چین و ژاپن قرار دارند.

تولید ناخالص داخلی اسمی در مقابل تولید ناخالص داخلی واقعی

اگر رشد تولید ناخالص داخلی را بین دو دوره مختلف مقایسه کنیم، ممکن است در صورت وجود تورم قیمت‌ها بین این دو دوره، رشد اسمی تولید ناخالص داخلی میزان رشد اقتصادی را بالاتر از آنچه که هست نشان دهد. اقتصاددانان هنگام مقایسه تولید ناخالص داخلی از یک سال به سال دیگر از قیمت کالاها در یک سال پایه به عنوان نقطه مرجع استفاده می کنند. این تفاوت قیمت را تعدیل‌کننده قیمت تولید ناخالص داخلی می نامند. به عنوان مثال، اگر قیمت ها نسبت به سال پایه 1٪ افزایش یافته باشند، ضریب تعدیل تولید ناخالص داخلی 1.01 خواهد بود. به طور کلی، در هنگام مقایسه تولید ناخالص داخلی در طی چندین سال مختلف، تولید ناخالص داخلی واقعی معیار بهتری خواهد بود.

تولید ناخالص داخلی واقعی با محاسبه تولید ناخالص داخلی اسمی شروع می شود اما تغییرات قیمت از یک دوره به دوره دیگر در آن لحاظ می‌شوند. برای محاسبه تولید ناخالص داخلی واقعی ارزش کل تولید ناخالص داخلی بر تعدیل‌کننده قیمت تولید ناخالص داخلی تقسیم می‌شود. فرض کنید تولید ناخالص داخلی اسمی سال جاری 2,000,000 دلار باشد در حالی که تعدیل کننده تولید ناخالص داخلی یک درصد افزایش قیمت را نسبت به سال پایه نشان دهد. تولید ناخالص داخلی واقعی به صورت $2,000,000/1.01 دلار یا 1,980,198 دلار برای سال محاسبه می شود.

یکی از محدودیت های استفاده از تولید ناخالص داخلی اسمی زمانی است که اقتصاد در کسادی یا دوره رشد منفی تولید ناخالص داخلی فرو می‌رود. رشد اسمی منفی تولید ناخالص داخلی می تواند ناشی از کاهش قیمت ها باشد که به آن تورم منفی می گویند. اگر قیمت ها با نرخی بیشتر از رشد تولید کاهش یابند، ممکن است تولید ناخالص داخلی اسمی نرخ رشد منفی را برای کل اقتصاد نشان دهد. منفی شدن تولید ناخالص داخلی اسمی زمانی که در واقع رشد تولید مثبت بوده است، نشانه رکود خواهد بود.