اختلاس زمانی اتفاق می‌افتد که شخص عمداً از وجوهی که برای هدفی مشخصی در نظر گرفته شده بودند به شکل دیگری استفاده کند.
اختلاس کننده این اجازه را دارد که دارایی‌ها را به روشی خاصی مدیریت کند، اما حق تصاحب آنها را ندارد.
اختلاس کنندگان ممکن است برای فعالیت‌هایی که اتفاق نیفتاده‌اند صورتحساب و رسید ایجاد کنند و سپس پول پرداخت شده را برای هزینه‌های شخصی استفاده کنند.
طرح های پونزی نمونه ای از اختلاس هستند. موارد دیگر شامل از بین بردن سوابق کارمندان یا به جیب زدن پول نقد شرکت است.
کسب‌وکارها سالانه حدود 400 میلیارد دلار به دلیل سرقت از دست می‌دهند.
اختلاس گران را می توان از نظر مدنی و کیفری مسئول جرایم خود دانست.
درک اختلاس
از افرادی که به طور امانی اجازه دسترسی به منابع مالی یک سازمان اعطا شده است انتظار می‌رود که آن دارایی‌ها را برای استفاده مورد نظر خود محافظت کنند. دسترسی عمدی به آن پول و استفاده از آن برای مصارف شخصی غیرقانونی است. چنین فعالیت هایی ممکن است شامل هدایت وجوه به حساب هایی باشد که به نظر می رسد مجاز به دریافت این پرداخت ها یا نقل و انتقالات مالی هستند.
با این حال، این حساب پوششی است که به فرد یا شخص ثالثی که با آنها همکاری می‌کند، اجازه می‌دهد تا این وجوه را دریافت کند. به عنوان مثال، اختلاس کننده ممکن است برای فعالیت های تجاری که هرگز انجام یا خدماتی که هرگز ارائه نشده اند صورتحساب ها و رسیدهایی ایجاد کند تا انتقال وجوه را به شکل یک معامله مشروع جلوه دهد.
اختلاسگر ممکن است با شریکی که به عنوان مشاور یا پیمانکار شرکت ثبت شده است همکاری داشته باشد تا صورتحساب‌ها را صادر و مبالغ پرداختی را دریافت کند، اما این شریک در واقع هرگز وظایفی را که در ازای آنها صورتحساب صادر می‌کند انجام نمی دهد.
ماهیت اختلاس ممکن است کوچک و بزرگ باشد. اختلاس وجوه ممکن است به اندازه چند دلار باشد که یک کارمند فروشگاهی که از صندوق پول به جیب می زند. با این حال، اختلاس در مقیاس بزرگ‌تر زمانی رخ می‌دهد که مدیران شرکت‌های بزرگ میلیون‌ها دلار به دروغ هزینه می‌کنند و وجوه را به حساب‌های شخصی خود منتقل می‌کنند. اختلاس بسته به مقیاس جرم ممکن است به جریمه های کلان و زندان منجر شود.
نحوه وقوع اختلاس
اختلاس زمانی اتفاق می‌افتد که شخصی آنچه را که به او سپرده شده است به سرقت ببرد یا از آن استفاده کند. برای وقوع اختلاس لازم نیست مال یا دارایی ارزش قابل توجهی داشته باشد. اگرچه اختلاس ارتباط نزدیکی با کلاهبرداری دارد اما با آن متفاوت است زیرا اختلاس کننده مجوز استفاده یا نظارت بر اموال یا وجوه را داشته است.
برخی از انواع اختلاس ممکن است با سایر اشکال کلاهبرداری مانند طرح های پونزی ترکیب شوند. در چنین مواردی، اختلاسگر سرمایه‌گذاران را اغوا می‌کند تا دارایی‌هایشان را به وی بسپارند تا این دارایی‌ها را از طرف آنها سرمایه‌گذاری کند، اما در عوض از این پول برای منافع شخصی و ثروتمند شدن استفاده می‌کند. حفظ تداوم طرح کلاهبرداری اغلب شامل جستجوی سرمایه گذاران جدید برای به دست آوردن پول بیشتر برای جلب رضایت سرمایه گذاران قبلی است.
150 سال
برنی مدوف به دلیل طراحی بزرگترین طرح پانزی در تاریخ به 150 سال محکوم شد.
اختلاسگر ممکن است غیر از پول مالکیت دارایی های دیگری را نیز منتقل کند. اختلاس کننده ممکن است املاک، وسایل نقلیه شرکت، گوشی های هوشمند و سایر سخت افزارهایی مانند لپ تاپ ها که متعلق به یک سازمان هستند را برای استفاده شخصی تصاحب کند.
اگر کارکنان سازمان‌های دولتی بودجه محلی، ایالتی یا ملی را برای خود مصادره کنند ممکن است در بخش دولتی نیز اختلاس صورت گیرد. اینگونه اختلاس ها زمانی ممکن است رخ دهد که بودجه‌ای برای انجام قراردادها یا حمایت از پروژه ها تخصیص یافته باشد و یکی از کارکنان مقداری از پولی را که برای این هدف در نظر گرفته شده است به جیب بزند.
افرادی که اختلاس می کنند را می توان به جرایم جنایی متهم کرد و یا به لحاظ مدنی مسئول جرایم خود دانست. مجازات این افراد ممکن است از پرداخت خسارت مالی و جبران خسارت به قربانیان تا حبس متغیر باشد. جرایم کارکنان اداری مانع از محکوم شدن مجرمان به حبس طولانی مدت نمی‌شود اگرچه این گونه مجازات‌ها معمولا برای مجرمان خشن تعلق می‌گیرند.
چگونه از اختلاس جلوگیری کنیم
دزدی و اختلاس تقریباً 400 میلیارد دلار در سال برای شرکت‌ها هزینه دارد و علت اصلی بیش از 50 درصد شکست‌های کسب‌وکارها است. بااین‌حال، کارفرمایان می‌توانند راهبردهایی را برای مبارزه با این جرایم کارمندان اداری استفاده کنند.
اختلاس با نقض مسئولیت امانی شخصی که صلاحیت مراقبت از مال یا پول فرد دیگری را برعهده دارد شروع می شود. به طور معقول، یکی از اولین گام‌هایی که کارفرمایان می توانند در زمینه اتخاذ کنند ارزیابی دقیق کارمندان بالقوه است. علاوه بر بررسی کامل سوابق افراد، ارزیابی ویژگی های شخصیتی از طریق آزمون های شخصیتی نیز ممکن است رفتارهای نامطلوب را آشکار کند.
اجرای برنامه‌های امنیتی و نظارتی نیز ممکن است از رویداد جرایم شرکتی جلوگیری کند، به ویژه زمانی که این برنامه‌ها توسط یک تیم مدیریت ریسک اختصاصی یا شخص ثالث مستقلی اجرا شوند. این مدیران ریسک می‌توانند معیارهای کنترل داخلی را برای پایش رفتار کارکنان و ایجاد امکان گزارش ناشناس فعالیت‌های مشکوک ایجاد کنند و همچنین حسابرسی‌های دوره‌ای را که به افشای اختلاس‌ها منجر می‌شوند انجام دهند.
تشخیص زودهنگام به کاهش ضرر و محافظت از شهرت شرکت و افرادی که به آن خدمات می دهد کمک می کند. کارفرمایان باید به وضوح به کارکنان خود نشان دهند که سیاست عدم مدارا در مورد اعمال غیرقانونی خاصی مانند اختلاس دنبال می‌کنند و پیامدهای این تخلفات را اعلام کنند. هر شرکتی باید فرهنگ صداقت و انصاف را ترویج دهد و کارکنان خود را به حفظ هشیاری و گزارش موارد تخلف تشویق کنند.
چطور می‌توان اختلاس را از نظر قانونی اثبات کرد؟
برای اثبات قانونی اختلاس، مدعی باید ثابت کند که اختلاسگر مسئولیت امانتداری در قبال قربانی برعهده داشته است و دارایی اختلاس شده از طریق آن رابطه به دست آمده‌اند و عمداً به متهم منتقل شده‌اند. نکته کلیدی در تشخیص اختلاس این است که شامل خیانت در امانت یا وظیفه امانی می‌شود. اگرچه اختلاس در هر وضعیتی ممکن است متفاوت به نظر برسد اما به طور کلی، این چهار عامل باید در آن وجود داشته باشند:
باید بین دو طرف رابطه امانتی وجود داشته باشد. یعنی باید یک طرف به طرف دیگر اتکا کرده باشد.
متهم باید مال را از طریق آن رابطه به دست آورده باشد.
اقدامات متهم باید عمدی بوده باشند و از خطا ناشی نشوند.
متهم باید مالکیت دارایی را (حداقل به طور موقت) به دست گرفته باشد، دارایی را به دیگری منتقل کرده باشد یا دارایی را تخریب یا مخفی کرده باشد.
مجازات اختلاس چیست؟
فرد به دلیل اختلاس ممکن است به لحاظ مدنی و کیفری مقصر شناخته شود. مجازات ها از جریمه نقدی و جبران خسارت قربانی تا حبس متغیر است.
جرایم کارکنان اداری چیست؟
جرایم کارکنان اداری جرایم غیرخشونت آمیزی هستند که توسط متخصصان تجاری خاصی که وظیفه امانی خود را در ازای کسب منافع اقتصادی نقض کرده‌اند، انجام می‌شوند. جرایم کارکنان اداری شامل کلاهبرداری، سرقت، جعل، اختلاس، پولشویی و سایر طرح های کلاهبرداری می‌شود.
