به گزارش اقتصاد آنلاین، زهرا نژادبهرام، عضو هیات رئیسه، با تاکید بر بحث های دیپلماسی شهری و زنان، برنامه های گذشته را دارای مشکلاتی جدی دانست و اظهار امیدواری کرد در برنامه سوم توسعه این موارد در نظرگرفته شود.
به گفته این عضو شورا، «در برنامه دوم، نگاه به دیپلماسی شهری به عنوان یک مزیت نسبی برای شهر تهران مورد توجه قرار نگرفته بود. دیپپلماسی شهری برگ برنده ای است که می تواند درآمد پایدار را فراهم کرده و بستری برای فعالسازی بخش های متنوع شهر باشد و نیز هزینه ها را به منبعی برای جذب سرمایه تبدیل کند و از همه مهم تر این که این شهر برای مردان سالم بالغ طراحی شده و نه در برنامه ریزی و نه اجرا و... نقش زنان در آن دیده نشده است.»
عضو شورا، با بیان این نکته که«بهترین برنامه ها نهایتا بین 20 تا 30 درصد به اجرا درآمده اند، خطاب به معاون برنامه ریزی شهرداری تهران، گفت : «یکی از جدی ترین مواردی که مانع اجرای برنامه های ما است، عدم استفاده از عوامل اجرا در برنامه ریزی بوده؛ آیا این اقدام در برنامه توسعه سوم شهرداری صورت گرفته یا نه؟»
به گفته نژادبهرام، «برنامه ریزی چشم انداز است که می تواند افق بیست یا سی ساله داشته باشد اما برای اجرا و اقدام باید برنامه های کوتاه مدت و میان مدت طراحی کرد تا در محیط های اجتماعی و بین المللی بتوانند قابلیت تغییر داشته باشند بنابراین باید به سوی برنامه های عملیاتی کاربردی برویم تا اثرگذاری های بلند مدت را تجربه کنیم.»
او گفت: «فکر می کنم باید روی این نکته هم تاکید کنیم که چطور می توانیم این برنامه ها را پایش و اندازه گیری کنیم؛ آن چه در برنامه دوم، طرح شده بود اما عملیاتی نشد؛ نهاد پایش بود در واقع دستگاهها علاوه براجرا سیستم خود پایشی هم داشتند و این خطای اصلی در پایش برنامه بود. ضروری ا ست این مهم مورد توجه نویسندگان برنامه سوم قرار گیرد.»
نکته دیگری که نژادبهرام در این خصوص مطرح کرد، این بود که «برنامه باید تازه و نو با رویکرد تیمی باشد تا رویکرد فردی؛ ما در کاربرد مشاهده کردیم که رویکرد فردی معنا نداشت و نتوانست به جواب منتهی شود و شاید سیستم بازار(عرضه و تقاضا) بتواند در این زمینه کمک کند.»
نژادبهرام، توضیح داد که «در برنامه، می بایستی مدیریت یکپارچه در نظر گرفته شود؛ شهر تهران را باید به عنوان مجموعه شهری تهران دیده شود و برنامه به صورت واقعی با همه محدودیت ها تعریف شود.» به گفته او «ناپیوستگی میان محلات، مورد مهمی بود در برنامه دوم دیده می شد.»
