اقتصاد آنلاین – اکرم شعبانی؛ به گزارش رویترز، بهای معاملاتی آتی نفت برنت پیش از ظهر امروز با ۱.۴۲ دلار یا ۱.۴ درصد افزایش به ۱۰۲.۵۲ دلار در هر بشکه رسید این در حالی است که قیمت نفت خام وست تگزاس اینترمدیت آمریکا با ۱.۵۵ لار یا ۱.۶ درصد افزایش به ۹۷.۷۸ دلار در هر بشکه رسید.
هر دو معیار نفتی در آخرین معاملات روز گذشته بیش از ۵ درصد سقوط کردند و در پایین‌ترین سطح روزانه خود از ۱۶ مارچ رسیدند.
کشورهای عضو آژانس بین‌المللی انرژی، روز چهارشنبه موافقت کردند که ۶۰ میلیون بشکه نفت را در کنار عرضه ۱۸۰ میلیون بشکه‌ای که هفته گذشته ایالات متحده اعلام کرده بود، برای کمک به کاهش قیمت‌ها در بازارهای این کالای استراتژیک پس از حمله روسیه به اوکراین آزاد خواهد کرد. اما تحلیلگران و معامله‌گران تاکید داشتند که حتی با انتشار اضطراری ذخایر نفت، عرضه همچنان محدود است.
یکی از تاجران نفت مستقر در شانگهای گفت: آزادسازی نفت از اعضای آژانس بین‌المللی انرژی، نشان دهنده عزم سیاسی قوی علیه نفت روسیه در مورد تهاجم این کشور به اوکراین است اما برای جبران کمبود واقعی عرضه کافی نیست.
پالایشگاه‌های دولتی چین به عنوان بزرگترین واردکننده نفت جهان، همچنان قراردادهای فعلی نفت روسیه را ادامه می‌دهد اما با وجود تخفیف‌های زیاد در نظر گرفته شده از سمت روسیه، همچنان از امضای قراردادهای جدید اجتناب می‌کنند و به درخواست پکن برای احتیاط توجه می‌کنند.
استفان اینس مدیرعامل شرکت اس‌پی‌آی در این باره گفت: علاوه بر آزادسازی ذخایر عظیم جهانی، تخریب تقاضا و رکود در حال حاضر تنها مکانیسم کاهش قیمت است.
بادن مور تحلیل‌گر بانک ملی استرالیا در این باره گفت: آخرین عرضه به علاوه انتشار هماهنگ آژانس بین‌المللی انرژی که در اول مارچ اعلام شد، معادل یک میلیون بشکه در روز عرضه اضافی از ماه می تا پایان ۲۰۲۲ است که در کوتاه مدت نوسان قیمتی را محدود می‌کند.
مور در یادداشتی نوشت: عرضه اضافی ریسک صعودی کوتاه مدت را برای بازار کاهش می‌دهد و احتمالا از نیاز به کاهش پالایشگاه‌ها در کوتاه مدت جلوگیری می‌کند.
با این حال، نیاز به ذخیره مجدد ذخایر که در سال ۲۰۲۳ انتظار می‌رود به تنگنای بازار می‌افزاید جایی که چشم انداز عرضه اساسی بدون تغییر باقی می‌ماند و ریسک قیمت را به سمت بالا متمایل می‌کند.
توقف مذاکرات غیرمستقیم بین ایران و ایالات متحده در مورد احیای تواقفنامه ۲۰۱۵ در مورد برنامه هسته‌ای تهران، احتمال لغو تحریم‌های نفتی ایران را بیشتر به تعویق انداخته و بازار را محدود نگه داشته است.
مذاکره کنندگان بر این باورند که برای غلبه بر مسائل باقیمانده به تصمیمات سیاسی در تهران و واشنگتن نیاز است.
