اقتصادآنلاین – عاطفه حسینی؛ به گزارش اکونومیست، وام‌های هنگفت چین به کشورهای فقیرتری که به دنبال تامین مالی پروژه‌های زیربنایی بودند، موهبتی بود. اما عمده کشورهای وام‌گیرنده با مشکلاتی مواجه شده‌اند و این موضوع تبدیل به بحرانی برای چین شده است.
همچنین چین عضو باشگاه پاریس نیست؛ باشگاه پاریس شامل گروهی از مقامات کشورهای اعتباردهنده و وام‌دهنده بزرگ است که نقش آنها یافتن راه‌حل‌های هماهنگ و پایدار برای مشکلات پرداختی است که کشورهای بدهکار تجربه می‌کنند. زامبیا و سریلانکا، کشورهای وام‌گیرنده از چین، در مذاکرات چگونگی پرداخت بدهی به چین و سایر طلبکاران ناکام بوده‌اند و پاکستان نیز ممکن است به زودی به آنها ملحق شود.
بر اساس شواهد، اگرچه چین هنوز بطور کامل اشتباهات وام‌دهی گذشته خود را کنار نگذاشته، اما از آنها درس می‌گیرد. درحال حاضر، چین با احتیاط بیشتری وام می‌دهد؛ شرکت‌های ساختمانی چینی که قبلاً قراردادهای خارج از کشور را کم ریسک ارزیابی می‌کردند، اکنون با احتیاط بیشتری عمل می‌کنند. رگولاتورها نیز محدودیت‌های روشن‌تر و واضح‌تری برای وام‌های خارجی وضع کرده‌اند.
به دستور شی جین پینگ، رییس جمهور چین، ارزش وام‌های خارجی این کشور کاهش یافته است. به گفته محققان دانشگاه بوستون، در سال ۲۰۱۶ تعهدات جدید دو بانک بزرگ چین به دولت‌ها و نهادهای تحت حمایت دولت دو برابر تعهدات بانک جهانی بود. این درحالی است که در سال ۲۰۲۱، دو بانک چین کمتر از یک دهم رقم ذکر شده را وعده داده‌اند. میانگین طول جاده‌ها، راه‌آهن‌ها، خطوط لوله و موارد مشابه ساخته شده توسط چین نیز کاهش قابل توجهی یافته است.
چنین احتیاط‌هایی نه تنها برای ترازنامه چین، بلکه برای بسیاری از کشورهای فقیر هم موهبتی متفاوت خواهد داشت. این کشورها ممکن است مجبور شوند تا امیدهای خود مبنی بر اینکه چین به سیاست خود مبنی بر تامین مالی کافی ساخت زیرساخت‌های حیاتی در کشورشان ادامه دهد را کنار بگذارند.
علاوه بر این، ممکن است موجودی وام‌های فعلی چین به کشورهای دیگر با مشکل مواجه شود. ترس از دست دادن دسترسی به منابع مالی چین یکی از دلایلی است که کشورهای فقیر در درخواست بخشش برای بدهی‌های خود به خوبی عمل نکرده‌اند. اما اگر وام‌های هنگفت چین به کشورهای فقیرتر دیگر ارائه نشود، درخواست‌ها برای تجدید ساختار بدهی افزایش خواهد یافت.
