اقتصادآنلاین - شیما احمدی؛ درد شدید بوده است. شاخص اس‌اند‌پی ۵۰۰، که شامل سهام پیشرو آمریکا است در کمترین سطح خود در سال جاری ۲۰۲۲، یعنی تقریبا یک چهارم کاهش یافت و بیش از ۱۰ تریلیون دلار ارزش بازار را از بین برد. اوراق قرضه دولتی، که معمولا پناهگاهی نسبت به بازار سهام هستند، نابود شده‌اند: خزانه‌داری‌ها یک راست به سمت بدترین سال خود از سال ۱۹۴۹ می‌روند. از اواسط اکتبر، پرتفوی ۶۰ به ۴۰ بین سهام و اوراق بهادار آمریکا بیش از هر سال از سال ۱۹۳۷ کاهش یافته بود. در همین حال، قیمت مسکن در همه‌جا از ونکوور تا سیدنی در حال کاهش است. بیت‌کوین سقوط کرده است. طلا نیز با افت مواجه شده است. کامودیتی‌ها به تنهایی سال خوبی داشتند و این تا حدی به دلیل جنگ بود.
شوک از همه بدتر بود، زیرا سرمایه‌گذاران به تورم پایین عادت کرده بودند. پس از بحران مالی جهانی در سال ۲۰۰۹-۲۰۰۷ بانک‌های مرکزی در تلاش برای احیای اقتصاد، نرخ بهره را کاهش دادند. همانطور که نرخ‌ها کاهش یافت و پایین ماند، قیمت دارایی‌ها افزایش یافت و "بازار صعودی در همه‌چیز" برقرار شد. شاخص اس‌اند‌پی ۵۰۰، از پایین‌ترین سطح خود در سال ۲۰۰۹ تا اوج خود در سال ۲۰۲۱، هفت برابر شد. سرمایه‌گذاران ریسک‌پذیر، چک‌های بزرگ‌تری برای هر نوع استارت‌آپ نوشتند. بازارهای خصوصی در سراسر جهان- سهام خصوصی و همچنین دارایی، زیرساخت‌ها و وام‌های خصوصی چهار برابر شد و به بیش از ۱۰ تریلیون دلار رسید.
تغییر چشمگیر امسال با افزایش نرخ بهره آغاز شد. فدرال رزرو از دهه ۱۹۸۰ با سرعت بیشتری نسبت به هر زمان دیگری منقبض شده است و سایر بانک‌های مرکزی به عقب کشیده شده‌اند. با این حال، اگر عمیق‌تر نگاه کنید می‌بینید که علت اصلی آن تورم مجدد است. در سراسر جهان ثروتمند، قیمت‌های مصرف کننده با سریع‌ترین حرکت سالانه خود در چهار دهه اخیر در حال افزایش است.
این دوره از پول گران‌تر نیازمند تغییر در نحوه رویکرد سرمایه‌گذاران به بازارها است. با فهمیدن واقعیت، آنها در تلاش هستند تا خود را با قوانین جدید وفق دهند. آنها باید روی سه مورد تمرکز کنند.
یکی این است که بازده مورد انتظار بالاتر خواهد بود. با کاهش نرخ بهره در سال‌های صعودی ۲۰۱۰، درآمد آتی به سود سرمایه تبدیل شد. نکته منفی قیمت‌های بالاتر، بازده مورد انتظار کمتر بود. به صورت متقارن، زیان سرمایه امسال دارای یک روزنه امید است: بازده واقعی آینده افزایش یافته است. درک این موضوع با در نظر گرفتن اوراق بهادار محافظت شده از تورم خزانه‌داری ساده‌تر است، که بازدهی آنها نماینده‌ای برای بازده واقعی بدون ریسک هستند. سال گذشته بازدهی ده ساله منهای ۱ درصد یا کمتر بود. اکنون این رقم حدود ۱.۲ درصد است. سرمایه‌گذارانی که این اوراق را در آن دوره نگه‌داشته‌اند، زیان سرمایه بالایی متحمل شده‌اند. اما بازدهی بالاتر اوراق مصون از تورم به معنای بازده واقعی بالاتر در آینده است.
بدیهی است که هیچ قانونی حکم نمی‌کند که قیمت دارایی‌هایی که بسیار کاهش یافته، نمی‌تواند بیشتر از این کاهش یابد. بازارها در انتظار سیگنال‌های فدرال رزرو درباره سرعت افزایش نرخ بهره هستند. رکود اقتصادی در آمریکا سود را از بین می‌برد و باعث فرار از ریسک می‌شود و قیمت سهام را پایین می‌آورد.
با این حال، همانطور که وارن بافت زمانی استدلال کرد، سرمایه‌گذاران آینده‌نگر باید از کاهش قیمت سهام خوشحال شوند. فقط کسانی‌که قصد دارند که به زودی سهام خود را بفروشند باید از قیمت‌های بالا راضی باشند. سرمایه‌گذاران عصبانی یا فاقد نقدینگی در پایین‌ترین سطح خود می‌فروشند، اما پشیمان خواهند شد. کسانی‌که مهارت، قدرت و سرمایه دارند از بازده مورد انتظار بالاتر استفاده کرده و پیشرفت خواهند کرد.
قانون دوم این است که افق سرمایه‌گذاران کوتاه شده است. نرخ‌های بهره بالاتر با کاهش ارزش فعلی جریان‌های درآمد آتی، آنها را بی‌تاب می‌کند. این امر ضربه‌ای به قیمت سهام شرکت‌های فناوری وارد کرده است که نوید سودهای فراوان در آینده‌ای دور را می‌دهند، حتی در حالی‌که مدل‌های کسب‌وکار آنها شروع به نشان دادن عمر آنها می‌کند. قیمت سهام پنج شرکت بزرگ موجود در شاخص اس‌اند‌پی ۵۰۰ که یک پنجم ارزش بازار آن را تشکیل می‌دهند، در سال ۲۰۲۲، ۴۰ درصد کاهش یافته است.
همانطور که مقیاس‌ها از شرکت‌های جدید به سمت شرکت‌های قدیمی متمایل می‌شود، مدل‌های کسب‌وکار به ظاهر فرسوده، مانند بانکداری اروپایی، جان تازه‌ای پیدا می‌کنند و بهتر از قبل عمل می‌کنند. همه شرکت‌های نوپا از تامین مالی محروم نمی‌شوند، اما چک‌ها کوچک‌تر می‌شوند و دسته چک‌ها کمتر استفاده می‌شوند. سرمایه‌گذاران برای شرکت‌هایی با هزینه‌های اولیه سنگین و سودهایی که زمان آن نزدیک نیست، صبر کمتری خواهند داشت. تسلا موفقیت بزرگی بوده است، اما خودروسازان قدیمی ناگهان به یک برتری دست یافته‌اند. آنها می‌توانند که از جریان‌های نقدی سرمایه‌گذاری‌های گذشته استفاده کنند، درحالی‌که حتی برای اخلال‌گران بالقوه، جمع‌آوری پول سخت‌تر خواهد بود.
قانون سوم این است که استراتژی‌های سرمایه‌گذاری تغییر خواهد کرد. یکی از رویکردهای رایج از دهه ۲۰۱۰، ترکیب سرمایه‌گذاری با شاخص منفعل در بازارهای عمومی با سرمایه‌گذاری فعال در بازارهای خصوصی است. این باعث شد مقدار زیادی پول به سمت اعتبار خصوصی جریان یابد که در اوج خود بیش از یک تریلیون دلار ارزش داشت. تقریبا یک پنجم از پرتفوی صندوق‌های بازنشستگی دولتی آمریکایی در دارایی‌های خصوصی و شخصی بود. معاملات سهام خصوصی حدود ۲۰ درصد از کل ادغام و تملیک‌ها را بر اساس ارزش تشکیل می‌دادند.
از یک سو، این استراتژی آسیب‌پذیر به نظر می‌رسد، اما نه بخشی که بسیاری از اعضای داخلی صنعت اکنون تمایل به رد آن دارند. از نظر منتقدان، سرمایه‌گذاری بر روی شاخص یک رکود است، زیرا شرکت‌های فناوری در شاخص‌هایی که بر اساس ارزش بازار وزن می‌شوند، چشمگیر هستند. در واقع سرمایه‌گذاری شاخص از بین نخواهد رفت. این یک راه ارزان برای تعداد زیادی از سرمایه‌گذاران برای دستیابی به بازده متوسط بازار است.
جایی‌که باید نگران باشیم
این سرمایه‌گذاری‌های خصوصی با کارمزد بالا هستند که مستحق بررسی هستند. عملکرد دارایی‌های خصوصی بسیار مورد تحسین قرار گرفته است. بر اساس یک تخمین، صندوق‌های سرمایه‌گذاری خصوصی در سطح جهانی ارزش شرکت‌هایی را که مالک آنها هستند، ۳.۲ درصد افزایش دادند، حتی در حالی‌که شاخص اس‌اند‌پی ۵۰۰، ۲۲.۳ درصد کاهش یافت.
این تا حد زیادی یک امر خیالی است. از آنجایی‌که دارایی‌های صندوق‌های خصوصی معامله نمی‌شوند، مدیران در مورد ارزشی که برای آنها قائل می‌شوند، دست باز دارند. آنها آشکارا در کاهش این موارد بسیار کند عمل می‌کنند، شاید به این دلیل که هزینه‌های آنها بر اساس ارزش سابقه مالی آنهاست. با این حال، کاهش ارزش شرکت‌های فهرست شده در نهایت حتی در مشاغل خصوصی نیز احساس خواهد شد. با گذشت زمان، سرمایه‌گذاران دارایی‌های خصوصی که فکر می‌کردند از سقوط در بازارهای عمومی جلوگیری کرده‌اند نیز با ضرر مواجه خواهند شد.
گروهی از سرمایه‌گذاران باید با سازوکار جدید نرخ بهره بالاتر و سرمایه کمیاب‌تر آشنا شوند. این کار آسانی نخواهد بود، اما آنها باید دوراندیشی داشته باشند. شرایط جدید تاریخ را در کنار خود دارد. دوران پول ارزان بود که عجیب بود.
