اخیراً مردم فقیر دنیا به سه دسته تقسیم‌بندی می‌شوند: چینی‌ها، هندی‌ها و دیگران. در سال 1987 چین 660میلیون نفر جمعیتِ در فقرِ مفرط داشت؛ هند نیز 374میلیون. در هر دو کشور، سیاست‌های درستِ اقتصادی باعث شده فقر تا حدودی مهار شود. این کشورها با اینکه امروز نسبت به گذشته جمعیتِ بیشتری دارند اما تعداد افراد در فقر مفرط آنها کاهش پیدا کرده‌است.
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از آینده نگر، هرچند بخشی از کاهش جمعیت فقیر، جنبه مصنوعی دارد و با معیارهای متفاوت به دست آمده اما باز هم واقعی و قابل اعتماد است. در هر دو کشور، رشد اقتصادی به مردم فقیر کمک کرده تا خود را از فقر نجات بدهند. در چین آن چیزی که معجزه کرده و افراد فقیر را نجات داده، کارخانه‌ها نبوده‌اند بلکه مزرعه‌های کوچکی بوده‌اند که مردم را با خود سرگرم کرده‌اند. این قضیه در مورد دیگر کشورهای آسیایی نیز صدق می‌کند.
امروز بیشتر افراد فقیر در کشورهای افریقایی زندگی می‌کنند؛ برخی بررسی‌ها نشان می‌دهد چهارپنجم از افراد فقیر که در فقر مفرط به سر می‌برند در افریقا زندگی می‌کنند. هرچند آسیا مملو از قصه‌های موفقیت‌آمیز است اما افریقا پر از قصه‌های شکست است. در این منطقه تلاش‌های بسیاری برای ریشه‌کنیِ فقر صورت گرفته اما هیچ‌کدام آن‌قدر که باید موثر نبوده‌است. شاید بتوان آینده‌ای بدون فقر را برای دنیا تصور کرد اما با وجود نقاطی در جهان مانند افریقا این تصور کمی بعید به نظر می‌رسد. مبارزه با فقر تا اینجا آسان بوده اما از اینجا به بعد قطعاً سخت و دشوار خواهد بود.
