سمیه باقرصاد، مجری طرح با اشاره به چالش‌های موجود در زمینه درمان جراحات پوستی، گفت: بر این اساس در این تحقیق با بهره‌گیری از گیاه آلوئه‌ورا که از دیرباز در طب سنتی مورد استفاده قرار می‌گرفته است، داربست نانولیفی مقرون به صرفه با خواص بیولوژیکی بسیار مطلوب و بدون عوارض جانبی تولید کردیم.
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از ایسنا، وی هدف این پژوهش را استفاده از عصاره‌های گیاهی به جای مواد شیمیایی درمان کننده ذکر کرد و ادامه داد: استفاده از گیاهان دارویی با قابلیت کشت فراوان در ایران، نه تنها موجب رونق اقتصاد کشور شده، بلکه جایگزین مناسبی برای داروهای با پایه‌های شیمیایی است؛ ضمن آنکه این مواد احتمال بروز عوارض جانبی را برای بیمار کاهش می‌دهد و می‌توان از آن زخم‌پوشی با قیمت ارزان‌تر تولید کرد.
باقرصاد عنوان طرح اجرا شده را « الکتروریسی PCL/آلوئه‌ورا و بررسی خاصیت ضد میکروبی نانوالیاف حاصل از آن» عنوان کرد و یادآور شد: در این تحقیقات ابتدا توانستیم عصاره گیاه آلوئه‌ورا را بدون هیچ گونه تغییر در ساختار و ترکیبات شیمیایی آن استخراج کنیم.
این محقق ژل آلوئه‌ورا را حساس در برابر اکسیداسیون توصیف و اضافه کرد: بعد از این مرحله با کمک پلیمرهای ژلاتین و پلی‌کاپرولاکتون (PCL) و با بهره‌گیری از تکنیک الکتروریسی هیبریدی، داربست نانولیفی سه جزئی بهینه شامل ژلاتین/آلوئه‌ورا/ PCL را تولید کردیم و در نهایت خواص بیولوژیکی آن همچون زیست تخریب‌پذیری، قابلیت رهایش دارو، ضد باکتری و قابلیت تکثیر سلولی و همچنین ویژگی‌های مورفولوژیکی، مکانیکی و شیمیایی داربست نانولیفی تولید شده را مورد تحلیل و بررسی قرار دادیم.
مجری طرح استخراج عصاره آلوئه‌ورا با حفظ تمام خواص بیولوژیکی مثبت آن را یکی از مهمترین پیچیدگی‌های اجرای این پژوهش نام برد و خاطرنشان کرد: از طرف دیگر آلوئه‌ورا به تنهایی قابلیت الکتروریسی به منظور تولید نانوالیاف را ندارد از این رو باید از زیست پلیمرهای کمکی با خواص مورد نظر و شرایط الکتروریسی مناسب استفاده کرد تا داربست نهایی دارای خواص بهینه باشد.
به گفته وی محصول تولیدشده در این پژوهش با هدف استفاده در حوزه مهندسی بافت به خصوص در درمان بافت پوست آسیب دیده مانند جراحات ناشی از سوختگی تولید شد.
باقرصاد با بیان اینکه امروزه برای درمان زخم‌های عفونی به‌ویژه سوختگی‌ها عمدتا از زخم پوش‌های حاوی نقره و یا مواد شیمیایی دیگر استفاده می‌شود، گفت: استفاده از این زخم پوش‌ها می‌تواند برای بیمار دارای عوارض جانبی متعددی باشد؛ ولی استفاده از زخم‌پوش‌های حاوی گیاهان دارویی نظیر محصول تولیدشده در این پژوهش می‌تواند عوارض جانبی را کاهش دهد.
مجری طرح استخراج 4 مقاله کنفرانسی، ثبت اختراع و 2 مقاله ISI را از دیگر دستاوردهای این پژوهش نام برد و یادآور شد: ترکیب پلیمری استفاده شده، روش الکتروریسی، نحوه استخراج عصاره گیاهی و نتایج بیولوژیکی منحصر به فرد این داربست، مضمون اصلی این مقالات هستند.
وی از اجرای آزمون‌های حیوانی این زخم‌پوش گیاهی خبر داد و اظهار کرد: پس از اخذ تاییدیه از سازمان غذا و دارو وارد فاز صنعتی شدن آن خواهیم شد.
به گفته این محقق، مهمترین مزیت رقابتی این طرح استفاده از گیاه دارویی آلوئه‌ورا به جای داروهای گران قیمت و اغلب با اثرات جانبی جبران‌ناپذیر و انتخاب مناسب‌ترین روش عصاره‌گیری و الکتروریسی در جهت حفظ تمام خواص موثر اجزای تشکیل دهنده داربست است.
وی کاربرد این زخم‌پوش را در مهندسی بافت پوست به منظور بهبود جراحاتی نظیر سوختگی‌ها و زخم‌های عفونی دانست.
این طرح از سوی سمیه باقرصاد و با راهنمایی دکتر سید هژیر بهرامی و دکتر محمدرضا محدث مجتهدی و مشاوره دکتر مرضیه رنجبر محمدی در دانشگاه صنعتی امیرکبیر اجرایی شده است.
