علامت سارکوپنیا در ماهیچه ها چیست؟

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از نمناک؛ به از دست دادن توده عضلانی به دلیل روند طبیعی پیری، سارکوپنیا گفته می شود. این کاهش عضلات منجر به کاهش قدرت فرد می شود و در نتیجه تعادل و راه رفتن آنها نیز تحت تأثیر قرار می گیرد. سارکوپنی می تواند بر توانایی فرد در انجام فعالیت های روزمره مانند بالا رفتن از پله ها، بلند کردن اجسام و راه رفتن تأثیر بگذارد.

بر اساس اطلاعات منتشر شده توسط بنیاد بین المللی پوکی استخوان (IOF)، توده عضلانی در حدود 40 سالگی شروع به کاهش می کند و از دست دادن بافت ماهیچه ای ممکن است با رسیدن 60 به 70 و 70 سالگی سریعتر پیشرفت کند؛ هرچند میزان دقیق کاهش متغیر است و احتمال دارد فرد در هر دهه 3 تا 8 درصد از حجم عضلات خود را از دست بدهد.

از دست دادن توده عضلانی شامل کاهش تعداد فیبرهای ماهیچه ای و اندازه آنها می شود. ترکیب فیبرهای ماهیچه ای کمتر و کوچکتر باعث آتروفی یا کوچک شدن ماهیچه ها می شود. با ما در این بخش از بهداشت و سلامت  همراه شوید تا در این مورد اطلاعات مهم و مفید بیشتری بدانید.

علل و عوامل موثر در بروز سارکوپنی

اگرچه پیری عامل اصلی ایجاد سارکوپنی است اما عوامل دیگری در از دست دادن توده عضلانی نقش دارند. آنها عبارتند از:

زندگی بدون تحرک

فعالیت بدنی کم یا بی تحرکی با افزایش سن افراد را در معرض خطر ابتلا به سارکوپنی قرار می دهد.

تغذیه نامناسب

عادات غذایی نامناسب نیز می تواند در ایجاد سارکوپنی نقش داشته باشد. اگرچه تغذیه نامناسب در هر سنی خوب نیست، اما ممکن است بر سرعت کاهش توده عضلانی در افراد مسن تأثیر بگذارد.

مصرف مقادیر زیادی از غذاهای تولید کننده اسید مانند غلات و غذاهای فرآوری شده، و عدم مصرف سبزیجات و میوه ها به مقدار کافی ممکن است بر حجم ماهیچه ها تأثیر منفی بگذارد.

گروه های پرخطر و در معرض ابتلا به سارکوپنی

    ارکوپنی در بیماران دیابتی نوع 2 و همچنین، شیوع آن و چاقی سارکوپنیک در بیماران مبتلا به سندرم متابولیک بیشتر است.

    مطالعات در مکزیک نشان داد که شیوع سارکوپنی 15٪ در مردان و در زنان 65-70 سال 24٪ و در هر دو بالای 80 سال 50٪ است.

    در کشورهای آسیایی، مشاهده شده است که میزان شیوع آن بین 8 تا 22 درصد در زنان و 6 تا 23 درصد در مردان است.

علائم سارکوپنیا

بسته به میزان توده عضلانی از دست رفته فرد، علائم سارکوپنی ممکن است متفاوت باشد.

علائم عبارتند از:

    کاهش اندازه ماهیچه ها

    ضعف

    از دست دادن استقامت

    تعادل ضعیف

    مشکل در بالا رفتن ازپله ها

انواع سارکوپنی

سارکوپنی اولیه

سارکوپنی اولیه تخریب توده بدون چربی بدن و سیستم کلی اسکلتی عضلانی وابسته به سن است. عوامل زیر باعث ایجاد و پیشرفت سارکوپنی مربوط به سن می شوند.

    کاهش تعداد سلولهای ماهواره ای ماهیچه ای و نورونهای حرکتی.

    کاهش ترشحات هورمونی به عنوان هورمون رشد و هورمونهای جنسی.

    کاهش عملکرد میتوکندری.

    افزایش تولید سایتوکاین های التهابی.

    از دست دادن اشتها، کاهش وزن و توانایی بدن در سنتز پروتئین های ماهیچه ای.

سارکوپنی ثانویه

سارکوپنی ثانویه به دلیل فعالیت بدنی نامناسب و تمرینات ایجاد می شود که منجر به از دست دادن ماهیچه ها به ویژه در اندام تحتانی می شود. همچنین ممکن است به دلیل وجود بیماریها و سایر اختلالات بدن رخ دهد:

    نارسایی ارگان های اصلی (کلیه، کبد، قلب و مغز)

    سرطان بدخیم

    اختلال سیستم غدد درون ریز

سرطان

تغذیه نامناسب

اختلالات تغذیه ای نیز می تواند باعث ایجاد سارکوپنی ثانویه شود. عوامل زیر مسئول بروز این اختلال هستند:

    مصرف کم پروتئین

    کمبود آنتی اکسیدان و اسیدهای چرب غیر اشباع

عوارض و مشکلات ناشی از سارکوپنی

وجود سارکوپنیا منجر به بروز مشکلات و عوارضی که در ادامه بخش بهداشت و سلامت خوهید خواند می شود:

    کیفیت زندگی پایین تر

    ضعف

    خطر بیشتر افتادن

    خطر بیشتر شکستگی پس از زمین خوردن

    کاهش عملکرد شناختی

    بیماری عروق محیطی

    خطر دیس لیپیدمی و مرگ و میر قلبی عروقی در افراد مبتلا به سارکوپنی به ویژه در بیماران مبتلا به چاقی سارکوپنیک بیشتر گزارش شده است.

مچ درد

تشخیص سارکوپنی

پزشکان اغلب سارکوپنی را بر اساس علائمی که فرد بیان می کند تشخیص می دهند. در برخی موارد، پزشک ممکن است برای تشخیص اسکن سنجش تراکم استخوان (DXA) و آزمایش سرعت راه رفتن را توصیه کند.

DXA از اشعه ایکس با انرژی کم برای اندازه گیری جرم اسکلت استفاده می کند. DXA معمولاً تراکم استخوان را اندازه گیری و پوکی استخوان را آزمایش می کند.

هنگامی که همراه با آزمایش سرعت راه رفتن سنجیده شود، ممکن است در تشخیص سارکوپنی مفید باشد.در برخی موارد، پزشکان ممکن است آزمایش های اضافی مانند اندازه گیری قدرت دست را انجام دهند.

مدیریت و کنترل سارکوپنی

یکی از مراحل درمان در تمام بیماری و مشکلات جسمی روحی، بحث کنترل علائم است که برای سارکوپنی شامل مواردی است که در ادامه خواهید خواند.

فعالیت بدنی

تمرینات هوازی یا بی هوازی برای افزایش قدرت عضلات، توده عضلانی و تراکم استخوان مفید است. جلسات آموزشی باید به مدت 30 دقیقه سه تا چهار بار در هفته به مدت 10-12 هفته برگزار شود.

تغذیه

مطالعه نشان داد انجام ورزش به همراه مصرف روغن ماهی در رژیم غذایی باعث افزایش قدرت و اندازه ماهیچه ها در زنان مبتلا به سارکوپنیک می شود.

مصرف پروتئین کافی

مصرف کم پروتئین 0.45 گرم در کیلوگرم در روز نشان داد که تأثیر منفی بر ماهیچه های بدون چربی و عملکرد بدنی دارد. مطالعات نشان می دهد که 1.2-1.5 گرم/کیلوگرم پروتئین در روز برای افراد مسن، 0.8 گرم/کیلوگرم در روز برای میانسالی کافی است.

متابولیسم پروتئین و تولید ماهیچه

مطالعه اخیر نشان داد که مقدار مطلوب پروتئین 25-30 گرم در هر وعده غذایی است و باید در همه وعده های غذایی روزانه به طور مساوی توزیع شود. متابولیسم پروتئین تقریباً پس از مصرف 30 گرم در هر وعده غذایی تقریباً پایدار است بنابراین، افزودن پروتئین بیشتر باعث تحریک سنتز پروتئین در بافت ماهیچه ای نمی شود.

دارو و مکمل ها

مصرف مکمل ویتامین دی برای بیماران مبتلا به سارکوپنی اهمیت دارد.

هورمون ها هورمونهای جنسی به عنوان تستوسترون و استروژن به دلیل اثرات آنابولیکی می توانند به افزایش قدرت ماهیچه ها کمک کنند با این حال، عوارض جانبی مربوط به رشد بدخیم یا اختلالات متابولیک نیز با استفاده از هورمون ها مشاهده شد.