چگونگی مسمومیت با مواد افیونی

به گزارش اقتصادآنلاین ؛ دارو‌های افیونی که معمولاً تجویز می‌شوند عبارتند از:

•    کدئین

•    فنتانیل

•    هیدرومورفون

•    متادون

•    مورفین

•    اکسی‌کدون

•    اکسی مورفون

برخی از افیون‌ها نیز ممکن است برای درمان اختلال مصرف مواد افیونی استفاده شوند، مانند:

•    بوپرنورفین

•    متادون

•    نالترکسون

هروئین که بسیار اعتیادآور نیز هست، در رسته دارو‌های افیونی جای می‌گیرد. مسمومیت با دارو‌های افیونی که به آن آور دوز نیز گفته می‌شود، زمانی رخ می‌دهد که فرد مقدار زیادی مواد افیونی مصرف می‌کند. میزان مسمومیت بستگی به میزان مصرف دارو دارد.

دلایل مسمومیت با مواد افیونی:

مسمومیت با مواد افیونی ممکن است در موارد زیر رخ دهد:

•    مصرف بیش از حد

•    ترکیبی زدن چندین ماده افیونی باهم

•    مصرف مواد افیونی بدون نسخه و یا مصرف آن‌ها بیشتر از مقدار تجویز شده

•    عدم آگاهی از تداخل برخی دارو‌ها با مواد افیونی مانند کارفنتانیل یا فنتانیل

عوامل خطر مسمومیت با مواد افیونی:

برخی عوامل می‌توانند منجر به مسمومیت شوند، از جمله:

•    افسردگی

•    مسائل اجتماعی

•    فقدان یک سیستم حمایتی

•    درمان ناکافی برای درد‌های مزمن

به‌عنوان‌مثال، افراد ۶۵ سال یا بالاتر یا افراد دارای مشکلات حافظه ممکن است فراموش کنند که داروی خود را مصرف کرده‌اند و به طور تصادفی مقدار دیگری از آن دارو را مصرف کنند. جداکردن دارو‌ها با دوز روزانه می‌تواند از مصرف بیش از مقدار توصیه شده توسط فرد جلوگیری کند.

 تغییرات در متابولیسم بدن می‌تواند بر نحوه جذب دارو تأثیر بگذارد. افراد مبتلا به اختلالات متابولیک باید به هنگام مصرف دارو‌های تجویزی برای تسکین درد، به‌دقت تحت نظارت قرار گیرند. امروزه سوءاستفاده از دارو‌های تجویزی در میان جوانان شایع شده است.

با توجه آمار‌های به‌دست‌آمده سوءاستفاده از دارو‌های افیونی در سنین ۱۲ تا ۱۷ سال 3.6 درصد افزایش داشته است.

علایم مسمومیت با مواد افیونی:

علایم و شدت آن‌ها بسته به میزان مصرف دارو‌های افیونی متفاوت خواهد بود.

علایم به طور معمول عبارتند از:

•    گشاد و تنگ شدن مردمک چشم

•    تنفس کند یا توقف آن

•    خستگی شدید

•    تغییرات ضربان قلب

•    ازدست‌دادن هوشیاری

اگر هر یک از این علایم را تجربه کردید بلافاصله با سرویس‌های اورژانس محلی خود تماس بگیرید.

درمان مسمومیت با مواد مخدر:

آور دوز نیاز به درمان فوری پزشکی دارد. یک پرستار در بیمارستان یا اورژانس ابتدا اقدامات زیر را انجام می‌دهد:

•    میزان تنفس

•    فشارخون

•    ضربان قلب

•    درجه حرارت بدن

پزشک مربوطه ممکن است دستور دهد که یک آزمایش سم‌شناسی انجام شود تا اثرات کلی مسمومیت مشخص شود. درعین‌حال، آن‌ها ممکن است از دارویی به نام نالوکسان (نارکان، اوزیو) استفاده کنند.

این دارو از تأثیر بیشتر افیون‌ها بر سیستم عصبی مرکزی جلوگیری می‌کند.  پاسخ‌دهندگان اولیه، مانند تکنسین‌های فوریت‌های پزشکی، پرستاران، افسران پلیس و آتش‌نشانان نیز ممکن است نالوکسان به همراه داشته باشند.

 در بسیاری از کشور‌ها، سیستم‌های بهداشتی یا بیمارستان‌ها ممکن است گاهی اوقات نالوکسان را برای افرادی که تجویز مواد افیونی دارند تجویز کنند. پس از آن، این افراد در صورت بروز مسمومیت اتفاقی، دسترسی سریعی خواهند داشت.

اگر مشکوک به آور دوز هستید ...

۱. اگر شما یا کسی که می‌شناسید ممکن است آور دوز کرده باشد، فوراً به اورژانس زنگ بزنید. معطل نکنید، زیرا که علایم بدتر می‌شوند.    

۲. هنگامی که به اورژانس زنگ می‌زنید، روی خط بمانید و منتظر دستورالعمل‌ها از سوی اپراتور‌ها باشید. در صورت امکان، اطلاعات زیر را آماده کنید تا به فرد پشت تلفن بگویید:

•    سن، قد و وزن فرد

•    میزان داروی مصرف شده

•    اینکه چه مدت از آخرین دوز مصرف شده می‌گذرد

•    اینکه اگر فرد اخیراً از هرگونه دارو و یا مواد مخدر، مکمل‌ها، گیاهان دارویی و یا الکل استفاده کرده است

•    اگر فرد دارای بیماری‌های زمینه‌ای باشد

•    سعی کنید آرامش خود را حفظ کنید و تا زمانی که منتظر پرسنل اورژانس هستید، فرد را هوشیار نگاه دارید. سعی نکنید فرد را وادار به استفراغ کنید مگر اینکه متخصص به شما بگوید.

ترکیب‌شدن برخی مواد با مواد افیونی:

اگر مواد افیونی با الکل مخلوط شوند، ممکن است عوارضی ایجاد شود، از جمله:

•    کاهش ضربان قلب

•    فشارخون پایین

•    کندی نفس

•    کما

•    مرگ

وابستگی به افیون‌ها نیز می‌تواند مشکل‌ساز باشد. اگر از دارو‌های افیونی استفاده می‌کنید و در مورد اعتیاد نگران هستید، با پزشک خود تماس بگیرید.

چشم‌انداز مسمومیت با مواد افیونی:

چشم‌انداز این وضعیت بستگی به‌شدت مسمومیت دارد. موارد خفیف به‌راحتی قابل‌درمان هستند و نیاز به ویزیت کوتاه‌مدت در بیمارستان دارند. موارد شدیدتر نیازمند اقامت طولانی‌تر در بیمارستان و نظارت پزشکی هستند. درمان می‌تواند مسمومیت خفیف را برطرف کند، اما این مسمومیت عمدی یا اعتیاد را برطرف نمی‌کند.

 اگر نگران عوامل خطرساز برای خود یا فردی دیگر هستید که به دلیل وابستگی یا سوءمصرف مواد مخدر او را می‌شناسید، با پزشک مشورت کنید.

همچنین می‌توانید در نظر بگیرید:

•    داروی بدون نسخه به‌عنوان جایگزین برای افیون‌هاست

•    گروه‌های حمایتی درمانی

•    مشاوره فردی

ممکن است برای یک چشم‌انداز طولانی‌مدت به رفتاردرمانی نیاز داشته باشید. با پزشک خود در مورد درمان‌های روان‌شناختی و روانپزشکی صحبت کنید، چرا که می‌تواند به بهبود شما کمک کند.

اگر برای شما و یا شخص دیگری مقدر است که بتوانید شخصی را از مسیر مسمومیت با مواد افیونی و یا سایر اختلالات افیونی دور کنید، از انجام این کار دریغ نکنید.