آزیترومایسین احتمال بستری شدن بیماران کرونایی را افزایش می دهد
محققان دانشگاه کالیفرنیا سانفرانسیسکو University of California, San Francisco در مطالعه اخیرشان اظهار کردهاند آنتی بیوتیک آزیترومایسین azithromycin در پیشگیری از علائم کووید-۱۹ در بیماران مبتلا به کرونا بستری نشده مؤثرتر از دارونما عمل نمیکند و حتی ممکن است علیرغم تجویز گسترده، این آنتی بیوتیک احتمال بستری شدن بیماران را افزایش دهد.
به گزارش سای تک دیلی، "کاترین ای اولدنبرگ" (Catherine E. Oldenburg) استاد این دانشگاه گفت: این یافتهها از استفاده روزمره آزیترومایسین برای بیماران سرپایی مبتلا به عفونت کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ پشتیبانی نمیکند.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایسنا، آزیترومایسین، آنتی بیوتیکی است که به طور گسترده به عنوان درمانی برای کووید-۱۹ در ایالات متحده و سایر نقاط جهان تجویز میشود. "اولدنبرگ" گفت: فرضیه ما این است که داروی مذکور دارای خواص ضد التهابی است که اگر این علائم در اوایل بیماری درمان شود، ممکن است از پیشرفت آن جلوگیری کند؛ اما ما چنین چیزی مشاهده نکردیم.
در این مطالعه محققان ۲۶۳ فرد که آزمایش کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ همه آنها هفت روز قبل از ورود به مطالعه مثبت شده بود را مورد بررسی قرار دادند. در زمان ثبت نام هیچ یک در بیمارستان بستری نشده بودند. در یک فرآیند انتخاب تصادفی، ۱۷۱ شرکت کننده یک دوز خوراکی ۱.۲ گرمی آزیترومایسین و ۹۲ نفر پلاسیبو یکسان دریافت کردند.
در روز چهاردهم مطالعه، ۵۰ درصد از شرکت کنندگان در هر دو گروه بدون علامت بودند؛ اما روز بیست و یکم، پنج نفر از شرکت کنندگانی که آزیترومایسین مصرف کرده بودند، با علائم شدید کووید-۱۹ در بیمارستان بستری شدند و این در حالی بود که هیچ یک از افراد گروه مصرف کننده دارونما در بیمارستان بستری نشدند.
محققان نتیجه گرفتند که درمان با یک دوز از داروی آزیترومایسین در مقایسه با دارونما با افزایش احتمال بدون علامت بودن بیماران مرتبط نیست.
"اولدنبورگ" گفت: بیشتر آزمایشاتی که تاکنون درباره داروی آزیترومایسین انجام شده، بر روی بیماران مبتلا به کووید-۱۹ شدید بستری در بیمارستان انجام شده است. مقاله ما یکی از اولین مطالعات انجام شده است که در آن داروی مذکور با پلاسبو مقایسه شده است و نشان میدهد آزیترومایسین هیچ نقشی در درمان بیماران سرپایی مبتلا به کرونا ندارد.
این مطالعه با همکاری محققان دانشگاه استنفورد انجام شده و در تاریخ ۱۶ ژوئیه ۲۰۲۱ در مجله"American Medical Association" منتشر شده است.