اهمیت سرمایه‌گذاری آمریکا در زیرساخت‌های انسانی
سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های انسانی و اقتصاد مراقبت، یکی از موارد افزایش بهره‌وری به شمار می‌رود که اقتصاددانان توجه به این بخش را برای ایالات متحده توصیه می‌کنند.
اقتصاد آنلاین – مهسا نجاتی؛ آیا مراقبت از انسان‌ها زیرساخت محسوب می‌شود؟ در حال حاضر، به دنبال طرح مشاغل آمریکا به ارزش 2.3تریلیون دلار توسط جو بایدن، که هدف آن مرمت جاده‌ها و پل‌های در حال فرو ریختن کشور و تقویت زنجیره‌های تامین آن و همچنین بهبود سیستم‌های بهداشتی و مراقبت از کودکان بوده – اگر بتوانید پوشش اندک و ناجور ایالات متحده را یک "سیستم" بخوانید - بحث عمده‌ای در ایالات متحده به راه افتاده است.
بر اساس طرح بایدن، 400میلیارد دلار برای مراقبت‌های بهداشتی در منزل، به ویژه برای سالمندان صرف می‌شود. 25میلیارد دلار دیگر به حمایت از بخش مراقبت از کودکان تعلق می‌گیرد. تقریبا همه جمهوری‌خواهان و برخی از دموکرات‌های میانه‌رو، در خصوص این تعریف بسط یافته از زیرساخت نگران هستند. آیا "بازسازی بهتر" شامل تقویت چنین خدماتی می‌شود؟ پاسخ این سوال "بله" است و حتی فراتر از آن نیز می‌تواند باشد. برای مبتدیان، خدمات درمانی جایی است که مشاغل آینده در آن قرار دارند. بر اساس گزارش اداره آمار کار، پیش‌بینی می‌شود که طی دهه آینده، خانه سلامت و مراقبت‌های شخصی سریع‌تر از سایر مشاغل رشد کنند. این امر تا حدی به دلیل سالخوردگی جمعیت بوده، اما همچنین این که بسیاری از مشاغل دیگر در حال اتوماتیک شدن است نیز عامل دیگری بوده است. چنین اختلال شغلی به رهبری فناوری برای برخی آزاردهنده خواهد بود، اما به طور ذاتی بد نیست. در درازمدت، بر اساس تجربه تاریخی، فناوری یک ایجادکننده کلی شغل به شمار می‌رود. اما حتی در کوتاه‌مدت، همانطور که اقتصاددانانی همچون چارلز گودهارت و مانوج پرادان در کتاب خود به نام "وارونگی جمعیتی بزرگ" استدلال می‌کنند، کشورهای ثروتمند به منظور افزایش بهره‌وری به میزان کافی، به تمام اتوماسیون‌هایی که می‌توانیم در سایر اقتصادها به دست آوریم، نیاز دارند... (و) برای جبران آنچه که به دلیل مراقبت از جمعیت سالخورده از دست خواهد رفت.
مشاغل مراقبتی، همان چیزی است که در انتهای طیف اقتصادی-اجتماعی باقی مانده است. اما با انجام خوب آن می‌توانند بهره‌وری بیشتری را در سوی دیگر طیف آزاد کنند. موسسه جهانی مکنزی تخمین می‌زند که نتایج بهتر سلامتی می‌تواند 12تریلیون دلار به تولید ناخالص داخلی جهانی در سال 2040 اضافه کند – که بیشتر آن به دلیل بهبود بهره‌وری کارگران فعلی بوده که از مشکلات سلامتی رنج می‌برند یا مسئولیت‌هایی برای مراقبت دارند. زنان به ویژه می‌توانند از سرمایه‌گذاری در "اقتصاد مراقبت" نفع ببرند. همانطور که جروم پاول، رییس فدرال رزرو آمریکا اخیرا گفت، ایالات متحده یک ربع قرن پیش، برای مشارکت زنان در بازار کار در جهان پیشتاز بود و اکنون این جایگاه را از دست داده است. ممکن است تنها سیاست‌های مراقبت از کودکان ما را عقب انداخته باشد. زنان همچنین در طول دوران قرنطینه آسیب بیشتری را متحمل می‌شوند. آنها به طور کلی سهم نامتناسبی از مراقبت‌های اضافی کودکان و کارهای خانگی داشتند (تاثیر آن بر سلامت روان نیز قابل توجه است). همچنین امکان بیکار شدن آنها بیشتر بود. در کنار بودجه 25میلیارد دلاری بایدن برای به روزرسانی مراکز مراقبت از کودکان، 39میلیارد دلار بیشتر برای مراقبان کودکان در بسته کمکی کرونا در نظر گرفته است. در یک دنیای ایده‌آل، این امر باعث گسترش و بهبود مشاغل مراقبتی می‌شود و به زنان تحصیلکرده اجازه می‌دهد که سمت‌های با بهره‌وری بالاتر را به دست بیاورند.
همانند بودجه 100میلیارد دلاری در نظر گرفته شده برای مدارس، چنین سرمایه‌گذاری‌هایی باعث بهبود سرمایه انسانی می‌شود. به طور فزاینده‌ای، این تنها نوع سرمایه است که اهمیت دارد؛ زیرا تجارت دیجیتال به اندازه شرکت‌های اقتصادی قدیمی به سرمایه فیزیکی نیاز ندارد. ایالات متحده نیز باید به شرکت‌ها اجازه دهد که سرمایه‌گذاری در آموزش کارگران و سایر سرمایه‌گذاری‌ها در مردم را کسر کنند، همانگونه که در حال حاضر توسط ماشین‌آلات انجام می‌دهند. این چیزی است که تقریبا تمام روسای مشاغل و کارگران از آن پشتیبانی می‌کنند.
زنان به طور ویژه‌ای فرصت دارند که از گسترش بیشتر "اقتصاد مراقبت" نفع ببرند
این موضوع اثبات شده که سرمایه‌گذاری بیشتر در زیرساخت‌های مراقبت می‌تواند به نوآوری کمک کند. کاخ سفید تا حدودی در خصوص زنجیره‌های تامین نگران بوده، زیرا تولید صنعتی به طور کلی نوآوری و بهره‌وری بیشتری نسبت به سایر بخش‌ها ایجاد می‌کند. اما از آنجا که تولید به اتوماسیون‌سازی ادامه می‌دهد، صرف نظر از اینکه زنجیره‌های تامین چگونه ساماندهی شده یا فعالیت آنها دوباره از سر گرفته می‌شود، دیگر هرگز به میزان گذشته ایجاد شغل نمی‌کند.
آیا اقتصاد مراقبتی می‌تواند خلا اشتغال را پر کند؟ کارشناسانی مانند اقتصاددان دانشگاه هاروارد، گوردون هانسون، که تعامل بین بازارهای کار و موقعیت آنها را بررسی می‌کند، می‌گوید که در برخی مناطق این موضوع می‌تواند صدق کند. به گفته هانسون، "مناطقی که بهتر بازگشت را تجربه می‌کنند دارای دانشگاه‌های خوب یا مجتمع‌های بهداشتی هستند که می‌توانند به عنوان موتورهای شغلی عمل کنند". ممکن است تصور اینکه آیا یک خانه سالمندان یا مرکز مراقبت از کودکان می‌تواند به مانند یک کارخانه بزرگ یا مجتمع تحقیق و توسعه یک قطب نوآوری باشد، خیالی به نظر برسد، با این حال برخی از آنها اینگونه هستند.
مکان‌هایی مانند کلیولند را در نظر بگیرید، یک مرکز پزشکی غیرانتفاعی که مراقبت‌های کلینیکی و بیمارستانی را با تحقیقات و آموزش تلفیق می‌کند. به عنوان موضوع مطالعه موردی مدرسه کسب و کار هاروارد، یک ایجادکننده شغلی ملی و بین‌المللی شده اما همچنین به یک مرکز نوآوری پیشرفته در حوزه‌هایی مانند توسعه دارو و دستگاه‌ها، و روش‌های پزشکی تبدیل شده است. این امر تا حد زیادی به وسیله اهرم داده‌های کلان، پلتفرم‌های دیجیتال و رباتیک، و همچنین توسط کار در مسیر میان‌رشته‌ای داخل و خارج از کلینیک انجام می‌شود. حداقل سرمایه‌گذاری بیشتر در زمینه بهداشت و آموزش، نوعی سرمایه اجتماعی را که ویژگی جوامع موفق به شمار می‌رود، تقویت می‌کند. ما در حال حاضر در همه جا به موارد بیشتری از آن نیاز داریم. تنها 1.5درصد از کمک‌های مالی بانک جهانی برای بخش سلامت بوده و فقط 1.9درصد به بخش آموزش تعلق می‌گیرد. در کشورهای فقیر و ثروتمند نیز، سرمایه‌گذاری هنوز در وهله نخست بر سرمایه فیزیکی متمرکز است. زمان آن فرا رسیده که آن را به رسمیت بشناسیم، شاید بیش از هر شکل دیگری، سرمایه انسانی، زیرساخت‌های قرن 21 به شمار می‌رود.
منبع: فایننشال تایمز
