چرا باید به غذا‌ها زردچوبه بزنیم؟
زردچوبه را می‌توان از پرکاربردترین و محبوب‌ترین ادویه‌های جهان دانست که قدمتی بسیار طولانی دارد. باستان شناسانی که در هند کار می‌کنند بقایای زردچوبه را در گلدان‌های سفالی پیدا کرده‌اند که مربوط به اوایل سال۲۵۰۰ قبل از میلاد است. در طول تاریخ بشر، این ریشه زرد-نارنجی طلایی، یکی از اعضای خانواده زنجبیل، به دلیل دارا بودن قدرت بهبودی و استفاده در مراسم مذهبی، مورد تحسین است.
به گزاش اقتصادآنلاین به نقل از انتخاب، زردچوبه برای سال‌های متمادی محبوب بوده و در دهه‌های اخیر نیز در علم پزشکی مورد توجه واقع شده است. محققان معتقدند زردچوبه سرشار از خاصیت ضد التهابی و آنتی اکسیدانی است که ادویه را به یک ماده درمانی قوی تبدیل می‌کند. به هر حال، التهاب و استرس اکسیداتیو در بسیاری از بیماری‌های مزمن نقش دارد.
آرتروز زانو یکی از دردناک‌ترین و شایع‌ترین اختلالات مفصلی مربوط به سن است. یک درمان معمول برای این مشکل، استفاده از دارو‌های ضد التهاب غیراستروئیدی مانند دیکلوفناک است. در یک مطالعه کوچک در مجله Trials، محققان ۱۳۹ بیمار مبتلا به آرتروز زانو را با ۵۰۰ میلی گرم کورکومین (ماده ضد التهاب زردچوبه) سه بار در روز یا یک قرص ۵۰ میلی گرم دیکلوفناک دو بار در روز و به مدت ۲۸ روز اختصاص دادند. در روز‌های ۱۴ و ۲۸، افرادی که زردچوبه دریافت می‌کردند، ۵۰ درصد بهبود را گزارش کردند. در کمال تعجب، محققان همچنین دریافتند که کسانی که زردچوبه مصرف می‌کنند، به طور متوسط در عرض چهار هفته ۲ ٪ از وزن بدن خود را از دست می‌دهند.
تعدادی از مطالعات حیوانی نشان داده است که زردچوبه ممکن است به کاهش وزن کمک کند و چربی شکم را کاهش دهد. در حالی که تحقیقات بسیار بیشتری مورد نیاز است، برخی از مطالعات کوچک انسانی نشان می‌دهد که مکمل زردچوبه ممکن است تأثیر مثبتی بر ترکیب بدن داشته باشد.
چندین مطالعه نشان داده است که زردچوبه ممکن است در پیشگیری از دیابت موثر باشد، از جمله یک مطالعه در سال ۲۰۰۹ در برنامه تحقیقات دیابت و بیماری‌های متابولیک در دانشگاه اوبرن. در این تحقیق نشان داد که، کورکومین، ماده فعال زیستی موجود در زردچوبه، با داروی متابورمین رایج دیابت قابل قیباس است.
