تخصیص ارز ۴۲۰۰تومانی برای دارو و منفعت طلبی دلالان

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از فارس، میزگرد آسیب‌شناسی ارز 4200 تومانی دارو با حضور همایون سامه‌یح نجف‌آبادی عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی، حسام شریف‌نیا عضو هیأت مدیرهجمن علمی اقتصاد و مدیریت دارو و همچنین داریوش چیوایی کارشناس حوزه دارو برگزار شد.

 مقادیر زیادی ارز 4200 تومانی برای واردات دارو تخصیص پیدا کرده است؛ این اقدام از سوی اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس‌جمهور ابلاغ شد و مردم ارز 4200 تومانی به نام ارز جهانگیری می‌شناسند. آیا این اقدام توانسته باعث تحقق اهداف از قبل پیش‌بینی شده شود؟

سامه‌یح: من برای آقای جهانگیری احترام خاصی قائل هستم چرا که وی خدماتی که به جامعه اقلیت‌های دینی انجام داده است بسیار خوب بوده است؛ لذا اگر در صحبت‌هایم با معاون اول رئیس‌جمهور خرده می‌گیرم نباید آن را به دلیل دشمنی تلقی کنند.

در شروع کار، هدف و نیت تخصیص ارز 4200 تومانی خیر بوده است و دولتمردان در آن زمان دیدند که قیمت دلار به شدت در حال افزایش است و چون ارزاق گران شده بود قوه مجریه تلاش کرد آثار و ابعاد این گرانی بر مردم کاهش پیدا کرده و حجم زیادی ارز را برای واردات کالاهای اساسی و تهیه مایحتاج‌ها و ارزاق مردم در نظر بگیرند تا اجناس و کالاها با قیمت مناسبی به دست مردم برسد.

دلار 4200 تومانی به دلیل ثابت نگه داشتن نرخ ارز و یا عدم سیر سعودی شدیدی که در آن زمان در حال انجام بود برای جلوگیری از این کار این ارز تخصیص پیدا کرد تا  نیاز به ارز گران‌تر برای وارد کنندگان کمتر شود که متاسفانه تبدیل به شر شد.

بخشی از7  میلیون نفری که اعلام کردند در ایران بیمه ندارند مربوط به دهک‌های بالای جامعه هستند ولی فرایند بیمه کردن یک نفر در کشورمان بسیار راحت است و حتی می‌توان بیمار را روی تخت بیمارستان بیمه کرد. و اگر کسی هم نیازمند دارو باشد که هزینه آن زیاد باشد می‌تواند وارد فرایند بیمه شده و آزمون وسع دارد. و این وسع وجود دارد که دولت فرد را به صورت رایگان بیمه کند.

ما زمانی هنرمند خواهیم بود که از دل تهدیدها بتوانیم فرصت ایجاد کنیم که در این بخش می‌توانیم هم ضمن اشتغال و تولید بیشتر کارکردها و اهداف را ارتقا داده و به کشور کمک کنیم.

شما آسیب‌های ارز 4200 تومانی به واحدهای تولیدی دارو در کشورمان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

سامه‌یح: اینکه عده‌ای عنوان می‌کنند کارخانجات دارویی یا تولید کنندگان در التهابات بازار ذینفع هستند را قبول ندارم  این در حالی است که ما شاهد واردات گوشت با ارز 4200 تومانی بوده‌ایم و افرادی چند انبار بزرگ را اجاره کرده بودند و حجم زیادی از گوشت وارداتی را در آن ذخیره کرده بود و وقتی قیمت گوشت به نرخ ارز آزاد بازگشت یک شبه یک فرد یا یک شرکت میلیاردها تومان سود کرد و ظرف یک هفته آن انبار خالی می‌شد چرا که گوشت مصرفی است و با توزیع بلافاصله تمام می‌شود.

تولید کنندگان دارو و کارخانجات دارویی سال گذشته سود بسیار خوبی نسبت به سال‌های قبل از آن داشتند. ما در زمانی که ارز به شدت گران شد این شایعه را داشتیم که عده‌ای می‌گفتند دارو خیلی کم خواهد شد و دارو تولید نشده و وارد نخواهد شد. ولی در طول سه سال گذشته تولید کنندگان و توزیع  کنندگان از این مسئله سوء‌استفاده کرده و فشار زیادی به داروخانه‌ها وارد شد و اغلب چک‌هایی که آنها می‌گرفتند چک نقد بود یعنی پولی که از داروخانه می‌گرفتند نقد بود و داروخانه مجبور بود 6 ماه برای گرفتن پولش از بیمه انتظار بکشد. ولی شرکت‌های تولید کننده دارو از این قضیه سوء‌استفاده می‌کردند و سودی که آنها سال گذشته نصیب‌شان شد بسیار بهتر از سال‌های قبل از آن بوده است.

اگر دولت بنای پرداخت ارز 4200تومانی به حوزه دارو را  دارد این کار را کند آن را پرداخت کند و اگر هم توان این کار را ندارد اعلام کند که نمی‌توانم. این در حالی است که یک میلیارد دلار به وزارت بهداشت برای مقابله به کرونا تخصیص داده‌اند در حالی که فقط 330 میلیون دلار آن پرداخت شده است.و عملا یک سوم پولی بود که بایستی به این وزارتخانه تحویل می‌شد.در حالی که قرار است وزارت بهداشت از این ارزهای 4200 تومانی برای کمک به واردات دارو و اقدامات مقابله‌ای با استفاده کند.در حالی که ما شاهد اصرار دولت بر تخصیص ارز 4200 تومانی به حوزه دارو هستیم که اگر چنین چیزی وجود دارد بایستی این رقم را پرداخت کند و اگر نمی‌تواند این کار را بکند مشخص نیست که چرا دولت اینقدر اصرار می‌کند.

مابه التفاوت 700 میلیون دلاری که بایستی به وزارت بهداشت داده شود امکان پذیر نیست این در حالی است که دولت چنین درآمدی را ندارد. زیرا دولت دچار مشکلاتی است و امکان پرداخت ندارد و همین مشکلات منجر به کمبود دارو خواهد شد.

به نظر می‌رسد که با این شرایط وارد کننده حتما باید مواد اولیه را با ارز 4200 تومانی وارد کند ولی نمی‌تواند این کار را محقق کند و وقتی نتواند این کار را بکند دچار کمبود دارو می‌شویم و همین کمبود دارو موجب فساد می‌شود. در حالی که تنها این مشکل باعث قاچاق معکوس نخواهد شد. بلکه ما قاچاق دارو به کشور را هم داریم.

امسال ما واکسن سرماخوردگی را شنیده‌ایم که از کشورهای دیگر وارد شده و در ناصر خسرو به نرخ یک میلیون و 500 هزار تومن خرید و فروش می‌شود و آنچه گفته می‌شود واکسن سرماخوردگی تقلبی گرفته‌ایم صحیح نیست چرا که همان واکسن اصلی است اما نحوه نگهداری آن واکسن و شرایط نقل و انتقال آن و نگهداری‌اش حرف و حدیث وجود دارد و شاید گرما دیده و عملا واکسن کارایی لازم را نداشته باشد.

وقتی واکسن در کشورمان وجود ندارد و و دولت نمی‌تواند آن را تامین کند قاچاقچی آن را از ترکیه یا دیگر کشورها به کشورمان وارد می‌کند که شاید به اندازه یک کامیون،‌وانت یا یک چمدان باشد. در حالی که قیمت آن نجومی بوده و بسیار بیشتر از قیمت دلار 30 هزار تومانی است که خیلی‌ها هم این واکسن را خریداری می‌کنند. هر چند که اخیرا دولت یک و نیم میلیون دوز واکسن را وارد کرده و مقرر شده که حجم دیگری هم به کشورمان وارد شود ولی همین مشکلاتی که به دلیل ارز 4200 تومانی به دست آمده است باعث شده دولت به مشکل بخورد و همین معضل باعث شده که خیلی از داروهای اساسی در کشورمان وجود نداشته باشد یا کم باشد و عملا شاهد آن هستیم که دارو به صورت قاچاق از کشورهای دیگر وارد ایران شود. ولی بهتر است بدانیم قاچاق دارو تنها مربوط به این دوره نیست و از اول انقلاب که داروی ژنریک تولید شد تاکنون شاهد قاچاق دارو به سمت خارج از کشور هستیم.

داروهای ایرانی به سمت کشورهای افغانستان و پاکستان قاچاق می‌شود و داروهای خارجی به سمت عراق و ترکیه؛ بسیاری از داروهای خارجی از سوی اتباع عراقی خریداری شده و به صورت چمدانی از داروخانه‌‌های مختلف جمع‌آوری شده و به کشورشان می‌برند و ما از این کار مطلع هستیم و متاسفانه نمی‌دانم چرا هیچ کسی جلوی آنها را نمی‌گیرند و چگونه است آنها بدون بازرسی چمدان‌هایشان از مرز خارج می‌شوند در حالی که با استفاده از دستگاه‌های ایکس ری می‌توانیم این چمدان‌ها را رصد کنیم و اگر دو هفته تا یک ماه اقدامات کنترلی سخت گیرانه داشته باشیم این قاچاق کالا به صورت کامل برچیده خواهد شد.

ما اطلاع داریم که یک پسر در ایران بعد از تماس تلفنی با پدرش در خارج از کشور لیست خرید دارو را دریافت می‌کند و آن پسر از داروخانه‌های مختلف تعداد بالایی دارو خریداری کرده و به داخل چمدان ریخته و به آن کشور ارسال می‌کرد و مجددا این کار در چند هفته بعد تکرار می‌شد. در حالی که تمام این مشکلات به دلیل ارز 4200 تومانی است.

این قیمت نسبت به نرخ فعلی ارز 7 برابر ارزانتر است و هر کسی هم که باشد از این فاصله قیمت دهانش آب افتاده و انگیزه قاچاق به او دست می‌دهد و عملا ما خودمان قاچاق را تشویق می‌کنیم. این در حالی است که اگر هم قاچاق انجام می‌شود چرا جلوی این کار را نمی‌گیرند.

ما چند مرز زمینی بین ایران و عراق داریم و یک مرز هوایی. در حالی که کنترل چمدان مسافران به هیچ وجه کاری ندارد. ولی از این دید که دلار گران شده و صادرات گوجه و سیب زمینی و هر چیز دیگری به سود این افراد است ممکن است دارو هم مابین این اقلام کشاورزی جاساز شده و به خارج از کشور ارسال شود.

متاسفانه ما شاهد ثبات در نرخ و قیمت اجناس کالاها و ارز در کشورمان نیستیم ولی به نظرم گران شدن دارو به صورت پلکانی از راه‌های دیگر بهتر است.

آزاد کردن ارز برای تولید دارو و یا واردات دارو می‌تواند آسیب‌هایی داشته باشد و نقایصی را دارد ولی این را هم بگویم که اگر دارو را به نرخ ارز آزاد به مردم عرضه کنیم امکان قاچاق وجود ندارد و بیمه‌ها هم روزگار خود را می‌گذرانند امکان دارد با مشکل دیگری مواجه شویم.ولی به نظرم این مشکلات و نقایص با شرایط فعلی خیلی کمتر است.

با ارزان کردن قیمت ارز شاهد آن خواهیم بود نمی‌توانیم دارو را به بیمار عرضه کنیم ولی اگر ارز گران شود در صورت تولید دارو شاهد ماندن بخش زیادی از این دارو در کشورمان خواهیم بود که در نهایت می‌تواند به بیماران برسد.

چرا سیاستمداران درباره اصلاح سیاست ارز 4200 تومانی برای حوزه دارو اقدامات لازم را انجام نمی‌دهند؟

چیوایی: اگر مسئولین بخواهند از جیب خودشان برای خودشان هزینه کنند همین قدر دست و دلباز و بدون حساب و کتاب ارز را به قیمت یک هفتم و در صورت گران شدن تا یک دهم توزیع کنند؟

آزاد سازی ناگهانی نرخ ارز بدون آنکه برنامه‌ریزی برای آن صورت گرفته باشد و زیرساخت‌های آن را در نظر بگیریم خطاست. حرف کارشناسی آن است که بایستی زیرساخت‌های لازم در این حوزه در نظر گرفته شده و نظارت‌ها را تقویت کنیم؛ ما شاهد آن هستیم که دارو به کشورمان وارد شده اما در سامانه TTAC ثبت نشده است. که معنایش یعنی باگ و نشتی بزرگی در این زمینه داریم. به همین دلیل باید TTACدامنه نظارتی خود را در همه بخش‌های مختلف گسترش دهد و متوجه شویم که چه چیزی وارد کشور شده و چگونه توزیع می‌شود.

ما در مدیریت نظام سلامت موضوع جیره بندی را داریم و اگر کشوری دچار بحران شود از این روش هم می‌توانیم استفاده کنیم این در حالی است که در 8 سال دوران دفاع مقدس تنگناهای اقتصادی نبود که این جیره‌ بندی دارو را انجام دهیم  این در حالی است که در دولت فعلی مدیریت بسیار ضعیف است و شرایط بازار چنین چیزی را ثابت می‌کند.

انگلستان در دوران جنگ جهانی خدمات سلامت را در کشورش جیره‌بندی کرد و سیاست گذاری خاصی را اعمال کرد و بعد از آنکه جنگ تمام شد متوجه شد چه زیرساخت‌های خوبی ایجاد کرده و مدیریت خوبی را در هزینه بیمه سلامت در نظر گرفته است.

جیره بندی در نظام سلامت یعنی اتخاذ سیاستی خاص؛ چرا که منابع ارزی محدود است و نیازهای ما نامحدود و بایستی آنرا مدیریت کرده و بتوانیم هزینه کنیم تا بهترین نتیجه را بگیریم لذا بایستی مداخلات  دولت در اقتصاد سلامت به صورتی باشد که بهترین نتیجه از آن به دست آید.

آیا دولتمردان احساس می کنند که با ارز ۴۲۰۰ تومانی در حوزه دارو بهترین نتیجه را گرفته‌اند؟ آیا وقت تجدید نظر و بررسی داشته‌های‌مان نیست تا ببینیم چگونه از سامانه TTAC استفاده کرده و جیره بندی صحیح در ارائه خدمات سلامت با توجه به منابع محدود چگونه بوده است?

2.5 میلیارد دلار ارز دارو و تجهیزات پزشکی بوده که تاکنون 1.2 میلیارد دلار ارز تخصیص پیدا کرده است و وقتی به هر دلیلی ارز وجود نداشته و تخصیص پیدا نکرده و دلار و یورو نداریم آیا وقت آن نرسیده که با نظارت بهتر در مصرف ارز محدود مدیریت بیشتری اعمال کنیم؟

هم اکنون بهترین وقت برای مدیریت منابع است و در غیر اینصورت دین گردن مسئولین باقی می ماند؛ اینکه دائم عده‌ای بگویند دولت، دولت کار نیست و در ماجرای بنزین آبان ماه هم عملکرد بدی داشته و اتفاقات بعد از آن نتیجه سوء مدیریت بوده که قوه مجریه نتوانسته یک مسئله ساده را حل کرده و مدیریت کند راهکار حل مشکلات نیست.

باید از دولت مطالبه کرده و در این زمینه مجلس نقشی ویژه بر عهده دارد و نمایندگان بایستی پای کار ارز دارو ایستاده و با اقدام جهادی و تلاش ۲۴ ساعته نتایج ارز محدود را مدیریت کنیم.

اگر دولت نقصی دارد باید این مشکل را پوشش داد و وقتی می‌دانیم که وضعیت کشور و دولت چگونه است آیا با گفتن درد، درد دعوا می شود؟ ممکن است که چهار ماه دیگر ذخایر ارزی کشورمان کمتر شود و منابع فعلی هم از بین برود و دچار مشکل شویم؛ اگر مردم پشت درب داروخانه‌ها برای گرفتن دارو صف بکشند در آن صورت باید چه بکنیم؟

همگان به سوء مدیریت در دولت واقف هستیم ولی باید یک مسئول دلسوزتر نقایص را پوشش دهد.

اگر انجمن و سندیکای دلسوز در کشور وجود دارد باید مشکلات را پوشش دهد نه اینکه انتقاد کنیم و کمکی برای حل معضلات نکنیم.

باید راه تخصیص منابع به بیمه ها را تغییر دهیم. از کجا مشخص است که اگر واردات دارو به قیمت ارز آزاد صورت گیرد دولت مابه‌التفاوت نرخ ارز را به بیمه‌ها بدهد، این موضوع نظارت می‌خواهد همه در کشور می‌گویند که توزیع ارز ۴۲۰۰ تومانی به دارو اشتباه بوده است ولی باید با رصد لازم نظارت کنیم که ما به التفاوت به بیمه‌ها برسد.

 حالا اگر این مواد تفاوت به آنها رسید از کجا معلوم بیمه‌ها به زخم زبان دیگری نزنند؟ همین موضوع هم نظارت می خواهد.

اگر به دنبال مدیریت هستیم باید زیرساخت ایجاد کرده و سامانه TTAC را فعال تر کنیم ضمن اینکه باید به موضوعات خروج چمدانی دارو از کشورمان هم اهمیت دهیم.

برخی کارشناسان می‌گویند که ۳۰ درصد دارویی تولیدی در کشورمان در اثر فرایند قاچاق تلف می‌شود و اگر مدیریت درستی داشته باشیم می‌توانیم آنرا مدیریت کرده و توزیع آن را به ایرانیان بیشتر کنیم.

این در حالی است که ۳۰ درصد داروی ایران به کشورهای همسایه می‌رود در حالی که موضعگیری‌های آنها یکی به نعل است و یکی به میخ ؛ بایستی حواسمان به آنها باشد و روند را مدیریت کنیم.

اینکه موضوع دارو و ارز تخصیصی به آن در رسانه‌ها و محفل‌های تخصصی گفته شود اتفاق مثبتی است و نباید مشکلات حوزه دارو را خفه کرد این در حالی است که اگر مباحث این حوزه 5 سال پیش مطرح می‌شد شاید منجر به عدم هدررفت حجم زیادی از ارز در کشورمان شده و گرفتاری امروزمان کمتر می‌شد.

نباید اصل موضوع ارز 4200 تومانی دارو و انتقاد عده‌ای زیر سوال برود و بهتر است که حتی نظر مردم را هم در کنار نظر کارشناسان بررسی کنیم تا نتیجه مطلوب در نشست‌های تخصصی اتخاذ شود و تجمیع نظرات صورت گیرد.

نبایستی برچسب‌های عجیب و غریب به منتقدین بزنیم و بگوییم که آنها برانداز هستند ولی گویا طیفی در جمهوری اسلامی علاقه‌مند هستند که به هر کسی که حرف انتقادی و اصلاحی می‌زند برچسب ضد انقلاب بزنند در حالیکه همگان دلبستگی شدید به جمهوری اسلامی ایران داریم؛ مسئولین باید سعه صدر داشته باشند؛ باید برچسب زدن از ادبیات کشورمان حذف شود.

کمبود دارو در انتهای دولت قبل هم رخ داد که باید از آن اتفاق درس گرفته و از تجارب عبور از آن بحران یاد بگیریم و بدانیم کسی که به تاریخ توجه نکند محکوم به شکست است.

 چرا سامانه TTAC به صورت کامل عملیاتی نشده است؟

شریف‌زاده: سامانه TTAC مصوبه شورایعالی امنیت ملی است ولی برخلاف حاشیه‌سازی های علیه آن باید بدانیم که اقدامی مناسب و صحیح در آن زمان از سوی مسئولین بوده است.

زنجیره TTAC هنوز کامل نیست و اطلاعات لازم تولیدکنندگان در این سامانه دقیق نیست و تکلیف دارو بعد از درب کارخانه مشخص نبوده و گزارش گیری از سامانه TTAC هم دقیق نیست.

مشکل اصلی آن است که مسیر توزیع تا مصرف کننده دارو را در TTAC نداریم و متوجه نمی‌شویم بعد از آنکه به داروخانه می‌رسد چه اتفاقی برای دارو می‌افتد اما در مورد داروهای بیمه‌ای وضعیت فرق می کند و می‌دانیم چه شده و به دست چه کسی رسیده است.

در حال حاضر اصلاً مهم نیست دارو بیمه‌ای باشد یا نباشد زیرا احتمال فروش داروهای بیمه‌ای در بازار آزاد هم وجود دارد؛ تفاوت قیمت چنین شرایطی را به وجود آورده است؛ اگر دارو را از بازار آزاد خریداری کنیم امکان قاچاق آن به خارج از کشور وجود دارد.

مگر دولت نگفته است که ارز ۴۲۰۰ تومانی دارو خوب است پس چرا تخصیص پیدا نمی‌کند و مگر رئیس سازمان برنامه و بودجه نامه صادر نکرده که باید ارز دارو ادامه پیدا کند پس چرا اقدام نمی شود؟

 یکی از مشکلات ارز ۴۲۰۰ تومانی آن است که منبع ارز مشخص بوده ولی کم است زیرا تحریم هستیم و بر خلاف آنچه که عنوان می‌شود صادرات دارو به ایران تحریم نیست اتفاقاً تحریم دارویی هستیم و آنها می‌کوشند در این حوزه به جمهوری اسلامی فشار وارد کنند.

بانک مرکزی ارز ۴۲۰۰ تومانی را برای واردات کالای اساسی در نظر گرفته است ولی وارد کننده می‌تواند ارز نیمایی را از صادرکننده خریداری کند و اصلاً می‌تواند تبادل را ریالی انجام دهد.

دولت ارز دولتی را به وارد‌کننده می‌دهد و حتی بانک خارجی آن را هم مشخص می‌کند ولی عملاً تبادل انجام نمی‌شود زیرا تحریم هستیم که چنین حالتی را در موضوع واردات واکسن آنفولانزا مشاهده کردیم که پول در یکی از بانک‌های کشورهای همسو وجود داشت ولی اعلام کردند که چون پرواز نداریم امکان تبادل و جابجایی پول و محصول هم وجود ندارد.

اگر در شرایط فعلی ارز داشته باشیم باز هم در تامین کالا مشکل داریم این در حالی است که برای مدت‌های زیادی صف خرید و تخصیص ارز وجود دارد که فساد زاست زیرا واردکننده اگر زورش برسد که ارز را زودتر بگیرد به نفعش خواهد بود ولی عملاً ظرفیت فساد در این حوزه وجود دارد.

هم اکنون اختلاف نرخ ارز آنقدر شده است که اگر تغییر ناگهانی در ارز دارو صورت بگیرد دیگر نمی‌توانیم التهاب را جمع و جور کنیم زیرا اگر ارز دارویی ۴ تا ۵ برابر شود و مکانیزم بیمه‌ای هم فعال نشود مردم دچار مشکل اساسی خواهند شد و به بازار شوک وارد می‌شود.

هم اکنون شرایط حوزه دارو به صورتی است که هر اقدام ناگهانی در این موضوع می‌تواند دغدغه‌ها زیادی برای مردم ایجاد کند که برای مثال به یک شرکت دارویی که نیازمند یک میلیون یورو برای واردات است اشاره می‌کنم که نیاز ریالی آن حدود ۵ میلیارد تومان است و اگر تغییری در تخصیص نرخ ارز دولتی به وجود آید این رقم به حدود ۳۰ میلیارد تومان افزایش پیدا می‌کند که در آن صورت نیاز به نقدینگی به شدت افزایش پیدا می‌کند این در حالی است که نظام بانکی در بحث‌های حمایتی این حوزه فعال نیست؛ تولید کننده و وارد کننده پول نداشته و نمی‌توانند ریال واردات را تامین کنند و در نهایت شاهد کمبود دارو خواهیم بود.

اگر به یکباره قیمت دارو تغییر زیادی پیدا کرده و افزایش یابد به بیمه‌ها هم شوک وارد می‌شود؛ وقتی تغییرات ۲۰ و ۳۰ درصد در نرخ واردات دارو رخ دهد مدتی طول می‌کشد تا بیمه‌ها خود را با آن شرایط تطابق دهند.

ما مشکل قیمت گذاری در حوزه دارو هم داریم و اگر به یکباره بخواهیم ارز ۴۲۰۰ تومانی دارو را حذف کنیم نرخ همه داروهای بازار شامل وارداتی و تولیدی تغییر پیدا کرده و همه شرکت‌ها به سازمان غذا و دارو درخواست افزایش قیمت می‌دهند در حالیکه تعداد کارشناسان این سازمان به اندازه انگشتان دو دست هم نیستند.

 برخی از تولیدکنندگان با عرض ۴۲۰۰ تومانی مقدار زیادی ماده اولیه تولید دارو خریداری کرده‌اند؛ آیا جفا نیست که قیمت گذاری داروهای این شرکت با ارز آزاد صورت گیرد و مصرف کننده متضرر شود؟

قیمت ارز در شرایط فعلی به صورتی است که قیمت ارز نیمایی در صبح با ظهر و حتی بعد از ظهر متفاوت است؛ راهکار منطقی آن است که مکانیزم بیمه‌ای فعال شود زیرا مردم به اندازه کافی آسیب دیده‌اند؛ بایستی در چند مرحله ارز ۴۲۰۰ تومانی دارو را به سمت ارز نیمایی و با قیمتی ثابت تغییر بدهند این در حالی است که باید به صورت مستمر مکانیزم‌های بیمه‌ای هم تقویت شود.

 مجلس یازدهم درباره ارز ۴۲۰۰ تومانی دارو چه کاری کرده و آیا می‌تواند ایرادات این روند را اصلاح کند؟ آیا نظارتی بر واردات و توزیع دارو دارید؟

سامه‌یح: بیشترین جلسات کمیسیون بهداشت با معاونت غذا و دارو وزارت بهداشت است و بحث‌های زیادی درباره دارو با مسئولین این وزارتخانه داریم؛ در وزارت بهداشت وزیر معاونین و مدیران این وزارتخانه از ارز ۴۲۰۰ تومانی دارو گلایه‌مند هستند و تمایلی نسبت به هزینه این ارز و استفاده از آن را ندارند، نمکی وزیر بهداشت و شانه‌ساز رئیس سازمان غذا و دارو در جمع بندیهای خود گفته‌اند که استفاده از ارز ۴۲۰۰ تومانی دارو به جز ایجاد اشکال ثمره دیگری نداشته است.

نبود ارز باعث ایجاد مشکل اساسی در حوزه دارو شده است هر چند که اگر ریال هم وجود داشته باشد ارز نداریم.

اخیراً شنیده‌ام که حجم زیادی ارز برای واردات امکانات و تجهیزات 5G تلفن همراه داده شده است در حالی که ما هم اکنون به دارو و کالای اساسی نیاز داریم.

امیدوارم سریع‌تر ارزهای بلوکه شده ایران در کشورهای خارجی آزاد شود؛ این در حالی است که ما با مقاومت خارجی‌ها برای فروش دارو به ایران مواجه هستیم.

افراد و سازمان‌های زیادی در جهان دم از حقوق بشر می‌زنند ولی داروی سرطانی بچه ۵ ساله را به ایران نمی‌دهند تا به جمهوری اسلامی فشار بیاورند این در حالی است که این اقدام آنها از انسانیت به دور است و کاملا مشخص است که هدف تحریم‌های دشمن ملت ایران است.

همه اعضای کمیسیون بهداشت مجلس با تخصیص ارز ۴۲۰۰ تومانی برای دارو مخالف هستند ضمن اینکه سامانه TTAC آغاز رصد بر واردات، تولید و توزیع دارو بوده است که باید تکمیل شود این در حالی است که در شرایط فعلی و با وجود نقایص TTAC اما این سامانه با اشرافیت لازم مانع بخشی از تخلفات شده که بایستی نقایص آن ترمیم شود.