خودکار و مداد هم دیگر خریدار ندارد

 به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از دنیای اقتصاد، هر چند با وجود دوراندیشی والدین و خودداری آنها از فرستادن فرزندانشان به مدرسه وضعیت کرونا به حدی رسیده که فعلا تمام مراکز آموزشی غیردولتی و حتی آموزشگاه‌های زبان تعطیل شده‌اند. این وضعیت تاثیر مستقیمی بر بازار نوشت‌افزار و لوازم‌التحریر گذاشته است.از طرفی افزایش ۱۰ برابری قیمت ارز نسبت به سال گذشته تحصیلی و کاهش قدرت اقتصادی مردم باعث شده که رکود در این بازار حاکم شود. این درحالی است که بیشتر نوشت‌افزار در داخل کشور تولید می‌شود اما کالاهایی مانند اتود(مداد نوکی) و روان‌نویس وارداتی هستند. کیفیت در این صنعت به قدری اهمیت دارد که هنوز چینی‌ها نتوانسته‌اند به پای غول این صنعت یعنی آلمان برسند.

 شرایط روزبه‌روز بدتر می‌شود

مشاهدات میدانی  از بازار بین‌الحرمین مرکز پخش عمده لوازم‌التحریر و نوشت‌افزار نشان می‌دهد با گذشت یک ماه از آغاز سال تحصیلی این بازار در رکود کامل به سر می‌برد. حتی برخی از مغازه‌دارها که به امید بهتر شدن شرایط کسب‌وکار را نگه داشته بودند حالا اقدام به جمع کردن کاسبی خود می‌کنند. عسگری که ابتدای بازار بین‌الحرمین مغازه دارد با تکان دادن سر از روی تاسف به راسته بازار که خالی از جمعیت است اشاره می‌کند و می‌گوید: «۵ سال پیش بعد از ۳ سال شاگردی همین مغازه بغلی کسب و کار خودم رو شروع کردم. اول سرپا کار می‌کردم و فقط جنس جابه‌جا می‌کردم اما بعد از دو سال که وضعم بهتر شد همین مغازه را اجاره کردم و وسعت کارم رو بیشتر کردم و علاوه بر نوشت‌افزار ابزار مهندسی هم می‌فروختم اما از سال پیش همه چی به هم ریخت.» او درخصوص کرونا و اثرگذاری آن می‌گوید: «نمی‌شه گفت تاثیری نداشته. کاسب بازار می‌دونه که حتی اگر کرونا نبود این وضعیت پیش می‌آمد اما یک سال بعد در واقع کرونا سرعت این سقوط رو افزایش داد. مگه کسادی بازار فقط امسال بوده همه می‌دونند که از پارسال که تحریم‌ها شدت گرفت و تورم ماهانه دو رقمی شد وضعیت کاسبی به هم ریخت. تازه صنف ما آخرین بخشی هست که با رکود مواجه می‌شه چون پدر و مادر از خورد و خوراک و پوشش خودشون می‌زنند، اما وسایل تحصیل بچه‌ها رو فراهم می‌کنند. حالا که وضعیت ما این‌طوری شده ببینید بقیه صنف‌ها چه وضعیتی دارند. زندگی مردم هم که بماند. همه داریم هر روز می‌بینیم چی شده. فال‌فروش‌ها اسپندی‌ها و گداها بیشتر از مشتریان خودکار و مداد شدند.» او ادامه می‌دهد: «پیش‌بینی می‌کردم که وضعیت این‌جوری باشه و می‌خواستم اول سال کاسبی رو جمع کنم اما اصرار خانواده باعث شد که به هر قیمتی شده خودم رو تا اول مهر برسونم تا شاید با باز شدن مدارس وضعیت بهتر شود اما خب می‌بینید که نشد و حالا دارم جمع می‌کنم.»

 افزایش ۲۰ درصدی قیمت‌ها

وضعیت فروش بحرانی است اما در حوزه تولید نیز خبرهای خوبی به گوش نمی‌رسد و فعالان این حوزه که به امید بهتر شدن شرایط چراغ کارخانه را روشن نگه داشته بودند اکنون با وضعیت به وجود آمده و ناامیدی از آینده شرایط تعطیلی و اخراج کارگران را بررسی می‌کنند.

محمودرضا صنعتکار دبیر انجمن تولیدکنندگان نوشت‌افزار با بحرانی خواندن وضعیت تولیدکنندگان این حوزه می‌گوید: ۲۲ شرکت اصلی و تامین‌کننده بازار با ۳ هزار نفر پرسنل زیرمجموعه انجمن ما هستند و در جلسه آخر انجمن اعلام کردند در صورت ادامه وضعیت فعلی ظرف هفته‌های آینده اقدام به تعدیل نیرو خواهند کرد. صنعتکار ادامه می‌دهد: تنها چیزی که برای مدیران و کارشناسان بانک مرکزی اهمیت ندارد زمان است. مجموعه ما سه ماه پیش مواد اولیه وارد کرد، اما بانک مرکزی سه ماه طول کشید تا آن تیک معروف خود را جهت ترخیص کالا از گمرک بزند. به‌طوری‌که ما مجبور شدیم علاوه بر هزینه انبارداری ۴۰ میلیون تومان در این شرایط هزینه دموراژ بدهیم و کارگران خط تولید نیز به مدت سه ماه بیکار شدند. دیروز هم یکی دیگر از همکاران ما مجبور شد بخشی از کارخانه خود را تعطیل کند، چون بانک مرکزی هنوز اجازه ترخیص نوک خودکار را از گمرک نداده درحالی‌که تمام کارهای اداری آن و تایید وزارت صمت حاضر است اما هنوز کارشناس آن فرصت نکرده بررسی کند. یکی از ایراداتی که بانک مرکزی می‌گیرد این است که باید منشأ ارز برای ما روشن باشد خب وقتی شما به ما ارز نمی‌دهید و اصلا برایتان اهمیت ندارد که کارخانه کار کند یا نه من تولید‌کننده مجبور هستم به هر طریقی مواد اولیه خود را تامین کنم پس می‌روم ارز از بازار آزاد می‌خرم. شاید مدیری از خارج از کشور ارز تامین کرده یا اعتباری می‌‌خواهد کالا بیاورد یا اصلا جنس مجانی پیدا کرده تمام این راه‌ها را رفته تا کارگر بیکار نشود کارخانه تعطیل نشود، اما برای شما ارزشی ندارد فقط به فکر رعایت بخشنامه‌ها هستید. این ضعف مدیریت شما است که صنعت کشور را به بحران رسانده است. صنعتکار درخصوص افزایش قیمت گفت: امسال با وجود بالا رفتن هزینه‌ها تنها ۲۰ درصد افزایش قیمت داشتیم البته در بازار و کالایی که دست مصرف‌کننده نهایی می‌رسد بیش از این عدد افزایش داشته‌ایم. با وجود آنکه قیمت مواد اولیه پتروشیمی ۱۲۰‌درصد، هزینه کارگری ۴۰ درصد، آب و برق و حمل نقل نیز۸۰ درصد افزایش داشته، اما نمی‌توانستیم بیش از این افزایش اعمال کنیم چون بازار کشش آن را نداشت. واقعا نمی‌دانیم چه کار کنیم. از یک طرف قیمت تمام شده کالا چند برابر شده از طرف دیگر می‌دانیم اگر افزایش قیمت اعمال کنیم مردم نمی‌توانند بخرند. این وسط گرفتار مانده‌ایم. کاهش قدرت اقتصادی و تحریم‌ها دو عامل اصلی در رکود بازار نوشت‌افزار هستند و زنگ خطر بیکاری کارگران فعال در این حوزه به صدا درآمده است ضمن آنکه فروشندگان عمده نیز به فکر خارج کردن سرمایه خود از این صنف هستند.