کرونا چطور به جان انسان‌ها افتاد؟

به گزارش ساینس دیلی، این محققان از دانشگاه داک، آزمایشگاه ملی لوس‌آلاموس، دانشگاه تگزاس در ال‌پازو و دانشگاه نیویورک با انجام یک تجزیه و تحلیل ژنتیک، تأیید کردند که نزدیک‌ترین خویشاوند این ویروس یک ویروس کروناست که خفاش‌ها را آلوده می‌کند. اما توانایی این ویروس برای مبتلاکردن انسان از طریق تبادل یک قطعه ژن بحرانی از یک ویروس کرونا که یک حیوان پستاندار دیگر به نام پانگولین را آلوده می‌کند، به‌دست آمده است که این باعث شده ویروس بتواند سلول‌های انسان را آلوده کند. محققان گزارش دادند که این جهش از گونه‌ای به‌گونه‌‌ای دیگر از پستانداران، نتیجه توانایی ویروس در اتصال به سلول‌های میزبان از طریق تغییر در ماده ژنتیک خود است. به‌نظر می‌رسد که ویروس، از کلید مبدل برای راه پیداکردن به سلول میزبان انسانی استفاده می‌کند. در مورد SARS-CoV-2، کلید، یک پروتئین سنبله است که در سطح ویروس یافت می‌شود. ویروس کرونا از این پروتئین برای اتصال به سلول‌ها و آلوده‌کردن آنها استفاده می‌کند. دکتر فنگ‌گائو، استاد پزشکی در بخش بیماری‌های عفونی دانشکده پزشکی دانشگاه دوک و نویسنده این مطالعه که به‌طور آنلاین در 29می ‌در مجله Science Advances منتشر شده است می‌گوید: کاملا شبیه به ریشه ویروس سارس اصلی که از خفاش‌ها به گربه سویت منتقل شد و سپس در انسان به شکل جهش‌یافته ظهور کرد، یا مرس که از خفاش‌ها به شترها و سپس به انسان‌ها منتقل شده بود، این ویروس کرونای جدید همه‌گیر نیز دچار تحولات تکاملی در ماده ژنتیک شده است که باعث شد در نهایت انسان‌های زیادی در انتقال انسان به انسان به آن مبتلا شوند. گائو و همکارانش می‌گویند که ردیابی مسیر تکاملی ویروس به جلوگیری از بیماری‌های همه‌گیر ناشی از این ویروس کمک می‌کند و احتمالاً راهنمای بزرگی در تحقیق و توسعه واکسن علیه بیماری کووید-19 است.

این محققان همچنین دریافتند که ویروس‌های کرونای معمولی پانگولین با SARS-CoV-2 بسیار متفاوت هستند زیرا کرونای جدید مستقیماً باعث ایجاد همه‌گیری انسانی شده است. پانگولین، پولک‌پوست و مورچه‌خوار پولک‌دار عناوینی هستند که برای اشاره به گروهی از جانوران از راسته پولک‌پوست‌سانان (Pholidota) استفاده می‌شود. با این حال این ویروس‌ها حاوی محل اتصال گیرنده هستند (بخشی از پروتئین موسوم به سنبله که برای اتصال به غشای سلولی لازم است) که در عفونت انسان نقش بسیار مهمی دارد. این محل اتصال باعث می‌شود تا پروتئین سنبله ویروس بتواند به سلول‌های اپیتلیال تنفسی و روده، سلول‌های اندوتلیال و کلیه‌ها که به وفور وجود دارند، متصل شود. درحالی‌که کرونا ویروس خفاش نزدیک‌ترین کرونا ویروس به SARS-CoV-2 است، محل اتصال آن بسیار متفاوت است و به‌خودی خود نمی‌تواند به‌طور مؤثر سلول‌های انسانی را آلوده کند. به‌نظر می‌رسد که SARS-CoV-2 یک ویروس ترکیبی بین ویروس‌های خفاش و پانگولین است که «کلید» محل اتصال گیرنده لازم برای عفونت انسان را به‌دست آورده است. ژیاژون لی، از دانشگاه داک می‌گوید: بخش‌هایی از ویروس با درجه شباهت بسیار بالایی نسبت به اسیدهای آمینه بین ویروس‌های کرونای واگرا وجود دارند که باعث آلوده‌شدن انسان، خفاش و پانگولین می‌شوند که این نشان می‌دهد این ویروس‌ها در انتخاب میزبان مشابه هستند و احتمالاً باعث شده است که جد SARS-CoV-2 بتواند از این حیوانات به راحتی به انسان منتقل شود.

النا جورجی، دانشمند آزمایشگاه ملی لوس‌آلاموس می‌گوید: پیش از این اکثر مردم، توالی ویروس کرونای نمونه‌برداری شده از پانگولین‌ها که در مقاله‌های مختلف علمی آورده شده است را دیده‌اند. با این حال، جامعه علمی هنوز در این مورد که آیا پانگولین‌ها نقشی در تکامل SARS-CoV-2 ایفا کرده‌اند تردید دارند. جورجی تأکید می‌کند: در تحقیقات‌مان نشان دادیم که در واقع

 SARS-CoV-2 دارای یک تاریخچه تکاملی غنی است که شامل تغییر شکل مجدد ماده ژنتیک بین ویروس کرونای خفاش و پانگولین قبل از دستیابی به توانایی خود برای انتقال به انسان است. در این مطالعه بنیادی، علاوه بر گائو، لی و جورجیا، نویسندگان دیگری ازجمله برایان فولی، چوان شیائو، ژیانگ پنگ کنگ، یو چن و بت کوربر نیز حضور داشته‌اند.

نقش پانگولین‌ها

پیش از این اکثر مردم، توالی ویروس کرونای نمونه‌برداری شده از پانگولین‌ها که در مقاله‌های مختلف علمی آورده شده است را دیده‌اند. با این حال، جامعه علمی هنوز در این مورد که آیا پانگولین‌ها نقشی در تکامل SARS-CoV-2 ایفا کرده‌اند تردید دارند