همکاری و همبستگی، راه نجات جهان

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایران،  در همین ارتباط 9 نفر از مقامات سابق و کنونی سیاسی و اقتصادی جهان در سایت «پراجکت سیندیکیت» نظراتی ارائه داده‌اند و معتقدند با چنین راهکارهایی می‌توان به طرزی مناسب با پیامدهای کرونا مقابله کرد.

همکاری‌های بین‌المللی علاج کرونا

گوردون براون، نخست‌وزیر سابق انگلیس / لارنس اچ سامرز، وزیر خزانه‌داری سابق امریکا

به عقیده تاریخ‌نگارانی مانند چارلز کیندلبرگر، ناکامی کشورها در همکاری بین‌المللی باعث شد که رکود دهه 1930 تبدیل به رکود بزرگ شود و حتی پس از آن هم در بحران‌های بعدی همکاری‌های هماهنگ بین‌المللی اغلب پس از آنکه کار به جاهای باریک می‌کشید و هزینه‌های عظیم انسانی به بار می‌آورد، شکل می‌گرفت. اما اجلاس جی 20 لندن در سال 2009 که با موضوع بحران مالی جهانی برگزار شد نمونه‌ای بود که نشان داد همکاری بین‌المللی زودهنگام و بموقع برای محدود کردن ضررهای اقتصادی جهانی و حمایت از بازارهای نوظهور آسیب‌پذیر چقدر ارزشمند است. اکنون نیز انتظار می‌رود، بحران کووید 19 در کشورهای در حال توسعه در روزهای آینده بیشتر خودنمایی کند. بنا بر پیش‌بینی‌های کالج سلطنتی بریتانیا، حدود 900 هزار نفر احتمالاً در آسیا جان‌شان را از دست خواهند داد و در آفریقا هم 300 هزار نفر احتمالاً از بین خواهند رفت. در این شرایط  در کشورهای فقیر دو انتخاب وجود دارد یا باید به سر کار رفت و سلامت خود و خانواده را به خطر انداخت یا باید در خانه ماند و به همراه خانواده گرسنگی کشید. اما اقدام زودهنگام و بموقع جامعه جهانی می‌تواند راهگشا باشد و اگر چنین اقدام‌هایی صورت نگیرد و موج های دوم، سوم و چهارم همه‌گیری ویروس کرونا بروز کند تمام قسمت‌های جهان آسیب خواهند دید.

تعلیق بازپرداخت دیون اقتصادهای نوظهور و در حال توسعه

کارمن ام راینهارت، استاد سیستم بین‌المللی اقتصاد در دانشگاه هاروارد / کنث روگوف، استاد اقتصاد و سیاست‌های عمومی دانشگاه هاروارد

با شیوع جهانی کووید 19 اقتصادها فلج شده و بیکاری گسترش یافته است اما فروپاشی اقتصادی در اقتصادهای نوظهور و در حال توسعه احتمالاً بسیار وخیم تر از آنچه که در چین، اروپا یا ایالات متحده شاهدش بودیم، خواهد بود. در چنین شرایطی اصلاً وقتش نیست انتظار داشته باشیم بخش‌های دولتی یا خصوصی این اقتصادها بازپرداخت بدهی‌هایشان را بموقع انجام دهند. بیش از 90 کشور در حال حاضر خواستار کمک مالی صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی هستند. کشورهای در حال توسعه و اقتصادهای نوظهور همچنین خواستار استمهال بازپرداخت بدهی‌های خود هستند و در این زمینه همکاری دو اقتصاد برتر جهان یعنی چین و ایالات متحده امریکا بسیار مهم است. امریکا و چین در صندوق بین‌المللی پول حق وتو دارند. در دو دهه اخیر همچنین چین در بحث اعطای وام به کشورهای در حال توسعه بسیار نقش داشته است و در حال حاضر حدود 40 کشور از چین وام دریافت کرده‌اند.

صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی هم ظرفیت لازم و هم کارشناسان لازم برای هماهنگ کردن استمهال بدهی‌های کشورهای جهان را دارد اما به شرط آنکه ایالات متحده و دیگر بازیگران اصلی به این نتیجه برسند که چنین استمهال‌هایی به نفع منافع ملی آنها است.

نجات جهان در حال توسعه از کووید19

محمد العریان، رئیس سابق شورای توسعه جهانی

آمارهای سال 2013 نشان می‌دهد در بسیاری از کشورهای آفریقا به ازای هر هزار نفر 2.2 نیروی درمانی وجود دارد و این منطقه فاقد سیستم بهداشت و درمان مؤثر است. این کشورها منابع مالی و پولی بسیار کمی دارند و نمی توانند طرح‌هایی را که در کشورهای پیشرفته برای جلوگیری از همه‌گیری کرونا اجرا می شود اجرایی کنند. این کشورهای آفریقایی با اینکه از نظر فرهنگی مقاومت بالاتری دارند و از همه‌گیری ابولا تجربیاتی کسب کرده‌اند، باز هم نمی‌توانند شوک همه‌گیری کووید 19 را به خوبی تحمل کنند و باید بین مرگ بر اثر گرسنگی یا مرگ بر اثر ابتلا به کووید 19 بجنگند. از این رو، صندوق بین‌المللی پول به طور فوری بازپرداخت وام‌های 25 کشور کم‌درآمد از جمله کشورهای آفریقایی را به طور فوری به مدت 6 ماه به تأخیر انداخته است.

لزوم حمایت از کشورهای فقیر

کیما ورا، کارشناس و مدیر اجرایی سابق آکسفام

براساس گزارش صندوق بین المللی پول، تبعات بحران کرونا در جهان به مراتب بدتر از بحران اقتصادی سال 2009 - 2008 بوده است. طبق تحقیقات مشترک موسسه «آکسفام»، کالج کینگ لندن و دانشگاه ملی استرالیا، «کووید19» بیش از نیم میلیون نفر را در جهان به فقر کشانده و در صورت اهمال دولت ها، 40 میلیون قربانی می گیرد. کرونا برای ساکنان فقیر و غنی جهان تبعات یکسانی ندارد. چراکه کشورهای ثروتمند با زیرساخت های قوی تر اقتصادشان را نجات می دهند اما کشورهای در حال توسعه برای نجات خود زیر بار بدهی های سنگین می روند. در این شرایط ثروتمندان باید پا پیش بگذارند و با ایجاد بسته های حمایتی مانند کمک 2.5 میلیارد دلاری به سازمان ملل و تأمین منابع ضروری، تبعات چنین بحران هایی را برای کشورهای فقیر به حداقل برسانند.

تساوی ناعادلانه اقتصاد

ایان گلدین، استاد جهانی شدن و توسعه در دانشگاه آکسفورد و روبرت موگا؛ مؤسس اندیشکده برزیلی ایگاراپه

ویروس کرونا برای همه مردم جهان یکسان تفسیر نمی شود. درصد کوچکی از جمعیت زمین از امکانات کامل پزشکی بهداشتی برخوردارند اما بسیاری دیگر مانند کارگران پاره وقت کم درآمد یا کشاورزان از این شرایط برخوردار نیستند. گرچه فقیر و غنی هر دو امکان ابتلا به این ویروس را دارند اما افراد ضعیف و کم درآمد آسیب بیشتری می بینند. بدون شک در شرایط فعلی کشورهایی آفریقایی، جنوب آسیا و امریکای لاتین نیازمند کمک بیشتری هستند. آنچه مسلم است نابرابری ها پیش از ظهور «کووید19» نیز یکی از معضلات اقتصادی بوده اما همه گیری ویروس، آن را موضوع بحث مجامع جهانی قرار داده است. زمانی که طبقه یک درصدی ثروتمند جهان در مواقع چنین بحران هایی به جزایر دورافتاده سفر کرده یا در اولویت تست کرونا و درمان های خاص قرار می گیرند، خشم عمومی و نارضایتی ها بالا رفته و طبقه ضعیف تر به بمبی سیاسی و اجتماعی بدل می شوند و این ناآرامی ها در کشورهای مختلف به اشکال مختلف بروز می کند. عدم تساوی در هر بعدی-سیاسی،اقتصادی، جنسیتی و ...- می تواند زمینه ساز درگیری های مسلحانه نیز باشد. در این شرایط دولت ها، مدیران مشاغل و سازمان های مدنی باید به میدان آمده و این نابرابری را مدیریت کنند. بدون شک این معضل با نابودی کرونا از بین نخواهد رفت و در دوران پساکرونا نیازمند برنامه ای کامل در این باره هستیم.

همکاری های بین المللی؛ سلاحی در برابر کرونا

آرانکا گونزالس؛ مدیر اجرایی سابق مرکز تجارت جهانی و وزیر امور خارجه اسپانیا

در شرایطی که جهان برای رهایی از «کووید19» و تبعات آن تلاش می کند، بدون شک همکاری‌های بین‌المللی مؤثرترین راه مبارزه خواهد بود. مردم هر کشور، اولویت اول سیاستمداران آن هستند اما هیچ کشوری تا ریشه کنی کامل این ویروس در جهان ایمن نیست. بنابراین نخستین مسئولیت کشورها در سطح بین المللی، تبادل اطلاعات و منابع، ارتقای ظرفیت سازمان هایی مانند بهداشت جهانی در ارائه الگویی واحد برای پیشگیری، شناسایی و مقابله با بیماری ها و همه گیری آن است. همچنین عملکرد اتحادیه اروپا در تولید واکسن و ایجاد مکانیسم های جدید اروپایی و ... مؤثر خواهد بود. کرونا ثابت کرد که جهان نیازمند چندجانبه گرایی است. این ویروس ضعف ها و اولویت ها را به ما نشان داد تا بتوانیم لزوم همکاری های مشترک را بهتر درک کنیم.