پشت‌پرده رکود بازار پرده‌فروشان
خرید پرده برای خانه نو، یکی از شیرین‌ترین خریدهایی است که زوج‌های جوان در آستانه تشکیل زندگی مشترک انجام می‌دهند. البته برای اینکه از گشت‌وگذار در پرده‌فروشی‌ها و دیدن آخرین طرح‌های پارچه و جدیدترین مدل‌های پرده لذت ببرید، حتما لازم نیست در شرف ازدواج باشید، این کار در همه مقاطع زندگی زیبایی‌ها و البته سختی‌های خاص خودش را دارد و استقبال بالای خانواده‌های ایرانی از خرید پرده نشان می‌دهد زیبایی آن بر سختی‌اش می‌چربد.
به گزارش اقتصادآنلاین، همشهری نوشت؛ ایران ازجمله کشورهایی است که بالاترین میزان مصرف پارچه‌های مخصوص پرده را در جهان دارد. فرهنگ و عقاید خاص ایرانی‌ها که اعتقاد راسخ به حفظ حریم خانه دارند در کنار اجاره‌نشین‌بودن درصد بسیار زیادی از مردم که ناچارند هر سال یا هرچند سال یک‌بار خانه عوض کنند، باعث شده سهم بالایی از مصرف انواع پرده، به‌ویژه پرده‌های پارچه‌ای به ایران اختصاص داشته باشد. اما دست‌اندرکاران بازار پرده می‌گویند فروش در سال‌های اخیر مخصوصا امسال افت بسیار زیادی داشته است.
بازار پرده تا یکی دو سال پیش در قرق پارچه‌های وارداتی بود و تولیدکنندگان ایرانی سهم بسیار اندکی از بازار را در اختیار داشتند، اما تحریم و ممنوعیت واردات، راه را برای افزایش تولید در داخل کشور باز کرد. صنعت نساجی و کارخانه‌های تولید پارچه که تا دیروز واردات بی‌رویه را دلیل نبود انگیزه برای تولید عنوان می‌کردند به تکاپو افتادند تا از فرصت کاهش واردات برای رشد تولید و افزایش سهم خود از بازار بهره ببرند و تولید پارچه پرده هم به همین ترتیب افزایش یافت. هم‌اکنون برخی از تولیدکنندگان، میزان تولید داخلی را فراتر از بازار ایران عنوان می‌کنند و می‌گویند ناچارند بخش عمده‌ای از تولیداتشان را صادر کنند. این در حالی است که به گفته فعالان این عرصه، تولیدات داخل کشور در زمینه پارچه پرده هنوز سهمی بیش از 30درصد بازار را در اختیار ندارد. کدام ادعا درست است؟
سهم واقعی تولید داخل از بازار پارچه پرده
تولیدکنندگان ایرانی می‌گویند بازار پرده را در اختیار دارند و می‌توانند تمام تقاضای داخلی را پاسخگو باشند، در حالی که نگاهی به بازار و مغازه‌ها، چیزی متفاوت با این ادعا را نشان می‌دهد. مغازه‌های پرده‌فروشی بسته به کشش منطقه و تقاضای مردم، سهم متفاوتی از پارچه‌های خارجی و ایرانی را ارائه می‌دهند. در فروشگاه‌های برخی از مناطق شهر تهران، مثل مولوی و عبدل‌آباد اغلب پارچه‌ها تولید کارخانجات ایرانی است و درصد کمی از اجناس خارجی وجود دارد، در حالی که اجناس مغازه‌های خیابان زرتشت که یکی از راسته‌های قدیمی پرده‌فروشی است و همچنین خیابان شریعتی که بورس نسبتا جدید پرده در شهر تهران است، بیشتر خارجی هستند. با توجه به ممنوعیت واردات، وجود این حجم از پارچه خارجی می‌تواند سؤال‌برانگیز باشد، اما شاید بتوان بخشی از پاسخ این سؤال را در پدیده‌ای یافت که این روزها مبتلابه بسیاری از صنایع و تولیدات کشور است؛ جنس ایرانی با برند خارجی؟ گفته می‌شود برخی از تولیدکنندگان ایرانی پارچه‌هایشان را در ایران و با مواداولیه ایرانی تولید می‌کنند، اما با برند ترک در بازار به فروش می‌رسانند و کیفیت این تولیدات نیز به قدری بالاست که هیچ‌کس در خارجی بودن آن تردید نمی‌کند. استفاده از مزیت خوشنام‌بودن و کیفیت خوب برندهای خارجی که با سال‌ها حضور در کشور، اعتماد مصرف‌کننده را جلب کرده‌اند از دلایلی است که برای این موضوع عنوان می‌شود. البته فروشندگان پرده، کیفیت تولیدات ایرانی را در برخی برندها رو به رشد می‌دانند و از برندهای ایرانی خوشنامی یاد می‌کنند که اجناسشان را به نام خود و با کیفیتی بالا عرضه می‌کنند.
سفارش پارچه خارجی با کالیته
اما نکته‌ای که فعالان بازار پرده بر آن اتفاق نظر دارند این است که بیشتر حجم تولید کارخانجات نساجی ایران در زمینه تولید تور و حریر و پارچه‌های زیرکار است و پارچه‌های روکار یا دکوری هنوز به سطحی از زیبایی، تنوع و کیفیت نرسیده‌اند که بتوانند بازار را از خارجی‌ها بگیرند. آنهایی هم که به این سطح رسیده‌اند حجم تولیدشان پایین است و در نتیجه هنوز بخش زیادی از نیاز بازار از خارج کشور تامین می‌شود. البته از آنجا که واردات به صورت عمده ممنوع شده، فروشندگان ناچارند از راه‌هایی برای دور زدن این تحریم خودخواسته استفاده کنند؛ به این شکل که آلبوم یا «کالیته» را به مشتری نشان می‌دهند و کد پرده مورد نظر مشتری را به میزان نیازش به شرکت خارجی سفارش می‌دهند. رئیس اتحادیه تزئینات داخلی ساختمان ضمن تأیید این مطلب می‌گوید: تولیدکنندگان ایرانی فقط 30درصد نیاز بازار پارچه پرده را تامین می‌کنند و 70درصد باقیمانده باید از واردات تامین شود که متأسفانه واردات ممنوع شده است. بهروز چوداری میلانی این تصمیم دولت را تصمیمی عجولانه و غیرکارشناسی می‌داند که بدون مشورت با اتحادیه‌ها و کارشناسان بازار گرفته شده و بر بازار پرده تأثیر منفی گذاشته است. وی ادامه می‌دهد: تقاضا برای پارچه‌های پرده‌ای خارجی وجود دارد و هم‌اکنون فروشندگانی که از مشتری برای خرید پارچه خارجی سفارش می‌گیرند ناچارند آن را به‌صورت همراه مسافر به کشور وارد کنند تا مشتری‌شان را از دست ندهند، در حالی که این کار به‌نوعی قاچاق محسوب می‌شود که البته به‌دلیل حجم کم نمی‌توان کنترلی هم بر آن داشت.
از قیمت بالا تا خرید کم
پرده‌ها از هر جایی که آمده و هر جنسی که داشته باشند، یک ویژگی مشترک دارند؛ بسیار گران هستند. به گفته فروشندگان، قیمت انواع پارچه پرده‌ای در یکی دو سال اخیر افزایش غیرقابل تصوری داشته و بین 6تا 15برابر شده است. این حجم از گرانی، فروش را بسیار کاهش داده و گشتی کوتاه در یکی از معروف‌ترین راسته‌های پرده‌فروشی تهران به وضوح کسادی و رکود را نشان می‌دهد. یکی از فروشندگان پرده در خیابان زرتشت می‌گوید: قیمت پرده با افزایش قیمت دلار در 2سال گذشته رشد چندین برابری داشت، به‌طوری‌که ساده‌ترین و ارزان‌ترین حریر تولید داخلی که 2سال پیش متری 8 یا 9هزار تومان قیمت داشت، الان به متری 55 تا 56هزار تومان رسیده و آستری که فقط 2هزار تومان می‌فروختیم، امروز از 20تا 34هزار تومان فروخته می‌شود. امیر اصغری برای اینکه شرایط بازار را بهتر تشریح کند به 8سال قبل برمی‌گردد و اضافه می‌کند: سال‌های 90-89 اغلب پرده‌فروشی‌های این راسته دست‌کم روزی 2فرم(برگه فروش) پر می‌کردند ولی در سال‌های اخیر، مخصوصا امسال به قدری فروش کاهش یافته که شاید هفته‌ای یک فرم داشته باشیم. گرانی پارچه فقط مختص وارداتی‌ها نیست و ایرانی‌ها هم به همان نسبت و شاید بیشتر از خارجی‌ها رشد قیمت داشته‌اند. اکنون قیمت هر متر حریر خارجی کمتر از 130هزار تومان نیست، در حالی که قیمت همین پارچه تا 2سال پیش 17هزار تومان بود. ساده‌ترین پارچه‌های دکوری و روکار، امروز حداقل متری 250هزار تومان قیمت دارند؛ پارچه‌هایی که تا همین چندوقت پیش می‌شد آنها را متری 50هزار تومان خرید. هرچند پرداخت 50هزار تومان برای یک متر پارچه به‌خودی خود سخت، عجیب و تکان‌دهنده است اما امروز همان هم به خاطره تبدیل شده است.
لاکچری‌های بازار پرده
اکنون برخی پارچه‌های دکوری خارجی در پرده‌فروشی‌های لوکس بیشتر از یک میلیون تومان در هر متر قیمت و البته مشتری‌های خودشان را هم دارند اما بیشتر مردم مشتری این مغازه‌ها نیستند و ترجیح می‌دهند از جاهایی مثل مولوی و عبدل‌آباد خرید کنند که قیمت‌های مناسب‌تری دارند؛ هرچند آمار مشتری‌های این مناطق هم بسیار کاهش یافته است. رئیس اتحادیه تزئینات داخلی با تأیید افت قابل توجه فروش پرده می‌گوید: بازار پرده در رکود کامل است، البته این رکود با توجه به وضعیت اقتصادی کشور در بسیاری از اصناف دیده می‌شود ولی در بازار پرده با توجه به در پیش بودن عید که فصل رونق فروش این صنف محسوب می‌شود، بسیار سنگین است. میلانی قیمت‌گذاری بعضی از تولیدات داخلی را غیرمنصفانه و اجحاف در حق مصرف‌کننده می‌داند و ادامه می‌دهد: دولت برای ایجاد رقابت دست تولیدکنندگان را در زمینه قیمت‌گذاری باز گذاشته و متأسفانه بعضی از تولیدکنندگان بدون توجه به افزایش کیفیت، تنها به این فکر می‌کنند که قیمتشان را به سطح قیمت تولیدات خارجی برسانند. این مسئله در کنار کاهش توان خرید مردم، بازار پرده را با رکود شدید مواجه کرده است.
نبض بازار
اکنون قیمت هر متر پارچه حریر خارجی کمتر از 130هزار تومان نیست، درحالی‌که همین پارچه تا 2سال پیش 17هزار تومان بود. ساده‌ترین پارچه‌های دکوری و روکار، امروز حداقل متری 250هزار تومان قیمت دارند؛ پارچه‌هایی که تا همین چندوقت پیش می‌شد آنها را متری 50هزار تومان خرید. هرچند پرداخت 50هزار تومان برای یک متر پارچه به‌خودی خود سخت، عجیب است اما امروز همان هم به خاطره تبدیل شده است
سهم 70درصدی واردات
رئیس اتحادیه تزئینات داخلی گفت تولیدکنندگان ایرانی فقط 30درصد نیاز بازار پارچه پرده را تامین می‌کنند و 70درصد باقیمانده باید از واردات تامین شود که متأسفانه دولت در تصمیمی عجولانه و غیرکارشناسی که بدون مشورت با اتحادیه‌ها و کارشناسان بازار گرفته شد، واردات را ممنوع کرد و این تصمیم بر بازار پرده تأثیر منفی گذاشته است
