شرکت‌های بیمه‌ای صنعت پولساز پرورش اسب را از یاد بردند!

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از چابک‌آنلاین، بیمه اسب قراردادی است که مالکین اسب را در موارد بروزهزینه های احتمالی سنگین برای اسب حمایت می کندو در حین بروز حوادث  و تحمیل هزینه های غیر معمول برای کمک به مالکین اسب به آنها تعلق می گیرد.

همواره احتمال بروز حوادث مختلف برای اسب امری گریز ناپذیر است که در بسیاری از موارد ممکن است منجر به تحمیل هزینه های سنگین و غیر قابل پیش بینی به مالکین اسب شود.

با این وجود تعداد بسیار کمی از باشگاه داران و پرورش دهندگان اسب از این بیمه نامه استقبال کرده اند.

طرح بیمه نامه  اسب از سال 1378 برای اولین بارتوسط شرکت بیمه ایران طراحی و به مرحله اجرا رسید و در حال حاضر توسط شرکت های بیمه ای زیادی ارائه می شود.

اما بیمه نامه اسب های مسابقه به دلیل شرایط خاصی که دارد مانند نیاز به کارشناس تعیین قیمت یا دامپزشک ، برای بررسی خسارت، توسط  همه شرکت های بیمه، به صورت همیشگی ارائه نمی شود و از طرفی هم توسط باشگاه داران و پرورش دهندگان اسب مورد استقبال واقع  نمی شود.

از آنجایی که اسب حیوان بسیار حساسی  بوده و پرورش و نگهداری از آن هم هزینه‌بر و دارای ریسک بالایی است باید دید دلیل عدم استقبال  باشگاه داران و پرورش دهندگان از این بیمه نامه چیست؟

مدیرعامل انجمن حفاظت ازاسب کاسپین در گفت و گو با چابک آنلاین گفت: اکثر باشگاه ها از بیمه نامه اسب استفاده نمی کنند به خصوص  کسانی که بالای 4 تا 5 اسب دارند که دلیل عدم استقبال پرورش دهندگان اسب از بیمه نامه اسب مبلغ بالای حق بیمه آن است.

محمدجواد دهقان،دو عامل را دلیل اصلی بالا بودن حق بیمه اسب عنوان کرد یکی اینکه ریسک اسب کنترل نمی شود و احتمال تقلب در آن بالاست و دلیل دوم هم این است که باشگاه ها  درجه بندی نمی شوند.

وی تصریح کرد: یکی از دلایل اینکه احتمال تقلب دراین نوع بیمه نامه زیاد است  به خاطر این است که شرکت های بیمه کارشناس حرفه ای  اسب ندارند.

دهقان افزود: دربیمه نامه های اجباری مانند بیمه نامه شخص ثالث یک استانداردی تعریف شده وعملیات بیمه گری مطابق با آن استاندارد انجام می شود اما در بیمه نامه اسب همچین استانداردی وجود ندارد.

مدیرعامل شرکت توسعه اسب عنوان کرد: مبلغ حق بیمه در مقایسه با ریسک این بیمه نامه خیلی بالااست و ریسک خطرات اسب اما درآن حد بالا نیست و شرکت های بیمه ای بین  5 تا 6  درصد قیمت اسب را به عنوان حق بیمه می گیرند.

دهقان ادامه داد:به عنوان نمونه شرکت های بیمه ، بابت یک  اسب 100 میلیون تومانی، 5 میلیون  تومان حق بیمه دریافت می کنندوبابت  اسب های مسابقه ای که قیمت آنها 1 میلیارد تومان است باید 50 میلیون تومان حق بیمه پرداخت شود که ممکن است در 10 سال هیچگونه اتفاقی هم نیفتد.

 وی،بیان کرد: باشگاه داران معمولا بابت نقص عضو و بیماری ها به شرکت های بیمه مراجعه نمی کنند زیرا خسارتی که پرداخت می شود بسیار پائین است وتنها برای دریافت خسارت فوت به شرکت های بیمه ای مراجعه می کنند .

مدیرعامل انجمن حفاظت از اسب کاسپین تصریح کرد: تنها کسانی که یک تا دو اسب دارند ازبیمه نامه اسب استفاده می کنند وتولید کنندگانی  که بین  50 تا 300 اسب دارند باید بابت 20 میلیارد تومان ، 500 میلیون حق بیمه پرداخت کنند که برای هیچ باشگاه داری به صرفه نیست.

دهقان راهکاری پیشنهادی را استفاده از  بیمه  نامه گروهی دانست  که در ان  اسب ها به صورت گروهی و بی نام بیمه اما با نام ثبت  می شوند.

وی،پیشنهاد دیگرخود برای کاهش حق بیمه را اینگونه توضیح داد که محل نگهداری اسب ها  رتبه بندی شود و آن باشگاه هایی  که استانداردها را رعایت می کنند  رتبه بالا تر بگیرند و حق بیمه پائین تری هم پرداخت کنند.

دهقان ادامه داد: و کسانی که استاندارد را رعایت نمی کنند به دلیل اینکه ریسک خطرات برای اسب ها بالا می رود حق بیمه بالاتری بپردازند. اینگونه ریسک بیمه پائین می آید وهمه می توانند از بیمه نامه اسب استفاده کنند.

واقعیت این است که صنعت اسب در دنیا همیشه صنعتی پولساز با گردش مالی بالا بوده زیرا از دو جنبه  طرفداران بسیاری دارد.

یکی وجه سرمایه گذاری و دیگری وجه سرگرمی و افراد بسیاری هستند که حاضرند سرمایه گذاری‌های گسترده ای در آن انجام دهند.

برآورد شده که درحال حاضر سرمایه در گردش صنعت اسب در کشور  حدود هفت هزار میلیارد تومان باشد که این رقم  شامل باشگاه، اسب، زمین و تاسیسات  است.

به طور مثال، تنها در استان البرز 30 باشگاه وجود دارد که از این تعداد 18 باشگاه فعال و باقی به دلیل عدم حمایت و نبود نقدینگی غیر فعال است.

یکی از مشکلاتی که صنعت اسب با آن مواجه بوده و صنعت بیمه به خوبی می تواند در آن نقش آفرینی کند، مشکل قرنطینه و صادرات اسب ایرانی است.

این مساله باعث ورود اسب های خارجی درشت تر اما از رده خارج کشورهای دیگربه  ایران می شودکه بعد از شش ماه ازکار می افتند و مشکل دیگر ایجاد قرنطینه بین المللی در ایران و جذب سرمایه گذار است که برای اینکار به 7 میلیاردتومان بودجه نیاز است که اگر این بودجه تامین شود می توان با واکسیناسیون و ریشه کن کردن بیماریها صنعت اسب را متحول کرد.

به نظر می رسد که شرکت های بیمه، چندان پیگیر فروش و پیدا کردن روش های کارشناسی درست برای  بیمه نامه اسب نیستند زیرا این بیمه نامه مانند بسیاری از بیمه نامه ها فراگیر نیست.

مدیرعامل باشگاه و پرورش اسب شیرکوه  هم درگفت وگو با چابک آنلاین گفت: مالکان و باشگاه داران به دلیل حق بیمه بالای بیمه نامه اسب استقبالی از این نوع بیمه نامه نمی کنند.

کیومرث یوسفی ادامه داد: بیمه بقیه دام ها و طیور مانند مرغداری به دلیل  تلفات بالا برای صاحبان مرغداریها به صرفه است اما در پرورش اسب تلفات بسیار کم است.

وی،بیان کرد: برای باشگاه شیرکوه که 30 تا40 اسب داردپرداخت حق بیمه بسیار بالاست زیرا حق بیمه هر اسب حداقل 5 میلیون تومان است که  اصلا از لحاظ اقتصادی توجیه پذیر نیست.

یوسفی افزود: تنها بیمه نامه هایی که استفاده می کنیم  بیمه نامه مسئولیت مدیران باشگاه و بیمه نامه آتش سوزی است و سوارکاران هم از طرف سازمان تربیت بدنی بیمه می شوند اما تمایلی به استفاده از بیمه نامه اسب نداریم.

به گفته وی میزان حق بیمه اسب متناسب با ریسک آن نیست واگر مبلغ بیمه نامه کم شود ،مثلا برای هر اسب مبلغی معادل  500هزارتومان در هرسال دریافت شود خیلی از باشگاه داران تمایل به انجام این کار دارند .

مدیرعامل باشگاه شیرکوه عنوان کرد: بابت یک اسب 200 تا 300 میلیون تومانی باید  بالای 5 میلیون تومان حق بیمه پرداخت کرد و تنها کسانی اسب خود را با این مبلغ بیمه می کنند که مطمئن باشند از آن بیمه نامه استفاده می کنند.

اینگونه که مشخص است، عامل اصلی عدم استقبال از این بیمه نامه،دریافت حق بیمه بالای آن است که به صورت درست کارشناسی نشده است.

عدم تمایل صنعت بیمه به ورود به حوزه های نو و شناسایی و پوشش ریسک های جدید عامل اصلی عدم موفقیت دراین نوع بیمه نامه ها است.

ساده تراینکه این بیمه نامه هم همانند بیمه نامه های دیگر توسط شرکت های بیمه ای نادیده گرفته شده واشکالات زیادی که این بیمه نامه دارد سبب عدم تمایل سرمایه گذاران صنعت اسب برای استفاده از این بیمه نامه شده وعمده شرکت های بیمه تنها آن را به عنوان یک گزینه در فهرست بیمه نامه های خود گنجانده اند.