پایان تلخ و شیرین خسرو
خسرو حیدری روز پنج شنبه برای همیشه با فوتبال خداحافظی کرد؛ او هم خوش شانس است و هم بدشانس. خوش شانس از این لحاظ که از معدود بازیکنان سرشناس تاریخ فوتبال باشگاه استقلال به شمار می‌رود که افتخار این را پیدا کرد که با پیراهن این باشگاه و در ورزشگاه آزادی از فوتبال خداحافظی کند و بدشانس از این لحاظ که در دوران فوتبالی خود ناملایمت‌های زیادی را تجربه کرد و دستش از رسیدن به موفقیت‌های متعددی کوتاه ماند. اما به هر حال او چند سال دیگر که به خداحافظی‌اش از فوتبال فکر میکند قطعا یاد خاطرات دل نشینی میافتد.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از جام جم، آخرین تصاویری که از خسرو حیدری در فوتبال ایران به جای ماند اشکهای اوست، اشک هایی که در هنگام تعویض با مرتضی تبریزی در دقیقه 63 دیدار استقلال و سپیدرود ریخت. او با اشک وارد میدان شد و در حالی که دختر کوچکش را در آغوش داشت با اشک هم رفت. خسرو حیدری را دیگر در میدان فوتبال به عنوان بازیکن نخواهیم دید و شاید در آینده او را در کسوت مربیگری ببینیم . حیدری یکی از بهترین مدافعان سال های اخیر فوتبال ایران محسوب می‌شود که شانس بازی کردن در جام جهانی 2014 برزیل را هم پیدا کرد و تجربه زیادی به عنوان بازیکن در میادین مختلف فوتبالی دارد. او به عنوان بازیکن اخلاق مداری هم محسوب می‌شود که البته مصدومیت های پی در پی از بزرگ‌ترین بدشانسی های او به عنوان یک بازیکن فوتبال بود. خسرو در فوتبال ایران چه کرد و چه چیزی از خود بر جای گذاشت؟
داستان خسرو
خسرو حیدری در شهریور سال 62 در تهران به دنیا آمد و چهار ماه دیگر 36 ساله می‌شود. سن او سنی است که بازیکنان یا دیگر به مرز بازنشستگی می رسند و یا اینکه ترجیح می دهند در لیگی بازی کنند که درآمد بیشتری داشته باشند. او در سال 1381 یعنی وقتی فقط 19 سال داشت و هنوز نوجوان محسوب می شد برای نخستین بار در لیگ برتر فوتبال ایران به میدان رفت؛ نخستین تیم لیگ برتری او ابومسلم مشهد بود. پست تخصصی خسرو حیدری دفاع و هافبک راست است. او 13 بازی برای این تیم انجام داد و در حالی که حتی یک گل هم برای این تیم به ثمر نرساند در سال 83 به تیم پیکان تهران پیوست. پس از دو فصل نیز در حالی که 29 بازی برای این تیم انجام داده بود و البته یک گل هم به ثمر رسانده بود در سال 84 به تیم پاس پیوست، تیمی که اکنون وجود خارجی ندارد و کاملا روز به زوال رفته است. حیدری برای پاسی ها نیز 78 مرتبه به میدان رفت و یک گل هم زد. او در همین تیم افتخار این را پیدا کرد که به تیم ملی فوتبال ایران دعوت شود و پیراهن تیم ملی را بپوشد.
سال 87 بزرگ ترین موقعیت فوتبالی خسرو حیدری به وجود آمد و راهی تیم استقلال شد، تیمی که پنج شنبه گذشته با پیراهن آن برای همیشه با فوتبال خداحافظی کرد. حیدری در این تیم برای بار نخست دو فصل ماندگار بود؛ 65 بازی و یک گل. او سپس یک فصل را در تیم سپاهان سپری کرد، فصلی که با 31 بازی و یک گل به پایان رسید سپس در سال 90 مجددا به استقلال برگشت و دیگر در این تیم ماندگار شد. کارنامه خسرو حیدری در دوره دوم حضورش در جمع آبی پوشان 155 بازی و 11 گل است.
حیدری که سابقه بازی کردن در تیم ملی فوتبال امید را هم دارد در سال 2007 برابر سال 86 شمسی برای نخستین بار به تیم ملی فوتبال ایران دعوت شد، یعنی وقتی که 24 ساله بود. حیدری 59 بازی برای تیم ملی فوتبال ایران انجام داد و بازی در جام جهانی 2014 برزیل هم بزرگ ترین افتخار او محسوب می‌شود.
حیدری که در لیگ قهرمانان آسیا و جام حذفی هم به میدان رفته افتخارات متعددی در فوتبال به دست آورده است.
این بازیکن دو بار با استقلال و یک بار با سپاهان عنوان قهرمانی لیگ برتر را به دست آورد ؛ دونایب قهرمانی هم با پاس و استقلال در لیگ برتر دارد.
خسرو حیدری دو مرتبه نیز با پیراهن استقلال به افتخار قهرمانی در جام حذفی به مقام قهرمانی دست یافته است.
حسرت فوتبالی
هر بازیکن حرفهای با خودش تلخ و شیرینیهای زیادی را حمل میکند از جمله خسرو حیدری. تعداد دفعاتی که او در میدان فوتبال مصدوم شد واقعا از دست خارج شده است، مصدومیتهایی که او را در مقاطع گوناگون از حضور در تیم ملی فوتبال ایران محروم کرد و در نهایت منجر به این شد که جایی در جام جهانی 2018 روسیه نداشته باشد.
حیدری در چند فصل اخیر هم در استقلال بابت نرسیدن به مقام قهرمانی فشارهای زیادی را تحمل کرد. او نیز در این فصل از رقابت های لیگ برتر فوتبال ایران در حالی برای همیشه با فوتبال خدحافظی کرد که مثل فصل های گذشته دست او و هم تیمی هایش از رسیدن به جام قهرمانی لیگ برتر کوتاه ماند. آنها از آسیا هم حذف شده اند و در جام حذفی هم حضور ندارند.
به هر حال حیدری شانس این را پیدا کرد که با پیراهن استقلال در ورزشگاه آزادی و در مقابل هواداران این تیم برای همیشه فوتبال را کنار بگذارد. او چند پیشنهاد هم داشت اما ترجیح داد حالا که این فرصت در اختیار اوست با پیراهن استقلال خود را بازنشسته کند تا وداعی باشکوه و به یادماندنی داشته باشد.
پس از علیرضا منصوریان او دومین بازیکنی است که در سال های اخیر این شانس را دارد که با پیراهن آبی پوشان در ورزشگاه آزادی کفش هایش را بیاویزد.
خداحافظی او به یادماندنی بود، از اشک هایش گرفته تا طرح موزاییکی هواداران با شمار پیراهن او بر روی سکوهای آزادی تا حضور دختر کوچکش روشنا در این خداحافظی و البته بلند شدنش روی دست هواداران.
نمی توان گفت که او چنان بازیکنی است که روی دستش نمی آید ولی به هر حال خسرو حیدری بازیکنی محسوب می شود که نام نیکی از خود در فوتبال به جای گذاشت و بدون حاشیه کنار رفت.
