جستجوگران طلای شیطان +عکس

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از  فرادید،  آتش فشان "کوهو ایجن" در اندونزی پیش از آنکه برای شعله‌های آبی رنگش معروف باشد این روزها به خاطر استخراج گوگرد یا همان "طلای شیطان" به دست بومی‌های منطقه بر سر زبان‌ها افتاده است.

کوه ایجن در شرق جاوه اندونزی قرار دارد که در شب سوختن گوگردهایی که در اعماق آن وجود دارد رنگ آبی زیبا و چشم نوازی را به وجود می‌آورد. توریست‌هایی که به این منطقه می‌آیند همیشه در تلاش بودند تا بتوانند این منظره را ببینند. اما جای معروف‌تر این کوه کمی تیره‌تر است.

عکاس و خبرنگار" آرلی مریر" که این کوه را دیده است می‌گوید" تعداد کمی از مردم راجع به این کوه و مشکلات و جانبازی‌هایی که در اطراف آن اتفاق افتاده است می‌دانند. " گوگرد که عنصر اصلی آتش و سوختن است علاوه بر خلق آتش باعث رشد و شکوفایی صنعت در این منطقه شده است. گوگرد ماده‌ای ارزشمند است که در یک مسیر خوب و فوق العاده تولید بسیاری از مواد مورد نیاز مردم آسان می‌کند.

در جاوا از آن برای درست کردن کبریت، تولید شکر سفید و… استفاده می‌کنند. گوگرد مذاب از طریق لوله‌هایی که در کنار صخره‌ها وجود دارد به پای کوه ریخته می‌شود و به این ترتیب جامد و به رنگ زرد درمی‌آید. ایجن یکی از چند مکان دنیا است که همچنان به صورت دستی از آن گوگرد استخراج می‌کنند.

معدنچیان شبانه شروع به کار می‌کنند. آن‌ها با موتور یا دوچرخه به سمت دهانه آتش‌فشان حرکت می‌کنند و چیزی در حدود ۲۸۰۰ متر بالا می‌آیند، سپس به سمت دهانه سرازیر می‌شوند و احتیاط می‌کنند تا روی سنگ‌ها و صخره‌های لغزنده نایستند.

آن‌ها گوگرد جامد را از صخره‌ها جدا و به تکه‌های کوچک‌تری تقسیم می‌کنند و در سبدهایی که روی شانه‌هایشان برای حمل کردن قرار دارد می‌ریزند و گاهی وزن این سبدها چندین برابر وزن خودشان است. معدنچیان نه تنها از جهت مفاصل و استخوان‌ها به خاطر سنگینی بار گوگرد در خطر هستند و مشکلاتی دارند بلکه از نظر تنفسی هم دچار مشکل می‌شوند. واکنش شیمیایی گاز گوگرد با هوا و اکسیژن برای بدن بسیار خطرناک است. محیط کار آن‌ها بسیار سمی است.

زمانی که معدنچی در حال استخراج گوگرد است باید از ماسک استفاده کنند. اما اکثریتشان نمی‌توانند کار کنند و به گذاشتن یک پارچه مربوط روی دهان یا بینی خود اکتفا می‌کنند. در نتیجه خیلی از آن‌ها به بیماری " فارنژیت" - التهاب گلو- مبتلا هستند و برخی از آن‌ها نیز آسیب‌هایی در ستون فقرات خود دارند.

کار استخراج گوگرد از کوه ایجن در این منطقه یک شغل آبا و اجدادی به شمار می‌آید. زمانی که پدران خانواده به دلیل سنگینی کار و آسیب‌های وارد شده به ریه و مفاصلشان و یا به دلیل کهولت سن، از این کار کناره گیریمی‌کنند، پسران بار این مسئولیت را به دوش می‌کشند و جایگزین پدر می‌شوند.

در یک روز خوب کاری کارگران می‌توانند چیزی در حدود ۱۴۵ هزار تا ۲۲۰ هزار روپیه معادل ۱۵ دلار کاسبی کنند. غیر از این کار، گزینه‌های کمی برای اشتغال در منطقه جاوا وجود دارد. در اغلب کشورهای دنیا، استخراج گوگرد به این شیوه صورت نمی‌گیرد، بلکه در کنار سایر محصولات نفتی تولید می‌شود. روند این تولید هم بسیار مکانیزه و محافظت شده و ایمن است.

اما در ایجن اینچنین نیست. کارگران معادن مجبورند برای پس انداز پول تحصیل فرزندانش و خورد و خوراک خانواده سخت کار کنند. البته آن‌ها می‌گویند می‌خواهند آخرین نسلی باشند که این کار را برای فرزندانشان به ارث می‌گذارند. سخت کار می‌کنند تا بتوانند گزینه‌های بهتری برای شغل و منبع درآمد در جاوه ایجاد کنند.