واشنگتن از تاثیر سیاسی اقتصادی سفر روحانی به عراق ناراحت است
دستیار پیشین وزیر خارجه آمریکا می گوید که ناراحتی دولت ترامپ از سفر روحانی به عراق به دلیل تاثیر منفی توافق های سیاسی و اقتصادی میان دو کشور بر سیاست ضدایرانی واشنگتن است، هرچند کاخ سفید با اکراه واقعیت روابط دوجانبه تهران و بغداد را پذیرفته است.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایرنا، ریچارد مورفی روزسه شنبه در گفت وگویی ادامه داد: به نظر من منافع ایران در گسترش روابط و همکاری های اقتصادی با عراق است. فشارهای واشنگتن به تهران بخشی از دلایل نزدیکی هر چه بیشتر دو کشور است، اما همه آن نیست. وی در باره دیدار رئیس جمهوری با آیت الله العظمی سیستانی درشهر نجف عراق هم گفت:آیت الله سیستانی، شخصیتی مهم و بسیار با نفوذ در میان شیعیان عراق است. او موقعیتی منحصر به فرد دارد. دیدار فردی همچون رییس جمهوری روحانی با وی و شنیدن نقطه نظراتش، مهم بود.
حجت الاسلام و المسلمین حسن روحانی رییس جمهوری اسلامی ایران به دعوت رسمی همتای عراقی خود از روز دوشنبه 20 اسفند97 به مدت سه روز در سفر به عراق با مقامات این کشور، مراجع عظام تقلید و سران قبایل و عشایر دیدار و گفت و گو کرد.
لایروبی اروندرود بر اساس معاهده 1975 و افزایش مبادلات تجاری و بازرگانی به 20میلیارد دلار مهم ترین دستاورد این سفر اعلام شده بود.
**پذیرش اجباری واشنگتن
نظر این دیپلمات سابق را در باره واکنش مقام های دولت ترامپ به دیدار روحانی ازعراق و قراردادهای سیاسی و اقتصادی میان دو کشور جویا شدیم.
سفیر اسبق آمریکا درعربستان پاسخ داد: واکنش هایی که در واشنگتن دیدیم، تعجب برانگیز نیست. مشخص است که سیاست های آنها افزایش انزوای ایران است و به نظر من مرتبط با سیاست های عراق نیست.
مورفی با اشاره به اینکه واکنش ها در واشنگتن نسبت به سفر روحانی شدید نبود، افزود: این دیدگاه در واشنگتن وجود دارد که عراق از روابط با ایران سود برده و به گاز، نفت و برق ایران نیاز دارد.بنابراین احتمالا با اکراه پذیرفته است که عراق فعلا، تا یافتن جایگزین، با ایران تبادل تجاری و اقتصادی داشته باشد؛ البته این موضع رسمی است که اعلام کرده اند.
وی تاکید کرد: با توجه به خوانش من، هدف و طرح اساسی دولت ترامپ ادامه فشار حداکثری به ایران و ندادن امتیاز است.
**تحریم ها سیاست ایران را تغییر نمی دهد
از این دیپلمات سابق پرسیدیم که به نظر وی با توجه به شناختی که از منطقه و ایران دارد، ادامه این فشار و تحریم ها تا چه اندازه در تحقق خواسته های دولت ترامپ سودمند خواهد بود؟
مدیر پیشین خاورمیانه وزارت خارجه آمریکا گفت: من با این دولت ارتباطی ندارم و نظراتم مبتنی بر تجارب گذشته است. به طور اساسی سیاست تحریم ها همواره به عنوان جایگزینی برای جنگ تعریف شده است. تحریم ها، نوعی فشار است چون ایالات متحده نمی خواهد وارد جنگ با ایران شود. این امید را دارند که تحریم ها باعث ایجاد تغییر در سیاست ایران شود.
مورفی در پاسخ به سوالی که تحریم ها علیه ایران برای چهار دهه وجود داشته و همیشه تاثیر آن برای فشار به ایران زیر سوال بوده است، اظهار کرد:بله، این را می پذیرم. توقع دولت آمریکا این است که افزایش فشار تحریم ها، تاثیر سنگینی براقتصاد و رویکرد ایران خواهد داشت.
وی تصریح کرد: هیچ تضمینی برای آن نیست. با نگاهی به تحولات سال 1979تاکنون، فکر نمی کنم تغییر جدی در سیاست ایران رخ دهد.
**نمی توانیم ایران را ستایش کنیم
این دیپلمات کهنه کار آمریکایی که بالاترین رتبه وزارت خارجه آمریکا را دارد در ادامه به پرسشی درباره انتقال نیروهای آمریکایی از سوریه به خاک عراق به منظور 'مراقبت از ایران' پاسخ داد و گفت: سخنان ترامپ در واقع مربوط به حفظ توان تاثیرگذاری ما بر اوضاع عراق است.
مورفی افزود:او از سیاست های ایران در منطقه آگاه است. حضور نظامی در عراق، راهی برای تاثیرگذاری بر روند سیاسی در عراق است. ایران در عراق حضور دارد و رئیس جمهوری ترامپ هم فکر می کند که ضروری است حضور نظامی آمریکا در عراق حفظ شود.
همچنین نظر مورفی را در باره تغییر دوباره تصمیم ترامپ برای خارج کردن نیروهای آمریکایی در سوریه جویا شدیم وپرسید یم آیا حفظ چند صد سرباز تاثیری بر سیر تحولات در سوریه خواهد داشت؟
سفیر پیشین آمریکا در سوریه گفت: به نظر من موثر خواهد بود. این پیامی به طرف های درگیر در سوریه می دهد که ما در آن کشور و آینده آن، منافعی داریم. این پیامی به ترکیه و ایران است.
مورفی تصریح کرد:با توجه به کشمکش میان کردها و ترکیه، ما این پیام را می دهیم که به سرنوشت کردها بی توجه نیستیم. گروه های کرد، در مبارزه با داعش نقش مهمی داشتند. این برای ما مهم است.
یادآور شدیم که ایران و سپاه پاسداران نیز نقش اساسی در مبارزه با داعش داشتند که مقام های آمریکایی منکر آن هستند.
مورفی جواب داد: بله، می پذیرم. ایران درجبهه مقابل ما قرار دارد. به نظر می رسد که ما به این دلیل هیچ گاه نمی توانیم از نقش ایران ستایش کنیم.