این حرف‌های مخرب را به کودکتان نگویید
روزهای تعطیل از یک طرف فرصت بیشتری برای وقت گذراندن با کودکتان دارید و از طرف دیگر همین بیشتر بودن در کنار او، می‌تواند تنش‌های میان شما را بالا ببرد. کار سختی در پیش دارید؛ شما در این فرصت کوتاه باید برای از بین بردن اشتباهات رفتاری که کودکتان در تمام هفته نشان داده تلاش کنید.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از آرمان، به همین بهانه، دردسرسازترین اشتباهات رفتاری را که والدین در چنین فرصت‌هایی نشان می‌دهند برای‌تان فهرست کرده‌ایم و راه‌های دور زدن این اشتباهات را با شما در میان می‌گذاریم.
به کودک تان نگویید تو همیشه. . . تو هیچ‌وقت:
تعمیم دادن رفتارها می‌تواند به هر رابطه‌ای آسیب بزند؛ چه در مقابل همسرتان قرار گرفته باشید و چه کودکتان در برابر شما قرار گرفته باشد، با تعمیم دادن رفتارهای گذشته به موقعیت‌های جدید می‌توانید به ارتباط‌تان با او آسیب بزنید. مهمانی رفتن و شریک شدن فرزندتان در شیطنت‌های بچه‌های دیگر و دلایل رنگارنگی که فهرست کردن‌شان در مجال این صفحه نیست، می‌توانند رفتارهای اشتباهی را از سوی فرزندتان رقم بزنند اما هرگز و در هیچ شرایطی او را به همیشه اشتباه کردن متهم نکنید و حتی اگر اشتباه امروزش را در گذشته هم مرتکب شده بود، با یادآوری این واقعیت او را به همیشه بد بودن متهم نکنید.
نگویید چرا نمی‌تونی مثل اون باشی:
دختر شما میانه‌ای با یاد گرفتن موسیقی ندارد و دختر صاحبخانه پیانو می‌زند؟ هیچ وقت این واقعیت را که در کاری به اندازه آدم‌های دیگر خوب نیست به رخش نکشید. باور کنید همه آدم‌ها قرار نیست در یک زمینه موفق باشند و فرزند شما هم قرار نیست آرزوهای از دست رفته شما را به بار بنشاند. به او فرصت دهید تا مسیری را که می‌تواند در آن موفق باشد پیدا کند و حتی اگر چندین فرصت را از دست داد و چندین کار را نیمه‌کاره رها کرد، او را به بی‌ثباتی و بی‌استعدادی متهم نکنید. کودک پنج، شش ساله شما سال‌ها برای پیدا کردن مسیر زندگی‌اش فرصت دارد. پس به جای متهم کردنش از او حمایت کنید.
به کودک تان نگویید زود باش:
می‌دانیم که آماده کردن کودک و راه انداختن همسرتان کار آسانی نیست اما حتی اگر احساس می‌کنید دیرتان شده، مدام به فرزندتان نگویید «زود باش!». به جای آنکه چنین استرسی را به او وارد کنید و امنیت روانش را با همیشه عجله کردن به خطر بیندازید، به‌طور نامحسوس به فرزندتان در سرعت دادن به کارهایش کمک کنید. گفتن «زود باش، کلافه‌ام کردی!» نه تنها کمکی به شما برای رسیدن به نتیجه بهتر نمی‌کند، بلکه با درگیر استرس کردن کودکتان، باعث می‌شود که بیشتر از قبل کارهایش به تاخیر بیفتد و احساس بی‌کفایتی و ناتوانی آزارش دهد.
به کودکتان نگویید تو بی‌نظیری:
شاید بخواهید با تشویق فرزندتان به او برای کار بیشتر انگیزه دهید اما اگر بعد از هر تلاش او در تشویق کردنش اغراق کنید به جای به وجود آوردن انگیزه تلاش، او را به پاداش‌های کلامی خود وابسته می‌کنید. هرگز به‌خاطر تشویق فرزندتان، بعد از خداحافظی کردن با مادران دیگر او را با بچه‌های‌شان مقایسه نکنید و اگر در جمع کودکان دیگر کاری دم‌دستی را انجام داد به‌خاطر قدردانی از تلاش‌هایش نگویید «کارت عالی است»! در عین انگیزه دادن به فرزندتان و گفتن نقاط مثبت کارش، برایش توضیح دهید که در چه زمینه‌ای باید بیشتر تلاش کند و به هیچ‌وجه از شکست‌های دیگران برای او پله ترقی نسازید.
به کودک تان نگویید شنیدی چی گفت:
بحث‌هایـی کـه در مـهمـــانی‌ها اتفاق می‌افتد، دیدن تغییرات ظاهری و رفتاری اطرافیان‌تان و بسیاری از اتفاق‌های دیگر، می‌تواند به شما انگیزه صحبت کردن در مورد آنها پس از خروج از مهمانی را بدهد اما مراقب باشید این بحث‌های به ظاهر شیرین را در حضور کودکتان به میان نیاورید. وقتی فرزند شما بعد از رفتن به مهمانی در جلسات نقد و بررسی شما باشد، در دورهمی‌های بعدی با نگاه دیگری سراغ آدم‌ها می‌رود و از همان کودکی قضاوت کردن در مورد دیگران و پیش‌فرض انتقادی داشتن در مورد آنها را یاد می‌گیرد. پس با حرف و زبان به او نگویید که این رفتار نادرست است، بلکه با عمل نادرست بودنش را به فرزندتان نشان دهید.
به کودک تان نگویید گوش‌هایت نمی‌شنوند:
برای شمایی که تنها چند ساعت از روز فرزندتان را می‌بینید، تلاش برای تربیت کردن تمام‌وقت او، می‌تواند شما را مستاصل کند اما مراقب باشید این استیصال باعث بالا رفتن صدای شما نشود. اغلب ما یاد گرفته‌ایم عصبانیت‌مان را با تغییر درجه صدای‌مان نشان دهیم و اگر به‌خاطر از کوره دررفتن به خودتان مجوز این کار را دهید درواقع به فرزندتان می‌گویید که وقت ناراضی بودن از شرایط و دلخوری از دیگران، بهترین راه بالاتر بردن صداست. شاید روزهای تعطیل سال که خستگی کار بیرون از خانه را ندارید، بهترین زمان برای اصلاح برخی از رفتارهای‌تان باشد؛ پس از این فرصت استفاده کنید.
