کنفرانس دی‌بلاک، نخستین تلاش رسمی برای همگرایی در سیاست‌گذاری بلاک‌چین در ایران

به گزارش اقتصادآنلاین، در نشست خبری پیش از برگزاری کنفرانس بین‌المللی دِی‌بلاک، فضای غالب نه تبلیغاتی بلکه جدیتی معطوف به ساختار، چالش و راه‌حل بود. کنفرانسی که قرار است در ۲۵ و ۲۶ خرداد ۱۴۰۴ با حضور چهره‌های ارشد حوزه فناوری، نهاد‌های حاکمیتی، دیپلمات‌ها و دانشگاهیان برگزار شود، با هدف راه حلی برای نبود چارچوب منسجم برای کاربردپذیری فناوری بلاک‌چین در ایران تشکیل می‌شود.

دکتر پوریا آسترکی، رئیس کنفرانس، در سخنان صریح خود تأکید کرد که حوزه بلاک‌چین در ایران سال‌هاست به علت خلا‌های سیاست‌گذاری، دچار عقب‌ماندگی مزمن شده است. او یادآور شد که علی‌رغم پتانسیل بالای این فناوری، بخش عمده تمرکز‌ها صرفاً بر استخراج و تبادل رمزارز‌ها بوده و سایر کاربرد‌های آن، چون تأمین مالی، توکن‌سازی و تراکنش‌های فرامرزی مغفول مانده‌اند.

فناوری، اعتماد، شفافیت

در ادامه نشست، دکتر احسان چیت‌ساز، معاون وزیر ارتباطات، از بلاک‌چین به‌عنوان «زبان مشترک آینده فناوری‌ها» یاد کرد: «هوش مصنوعی، داده‌های عظیم و اینترنت اشیا بدون بستری که بتواند اعتماد و شفافیت تولید کند، ناقص خواهند ماند. بلاک‌چین دقیقاً آن زیرساخت است.» او همچنین به جایگاه این فناوری در «شیب سرخوردگی» طبق منحنی گارتنر اشاره کرد و تأکید کرد که اکنون زمان ورود بازیگران مسئول و نه موج‌سواران است.

کمیل شاه‌حسینی، مدیرکل توسعه فنی رایتل، با اشاره به نقش این اپراتور در حمایت از رویداد دِی‌بلاک، گفت: «ما تنها یک ارائه‌دهنده خدمات مخابراتی نیستیم. رایتل از طریق مرکز فناوری‌های نوین خود وارد حوزه‌های آینده‌ساز مانند بلاک‌چین، هوش مصنوعی، اینترنت اشیا و رایانش ابری شده است. ما هم مصرف‌کننده این فناوری هستیم و هم زیرساخت‌ساز آن برای دیگران.»

او با تأکید بر نیاز به «هم‌افزایی مسئولانه» میان بازیگران دیجیتال کشور، از آمادگی رایتل برای همکاری فناورانه با دانشگاه‌ها، استارتاپ‌ها و نهاد‌های حاکمیتی خبر داد.

نقش دانشگاه، از داوری تا راهبری

دکتر محمدامین زارعی، دبیر علمی کنفرانس و استاد دانشگاه علامه، از حضور ۳۵ استاد در کمیته علمی این رویداد خبر داد. او تأکید کرد که بزرگ‌ترین چالش فناوری بلاک‌چین نه صرفاً فنی بلکه در قلمرو علوم انسانی، سیاست‌گذاری، حقوق و اقتصاد است. دانشگاه علامه با توجه به ظرفیت میان‌رشته‌ای خود، محوریت بررسی مقالات علمی را بر عهده گرفته و بناست دبیرخانه دائمی کنفرانس را نیز پایه‌گذاری کند.

زارعی اعلام کرد که از مجموع ۸۶ مقاله دریافتی، حدود ۷۰ مقاله برای ارائه پذیرفته شده و جوایز ارزی قابل‌توجهی (در قالب اتریوم) برای برترین‌ها در نظر گرفته شده است.

دِی‌بلاک یعنی مانع‌زدایی

دکتر عباس آشتیانی، هم‌بنیان‌گذار و دبیر کنفرانس، با ارجاع به ریشه لغوی «دِی‌بلاک» که در زبان انگلیسی به معنای مانع‌زدایی است، گفت: «هدف این رویداد، فراهم‌کردن مسیر گفت‌وگوی واقعی بین دولت، کسب‌وکار‌ها و دانشگاه‌هاست. ما باید از فضای ترس‌خورده عبور کنیم و وارد فاز بهره‌برداری امن و قانون‌مند شویم.»

او تأکید کرد که تا سال ۲۰۳۰ پیش‌بینی می‌شود بالغ بر ۱۶۰ تریلیون دلار از تولید ناخالص جهان به فناوری بلاک‌چین وابسته باشد؛ عددی که بدون حضور ایران در عرصه سیاست‌گذاری بین‌المللی، می‌تواند فرصت‌سوز باشد.

بلاک‌چین برای مردم

در پایان، دکتر محمد تهرانی از دانشگاه خاتم و نماینده بانک شهر، بر اهمیت «کاربردپذیری عمومی» بلاک‌چین تأکید کرد: «فناوری نباید تنها در انحصار سرمایه‌گذاران بزرگ یا کاربران حرفه‌ای باشد. بانک شهر از طریق پروژه‌هایی مانند توکن‌سازی املاک، در تلاش است ورود عموم مردم به بازار‌های سرمایه‌گذاری با آستانه پایین و ریسک مدیریت‌شده را ممکن کند.»

آیا یک مشارکت ملی اتفاق می‌افتد؟

نخستین نشست خبری کنفرانس بین‌المللی دِی‌بلاک بیش از آن‌که صحنه‌ای برای بزرگ‌نمایی یا رپورتاژ باشد، بستری برای گفت‌و‌گو، اعتراف به تأخیر، و البته امیدواری بود. نگاه‌ها از حاشیه رمزارز‌ها به متن سیاست‌گذاری، از استخراج به کاربرد، و از انزوا به هم‌افزایی تغییر کرده بود. حالا باید دید آیا ۲۵ و ۲۶ خرداد، واقعاً نقطه عطفی خواهد شد یا تنها تکراری دیگر از وعده‌هایی که بلاک‌چین سال‌هاست در گوش ما زمزمه می‌کند.