کیف و کفش ایرانی دوباره محبوب شد

دو لنگه کفش را مقابل چشمانم می‌گیرد و می‌پرسد: «کدام‌شان بهتر است؟» دو لنگه کفش زنانه، هر دو پای راست. یک سایز، یک رنگ. پاشنه یکی کمی کوتاه‌تر است. در نگاه اول خیلی شبیه به نظر می‌رسند. با کمی دقت اما ریزه کاری‌ها و ظرافت یکی از لنگه کفش‌ها به چشم می‌آید و تردیدی باقی نمی‌گذارد که همان را انتخاب کنم. لبخند می‌زند: «این تولید خودمان است و آن یکی را از کره وارد کرده‌ایم.» داخل کفش کره‌ای یک مارک شناخته شده دیده می‌شود که خب البته تقلبی است. داخل کفش ایرانی هم می‌شود برندش را دید. یک اسم ایرانی است که با حروف انگلیسی حک شده. می‌گوید: «می‌خواهیم همین اسم را با همین لوگو برند کنیم.» اسم قشنگی است. توجه‌ام را به زیره کفش‌ها جلب می‌کند. کفش تولید خودشان به مراتب زیره بهتری دارد. می‌گوید: «بزرگترین مشکل کفش‌های تولید داخل همین زیره‌های‌شان است. ما زیره‌ها را فعلاً وارد می‌کنیم اما اتصال‌اش به رویه خوب است. ماشین‌آلات جدید و به‌روز، معمولا ایتالیایی و آلمانی هستند و به لحاظ ماشین‌آلات مشکلی نداریم. گرچه خیلی تولیدکننده‌ها دانش استفاده از دستگاه‌های جدید را ندارند و اپراتورها آموزش آن را ندیده‌اند. الان خدا را شکر، کم و کسری نداریم. کیفیت مواد اولیه خودمان هم بالاتر است.»

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایران ، محمود اسلامی، قبلاً وارد‌کننده کفش بوده و حالا تولیدکننده‌ای نوپاست که به آینده امید زیادی دارد: «سال‌هاست با شریکم از چین و کره کفش وارد می‌کنیم و اوضاع‌مان بد هم نیست. اما همیشه فکر تولید در سرم بود. به این کار علاقه دارم. الگوی کیف و کفش‌ها را در ذهنم می‌کشیدم و طرح و ایده می‌دادم. آن روزها فکر می‌کردم خیلی دور از ذهن باشد. حالا اما به نظرم آنقدر در این کار تجربه دارم که بدانم چه مدلی روی بورس است و بازار دارد. کارهای اول را با همان الگوهای کارهای وارداتی‌مان درآوردیم ببینیم استقبال چطور است. از اینکه برند تولیدی خودمان را بزنیم کمی ترس و تردید داشتیم اما خوشبختانه پاسخ خوبی گرفتیم. خانم‌ها که مشتریان ما هستند، ریزبین و خوش سلیقه‌اند. شکل کفش در پا و راحتی‌اش برایشان اهمیت دارد. بفرمایید راحتی این کفش‌ها را هم امتحان کنید.»

بعد از پوشیدن هر دو لنگه کفش، بازهم بدون اغراق نظر می‌دهم که کفش تولیدی خودشان به مراتب راحت‌تر است و جنس نرم‌تری دارد. کفش‌ها هیچ کدام چرم نیستند اما به گفته تولیدکننده، در تولید کفش ایرانی مواد اولیه مرغوب‌تری به کار رفته است: «برایمان جالب است. با اینکه کفش‌ها از لحاظ قیمت تفاوت چندانی ندارند، مشتری‌ها ترجیح می‌دهند کفش با کیفیت‌تر و خوش‌فرم‌تر را بخرند. حالا جسارت این را پیدا کرده‌ایم که مدل‌های خودمان را تولید کنیم که از چند ماه دیگر پشت ویترین می‌آیند.»

کفش ایرانی اگر با کیفیت و به‌روز باشد، کاملاً قابل رقابت با کالای تولید شده از سوی برندهای مطرح دنیاست. هر روز به تعداد مشتریان پاپوش‌های ایرانی اضافه می‌شود؛ خصوصاً پاپوش‌های چرمی که دارای برند و شناخته شده در کشورهای دیگر هم هستند. بعضی‌های‌شان در طراحی آنچنان گوی سبقت را از رقیبان خارجی ربوده‌اند که دیگر سخت بشود مشتریان‌شان را راضی کرد سراغ نمونه خارجی بروند.

نمایندگی‌های فروش چرم در روزهای آخر سال، رونق بیشتری دارند. قیمت‌ها پایین نیست اما این، دلیل نمی‌شود که خریداران راهشان را کج کنند و از فروشگاه بیرون بروند. خیلی‌ها ترجیح می‌دهند کمتر کفش بخرند و در عوض جنس خوب بپوشند. جنس خوب یعنی کفش چرم ایرانی؛ بادوام، راحت و البته زیبا. زیبایی و زیبایی شناختی در کفش ایرانی حالا چند سالی است که به طور جدی مورد توجه تولیدکنندگان قرار گرفته است. آنها سلیقه ایرانی را شناخته‌اند و با توجه به آن به تولید کفش‌های زیبا و مطابق مد اقدام می‌کنند.

خریداران کفش چرم ایرانی قبلاً تنها به کیفیت و دوام آن دلخوش بودند اما حالا آنچنان شیفته مدل‌های متنوع آن شده‌اند که سخت بشود سلیقه‌شان را به سمت کفش‌های خارجی مشابه برد که ممکن است به لحاظ طرح شبیه کفش‌های ایرانی باشد اما کیفیت‌شان با مواد مصنوعی، چنگی به دل نمی‌زند و تازه قیمت‌شان با کفش چرم ایرانی برابری می‌کند یا حتی بالاتر از آن است. وقتی می‌توانید یک کفش چرم را با قیمت کفش خارجی برند با همان مدل ولی غیرچرم بخرید، چرا باید کفش بی‌کیفیت را انتخاب کنید که دوام چندانی ندارد.

علی حسن‌زاده دلیر، رئیس انجمن صنایع چرم ایران در گفت‌و‌گو با «ایران» در این باره می‌گوید: «کاملاً درست است که در یکی دو سال اخیر اقبال مردم به خرید کالای چرم ایرانی بویژه کیف و کفش بیشتر شده. دلیل‌اش این است که تولیدکنندگان، سلیقه روز را شناخته‌اند و تلاش می‌کنند مطابق با آن پیش بروند. متأسفانه ما خودمان در زمینه طراحی کفش خیلی تلاش نکرده‌ایم. اینجا کلاس طراحی کفش برگزار نمی‌شود و طراحان کفش اگر هم باشند و فعالیت کنند، تعدادشان خیلی کم است. کاری که تولیدکننده‌ها انجام دادند این بود که به طرح‌های روز دنیا بیشتر توجه کردند. تولید کننده‌ها می‌روند در نمایشگاه‌های چرم دنیا شرکت می‌کنند و چند نمونه کفش می‌آورند و از روی همان‌ها الگوبرداری می‌کنند و نتیجه کار هم خوب در می‌آید. به هرحال باید قبول کنیم که کشوری مثل ایتالیا در زمینه طراحی و تولید کفش جلوتر از ماست. با همین الگوبرداری‌ها بود که سلیقه مشتری ایرانی هم تأمین شد.»

مشتری ایرانی حالا آگاه و به‌روز شده و نمی‌شود او را با مدل‌های 20سال پیش راضی کرد. حسن‌زاده این را می‌گوید و ادامه می‌دهد: «الان برندهای ترک، بازار را پر کرده‌اند. برندهای اروپایی هم داریم که قیمت‌شان بالاست. مصرف‌کننده معمولاً وقتی از این برندها کفش می‌خرد، آن را در میهمانی‌ها و مراسم خاص می‌پوشد. به همین دلیل هم فکر می‌کند کفش دوام دارد و کیفیتش خوب است، چون زیاد از آن استفاده نمی‌کند. درست‌اش این است که روی کفشی که از صبح تا عصر، پا داخل آن است نظر دهیم و در مورد کیفیت‌اش قضاوت کنیم. در حال حاضر بعضی تولیدکننده‌های ما کفش‌هایی تولید می‌کنند که هم زیبا هستند و هم آنقدر دوام‌شان زیاد است که باید از کفش خسته بشوید تا آن را کنار بگذارید. اما به جرأت می‌شود گفت به لحاظ تولید، محدودیتی نداریم. چون در بحث تولید کفش 2عامل اهمیت اساسی دارد؛ قالب و طراحی. در بحث قالب که مشکلی نداشتیم، طراحی‌ها هم با توجه به سلیقه مشتری تغییر کرده و با این ترتیب تحولی اساسی در صنعت کفش ایران در حال وقوع است.»

با زیبا و به‌روز شدن کفش ایرانی می‌توان امید داشت که خریداران دوباره به استفاده از آن روی بیاورند و بازار کفش ایران را که هم‌اکنون به گواه صاحبنظران در دست ترکیه و چین است، دوباره در اختیار ایران درآورند.

این روزها وقتی برای خرید شب عید به مراکز خرید و بازار مراجعه می‌کنیم، می‌شود روی طرح‌ها و برندها کمی دقت کرد. شاید حتی از فروشنده پرسید و بعد مقایسه کرد. مثل همان مقایسه ابتدای گزارش؛ کدام کفش بهتر است؟