اقتصاد ایران چقدر شاد است؟

سید محسن طباطبایی مزدآبادی  با اشاره به اینکه یکی از مسایلی که در سالهای اخیر در اقتصاد مطرح است و زمینه تحقیقاتی بسیاری از محققان را فراهم کرده است نگاه به اقتصاد از بعد شادی بخش بودن آن است، گفت: این مسئله در پاسخ به سوال چه چیزی مردم را خوشحال می کند مطرح شده است، مسئله و سوالی که می تواند پژوهش در زمینه های اقتصادی را تحت تاثیر قرار دهد.

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از ایسنا، وی افزود: چیزی که باعث چالش برای اقتصاد سنتی شده این است که رابطه بین میزان درآمد و میزان شادی در بعضی پژوهش ها مورد تردید قرار گرفته و عواملی غیر از درآمد مانند کیفیت امکانات عمومی، زیرساخت ها، احساس عدالت و دموکراسی در امکانات رفاهی و امیدواری براین رابطه تاثیر می گذارند.

طباطبایی مزدآبادی با بیان اینکه اقتصاد شادی، به مسئله رفاه حاصل از اقتصاد اشاره دارد، افزود: به این معنا که اقتصاد چگونه می ‌واند رفاه و سلامت ذهنی شهروندان را تامین کند.

دبیر انجمن علمی اقتصاد شهری ایران با تاکید بر اینکه بر اساس نتایج پژوهش های انجام شده میزان رضایت از زندگی، علاوه بر وضعیت مالی افراد، تحت تاثیر آلودگی هوا، تروریسم، خشکسالی، خطراتی مانند سیل و امکاناتی مانند فضای سبز و مناظر زیبا قرار دارد، خاطرنشان کرد: مواردی که حتی با وجود وضعیت اقتصادی بهینه می توانند سلامت افراد را به خطر بیاندازند.

وی با تاکید بر اینکه اقتصاد شادی در زندگی عموم مردم منعکس می شود و باعث ایجاد امید در بین تقریبا تمامی اقشار جامعه می‌شود، گفت: اقتصاد شادی در واقع به رفاه اجتماعی ادراک شده و دموکراسی در رفاه اقتصادی اشاره دارد.

وی با بیان اینکه مردم در برداشت خود از رفاه که در نتیجه باعث شادی آنها می‌شود سلایق متفاوتی دارند و بعضی افراد ممکن است امکانات مالی و پول کمتر را همراه با احترام و عزت بیشتر ترجیح دهند، گفت: اما به نظر می رسد با وجود پیشرفت امکانات و تکنولوژی های پیشرفته زندگی در زمان کنونی در حال پرورش مردمانی ناشادتر از گذشته است.

طباطبایی با تاکید بر اینکه ثروت و اقتصاد ضعیف باعث مشکلاتی برای جامعه می‌شود، اما اقتصاد برتر هم به تنهایی شادی شهروندان را تضمین نمی‌کند، گفت: آنچه می‌تواند در کنار اقتصاد، شادی آفرین باشد، احساس رفاه عمومی، احساس امنیت و آرامش، درک منافع گروهی، شایسته سالاری و توزیع امکانات به صورت عادلانه است که این مهم از طریق ایجاد فضاهای عمومی بدون هزینه که همه اقشار بتوانند استفاده کننده، برگزاری بعضی برنامه فرهنگی در نقاط پایین شهر و یا ایجاد بستری برای جشن های ملی مانند عید نوروز و ... تا حدودی قابل دست یابی است.

وی در پایان تاکید کرد: اقتصاد زمانی می تواند باعث شادی عمومی در جامعه شود که عامل نزدیک شدن انسانها به همدیگر باشد.