بازار نفت به حال خود رها شده است
ریس گروه مطالعات انرژى وین معتقد است که اگر ایران فریز نفت را میپذیرفت جایگاه خود در اوپک را از دست میداد.
فریدون برکشلی در گفت و گو با خبرنگار اقتصاد آنلاین ، در تحلیل نشست اخیر تولیدکنندگان بزرگ نفت در دوحه تصریح کرد: اجلاس دوحه ناکام ماند و ظاهرا دلیل آن عدم حضور نماینده ایران براى پذیرش و پیوستن به طرح فریز بود،عربستان در چند نوبت موضع خودرا در ارتباط با موقعیت ایران تغیر داد و ظاهرا مى کوشید تا ایران را به پیوستن به طرح فریز بکشاند، حضور ایران و تایید چهارچوب فریز بدین معنا بود که ایران رسما موقعیت خود به عنوان دومین تولید کننده اوپک را رها مى کرد و موقعیت سوم و یا بلکه چهارم را براى خود رسمیت مى بخشید. به گفته وی، براساس سهمیه هاى رسمى ٢٠١٢ اوپک ایران با 13.5 درصد از سهم تولید جمعى اوپک مقام دوم اوپک را و عربستان سعودى با 23.7 درصد از تولید جمعى مقام اول را داشت، مشکل سازمان اوپک از اجلاس زمستانى ٢٠١٢ آغاز شد که سازمان اوپک رسما نظام سهمیهبندى را رها کرد و در نتیجه عملا موضوعیت خود به عنوان یک سازمان مدیریتکننده عرضه و تقاضاى جهانى بازار نفت را رها کرد. برکشلی در ادامه در تشریح وضعیت کنونی بازارهای نفت تصریح کرد: در شرایط کنونى بازار به حال خود رها شده و اگرچه فریز مى توانست تا اندازه اى بازار را آرام کند، ولى مدیریت بازار کماکان از اختیار اوپک خارج مىماند، بازار جهانى نفت با روزانه 2.5 میلیون بشکه مازاد عرضه مواجه است، موتور رشد تقاضاى جهانى نفت یعنى چین از نفس افتاده، غیر اوپک با تمام توان تولید مىکند و نفت شیل آمریکا به هر قیمتى ناچار است تولید کند، ولو به قیمت ورشکستگى شرکتها. زیرا که تولید نفت شیل در واقع توقف بردارنیست و مانند نفت خام هاى متعا رف نمىتواند تحت شرایط شرایط بازار تولید را متوقف کند و با توقف تولید،عملا بخش مهمى از ذخایر براى همیشه غیر قابل استحصال مىشود و در نتیجه تو لید مى بایستى ادامه پیدا کند. ریس گروه مطالعات انرژى وین با اشاره به اینکه کاهش تولید هرگز بخشى از دیپلماسى نفتى روسیه نبوده و انتظار کاهش تولید از سوى مسکو خارج از موضوع است، ادامه داد: اوپک و غیراوپک از سال ٢٠١٣ تا کنون 6.5 تریلیون منابع ارزى از دست داده اند و لذا جملگى در شرایط بحرانى به سر مى برند، من فکر مى کنم که اجلاس دوحه در راستاى اصول و ادبیات کارى اوپک بود، این اولین اقدام جدى اوپک پس از سال ٢٠٠٨ بود و قدم هاى بعدى جدى تر و واقع بینانه تر برداشته خواهد شد.