ضرورت سرمایهگذاری در زیرساختهای آموزشی معدن

توسعه پایدار فرآیندی است که آیندهای مطلوب را برای جوامع بشری متصور میشود که در آن شرایط زندگی و استفاده از منابع، بدون آسیب رساندن به یکپارچگی، زیبایی و ثبات نظامهای حیاتی، نیازهای انسان را برطرف میسازد. توسعه پایدار فرآیندی است که در استفاده از منابع، هدایت سرمایهگذاریها، جهتگیری توسعه فناوری و تغییرات بنیادی، با نیازهای حال و آینده سازگار باشد.
توجه به توسعه پایدار در فعالیتهای معدنکاری میتواند مشکلات زیستمحیطی را کاهش دهد و آثار مثبت اجتماعی و اقتصادی بهدنبال داشته باشد. در معدنکاری مدرن، شاخصهای توسعه پایدار مورد توجه ویژه قرار گرفته است و استخراج و فرآوری مواد معدنی به گونهای است که توسعه پایدار برقرار باشد و همین موضوع باعث شده است تا کشورهای صنعتی از رفاه و ثروت بیشتری برخوردار باشند. بنابراین با توجه ویژه به توسعه پایدار در صنایع معدنی میتوان از محیطزیستی سالم و اقتصادی پویا همراه با رفاه اجتماعی برخوردار شد. دستیابی به توسعه پایدار در صنایع معدنی، نیازمند در نظر گرفتن ملاحظات زیستمحیطی است و بنابراین رسیدن به این هدف با ارزیابی آثار زیستمحیطی امکانپذیر است. با بهرهگیری از این روش میتوان آثار فعالیتهای معدنی بر محیطزیست را شناسایی کرد و اقدامات پیشگیرانه لازم را انجام داد. براساس آخرین گزارشهای سازمان ملل متحد درخصوص ۲۰ کشوری که در ۲۰ سال گذشته بیشترین رشد اقتصادی را داشتهاند، آموزش یکی از مهمترین عوامل پیشرفت کشورها بوده و آموزش اجرایی و مدون جزء لاینفک برنامههای توسعه بوده است.
سرمایهگذاری در زیرساختهای آموزشی در سطوح مختلف بهویژه آموزش مداوم مدیران و کارشناسان یکی از کلیدیترین ابزارهای توسعه بوده است. جهان تغییر کرده است و ما نیز در ایران در همه عرصهها و به خصوص آموزش در بخش معدن باید خود را با روشهای نوین و مبتکرانه جدید در تامین مالی، سرمایهگذاری و مدیریت مالی سازگار کنیم.
بخش صنعت و معادن بهدلیل برخورداری از قابلیتهای گسترده و تاثیرهای مهمی که بر بخشهای گوناگون اقتصاد میگذارد، نقش شایان توجهی در توسعه اجتماعی و اقتصادی کشورها ایفا میکند. از طرفی، مدیریت هوشمندانه، صحیح و متعهدانه این بخش توسط بخش دولتی و خصوصی، رشد و توسعه پایدار کشور را تضمین خواهد کرد.