به گزارش اقتصادآنلاین، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، به گونه ای بر بدن اثر می گذارند که می توانند باعث درد و تب شوند.
کورتیکو استروئید ها به محل آسیب های عضلانی و اسکلتی تزریق می شوند و اثر ضد التهاب قدرتمندی دارند. همچنین آن را می توان از طریق خوراکی برای تسکین درد آرتروز مصرف کرد.
استامینوفن آستانه درد بدن را افزایش می دهد، اما تاثیری در کاهش التهاب ندارد. برخی از داروهای ضد افسردگی ممکن است انتقال درد از طریق نخاع را کاهش دهند. برخی از داروها ضد تشنج نیز ممکن است با تثبیت سلول های عصبی، درد نوروپاتی ها را تسکین دهند.
چه تفاوتی بین انواع داروهای ضد درد وجود دارد؟
داروهای ضد درد را می توان به طور کلی به دو دسته تقسیم کرد:
- با نسخه
- بدون نسخه
در گروه دوم مسکن هایی با قدرت متوسط مانند ایبوپروفن، ناپروکسن و استامینوفن وجود دارند که عمدتا برای دردهای کوتاه مدت در نظر گرفته شده اند. این داروها تب را نیز کاهش میدهند.
اما گروه اول مسکن هایی قوی هستند؛ داروی معیار قرار گرفته در این دسته، مورفین است که از نظر میزان تسکین درد، سایر داروها بالا یا زیر آن قرار می گیرند. قوی ترین دارو در این گروه فنتانیل است که ۷۰ تا ۱۰۰ برابر از مورفین قوی تر است.
عوارض جانبی داروهای مسکن چیست؟
مصرف کنندگان مسکن ها با خطر زخم شدن دستگاه گوارش و خونریزی مواجه هستند. همچنین احتمال بروز مشکلات عروقی و حتی سکته قلبی و مغزی وجود دارد.
استامینوفن ممکن است باعث آسیب کبدی شود(به خصوص اگر فرد الکل مصرف کند).
مسکن هایی که قوی هستند معمولا باعث سرگیجه و مشکلات تنفسی می شوند. سایر عوارض جانبی احتمالی این داروها عبارتنداز: توهم _ تشنج _ کاهش فشارخون _ کاهش ضربان قلب _ انقباض عضلانی _ خارش _ انقباض مردمک چشم
داروهای ضد اضطراب نیز خطراتی مثل سردرد، حالت تهوع، مشکلات بینایی، آریتمی قلب و درد قفسه سینه دارند.
برخی داروهای ضد افسردگی نیز عوارضی چون خشکی دهان، تاری دید، یبوست، تپش قلب، افزایش وزن و خستگی را برای فرد مصرف کننده ایجاد می کنند.
استفاده کوتاه مدت و دوز پایین از داروهای کورتیکو استروئید منجر به عوارض جانبی کمی می شود اما مصرف طولانی مدت آن ها می تواند عوارض جانبی شدیدی ایجادکند از جمله: پوکی استخوان _ آب مروارید _ فشارخون بالا _ افزایش قندخون _ خونریزی دستگاه گوارش _ ضعف سیستم ایمنی بدن _ مشکل خواب _ افزایش وزن
