اقتصاد آنلاین – اکرم شعبانی؛ به گزارش سی ان ان، اداره آمار آمریکا روز جمعه اعلام کرد که اقتصاد آمریکا در ماه آوریل 20.5 میلیون شغل از دست داده و ناگهانی‌ترین و بزرگترین سقوط اقتصاد این کشور از سال 1939 که داده‌ها ثبت شده اتفاق افتاده است.
البته آمارهای به دست آمده ادامه ضررهای اقتصادی ماه مارس است که قریب به 870 هزار کارمند شغل خود را از دست دادند. آمار تعطیلی مشاغل در این دو ماه افزایش شدیدی یافته و بیش از دو برابر 8.7 میلیون شغلی است که در بحران اقتصادی از دست رفته بود.
برای بسیاری از آمریکایی‌هایی که در بحران مالی سال 2008 شغل و خانه‌های خود را از دست داده‌اند، شرایط پیش آمده بار دیگر برای آنها یادآور بحران پیشین شده است. برای آنها سال‌ها زمان لازم بود تا بار دیگر توان اقتصادی خود را بازیابند؛ پس از راه افتادن چرخ اقتصاد در طول بیش از ده سال 22.8 میلیون شغل به مشاغل موجود اضافه شد و این پیروزی بزرگی برای همه کسانی بود که بحران سال 2008 را تحمل کرده بودند.
در حال حاضر، شیوع ویروس کرونا نه تنها به دلیل بحران بهداشت عمومی به جوامع ضربه وارد کرده بلکه مساله از دست دادن دستاوردهای ده ساله اقتصادی در طول تنها دو ماه مزید بر علت در این شرایط شده است. 
(نمودار ثبت تغییرات ماهانه گزارش مشاغل آمریکا)
بر اساس آمار اعلام شده از سوی اداره آمار ایالات متحده نرخ بیکاری در ماه آوریل به 14.7 درصد رسید که بالاترین میزان ثبت شده از زمان ثبت آمار مرتبط در سال 1948 است. پیش از این آخرین باری که نرخ بیکاری در آمریکا به این شدت افزایش یافت در دوران رکود بزرگ بود، بر اساس بیانیه تاریخی در سال 1933 نرخ بیکاری در ایالات متحده به 24.9 درصد رسیده بود.
حتی با در نظر گرفتن تمام این آمارها به جرات می‌توان اذعان کرد که دو ماه گذشته برای کارگران آمریکایی بسیار ویرانگر بوده است.
کوین هاست مشاور اقتصادی کاخ سفید در این باره به سی ان ان گفت: هر شخص بیکاری در شرایط فعلی کسی است که زندگی او در کانون آشفتگی قرار دارد.
چطور به این نقطه رسیدیم؟
در اواخر ماه مارس، دولت‌های ایالتی و محلی ایالات متحده محدودیت و قرنطینه را برای کاهش شیوع کرونا به تصویب رساندند. مشاغل به صورت ناگهانی و گسترده به تعطیلی کشانده شده و میلیون‌ها کارگر از کار بیکار شدند. گزارش مشاغل منتشر شده از سوی دولت آمریکا، حاکی از بیشترین تلفات شغلی به خصوص در صنعت اوقات فراغت و میزبانی با آمار 7.7 میلیون شغل بوده است؛ همچنین بر اساس این آمار 2.1 میلیون شغل در زمینه خرده فروشی نیز به تبع شرایط ایجاد شده از بین رفته است.
حتی در شرایطی که بیمارستان‌ها با هجوم مراجعه کنندگان روبرو بودند هم تعدادی (حدود 1.2 میلیون ) از کارکنان بیمارستان‌ها، خدمات سرپایی بیمارستانی و مطب‌های دندانپزشکی در ماه آوریل شغل خود را از دست دادند. فروشگاه‌های مواد غذایی و آشامیدنی که اتفاقا در شرایط ایجاد شده جزو مشاغل ضروری محسوب می‌شدند در طول این مدت 42 هزار موقعیت شغلی از دست دادند. به همان اندازه که این آمار و ارقام وحشتناک به نظر می‌رسند، نمی‌توانند بیانگر کامل واقعیات باشند. البته گفتنی است که تعداد مشاغل از دست رفته که حاصل نظرسنجی از کارفرمایان است، پیمانکاران مستقلی مانند رانندگان اوبر و لیفت را در برنمی‌گیرد.
(نمودار ضریب بیکاری در آمریکا از سال 1929)
در این نمودار تنها افرادی که به صورت رسمی از کار خود خارج شده‌اند به عنوان بیکار شناسایی می‌شوند و یا در طول چهار هفته گذشته به صورت جدی در جستجوی کار بوده‌اند؛ و یا به صورت موقت –برای دوره بیش از 6 ماه – از کار خود خارج شده و پس از شش ماه استخدام مجدد خواهند شد.
از میان 23 میلیون نفری که در ماه آوریل در لیست بیکاری آمده‌اند حدود 18 میلیون نفر آنها شامل شرایط اخراج موقت بوده‌اند. اگرچه این تعداد به خودی خود در شرایط فعلی اقتصادی بسیار قابل توجه است اما حداقل دلگرمی کوچکی است برای آنها که ضرر شغلی ایجاد شده شکل موقت دارد و با بازگشایی مجدد مشاغل امکان بازگشت به کار خواهند داشت.
گفته می‌شود میلیون‌ها نفر از کارگرانی که در طول این مدت کار خود را از دست داده‌اند حتی در این آمار و نمودارها حضور ندارند، بسیاری از کارگران بیکار شده در طول ماه آوریل در جستجوی شغل جدیدی نبودهاند و دلیل آن هم ادامه محدودیت‌ها و شرایط قرنطینه در بسیاری از ایالت‌ها بوده است.
نسبت اشتغال به جمعیت که در جمعیت بالای 16 سال ایالات متحده محاسبه می‌شود، در ماه آوریل به 51.3 درصد کاهش یافته که نسبت به 60 درصد ماه مارس در واقع رکورد ثبت پایین‌ترین ضریب اشتغال به جمعیت را از سال 1948 تاکنون در اختیار گرفته است.
اقتصاددانان پیش بینی می‌کنند که افراد به تدریج موفق به پیدا کردن کار می‌شوند اما بازگشایی مشاغل می‌تواند ماه‌ها و حتی در مواردی سال‌ها به طول بینجامد.
عوامل متغیر
آدام اوزیمک اقتصاددان ارشد شرکت Upwork که مشاغل و تجارت‌های آزاد را به هم پیوند می‌دهد، در این باره عنوان کرده است: از دیدگاه تاریخی نابسامان‌ترین جنبه رکود اقتصادی این است که مشاغل از بین می‌روند و سال‌ها به طول می‌انجامد تا شرکت‌ها بتوانند بار دیگر روی پا بایستند. اگرچه این پویایی ممکن در شرایط شیوع کرونا متفاوت باشد، جایی که دیدگاه‌های خوش بینانه‌ای مبنی بر بازگشت دوباره مشاغل وجود دارد.
ممکن است بخش اوقات فراغت و میزبانی زمان بیشتری برای بازگشت به روال عادی نیاز داشته باشد چرا که به کارگیری سیاست فاصله گذاری فیزیکی، مدل‌های تجاری این شرکت‌ها را تحت تاثیر قرار داده است.
تحلیل‌گران اقتصادی همچنین نگران این مساله هستند که آیا پس از رفع محدودیت‌ها افراد برای بازگشت به رستوران‌ها و محیط های عمومی اینچنینی آمادگی خواهند داشت؟ آیا انجام سفرها به روال پیشین بازخواهد گشت؟ مساله‌ای که بر بسیاری از مشاغل تاثیرگذار خواهد بود. در واقع این نکته بسیار قابل توجه است که رفتار محتاطانه مصرف کننده می‌تواند بهبود اقتصادی را با تاخیر مواجه کند.
اوزیمک همچنین عنوان کرد: برای آن دسته از مشاغلی که نیاز به تعامل چهره به چهره دارد در واقع باید در دوران پساکرونا هم در انتظار تقاضای ضعیف‌تری نسبت به سایر مشاغل باشیم، در عین حال مشاغلی که امکان انجام از راه دور را دارا هستند در این وضعیت، شرایط مساعدتری پیش رو خواهند داشت.
اما کارشناسان همچنین نگران موج دوم شیوع ویروس کرونا هم هستند، مساله‌ای که خود می‌تواند بر سرعت بهبود اقتصادی تاثیرگذار باشد. شرایط پیش آمده همچنین برای تازه فارغ التحصیلان هم وضعیت ویژه‌ای ایجاد کرده و در شرایط بحران امکان کاریابی را برای آنها به حداقل رسانده است.
پاسخگویی دولت‌های ایالتی
مقایسه‌های انجام شده با دوران رکود بزرگ البته که ناخوشایند به نظر می‌رسد و اگرچه بحران شغلی ناشی از شیوع ویروس کرونا از لحاظ تاریخی عمیق است اما پیش بینی اقتصاددانان حاکی از آن است که رکود ایجاد شده نمی‌تواند به وخامت رکود بزرگ در دهه 1930 باشد. رکود بزرگ در آن زمان 12 سال به طول کشید و ایالات متحده در آن زمان فاقد یک شبکه ایمنی اجتماعی بود.
در بحران کنونی، دولت به سرعت برای گستردگی استفاده از مزایای بیمه بیکاری و دریافت مزایای بسته محرک مالی برای مشاغل با درآمد کمتر از 99 هزار دلار در سال اقدام کرد. اگرچه هیچ کدام از این اقدامات را نمی‌توان در رده اقدامات ایده آل قرار داد اما نمی‌توان از امدادی که برای کارفرمایان و کارگران فراهم می‌آورند هم چشم پوشی کرد.
در پاسخ به همه گیری کرونا کنگره مزایای بیمه بیکاری را تا 600 دلار در هفته برای حداکثر چهار ماه در نظر گرفته است. این مساله همچنین دایره افرادی را که شامل دریافت بیمه بیکاری می‌شوند گسترده‌تر کرده است؛ در بسیاری از ایالت‌ها آمادگی لازم برای هجوم سیل بیکاران و مطالبات آنها ایجاد شده است.
اندرو کومو فرماندار ایالت نیویورک در ماه آوریل خبر داده بود که هزار نفر را برای پردازش مطالبات استخدام کرده است. در نیوجرسی فیل مورفی فرماندار این ایالت به دنبال استخدام افرادی بود که با زبان برنامه نویسی رایانه‌ای COBOL را که سیستم‌های ایالتی بر آن اساس کار می‌کنند آشنا باشند. در اواخر ماه آوریل ایالت فلوریدا گزارش داد که از اواسط ماه مارس کمتر از یک چهارم مطالبات را پرداخت کرده است.
در پایان لازم به توضیح است که مدت زمانی لازم است تا بازار کار ایالات متحده از این ضربه بی سابقه بهبود یابد. در همین راستا جروم پاول رییس بانک فدرال رزرو عنوان کرده است که مدت زمان نسبتا طولانی لازم است تا آمریکا به رقم تاریخی بی سابقه کاهش بیکاری در ماه فوریه بازگردد.
