به گزارش اقتصاد آنلاین، روزیاتو نوشت: ما وقتی جای تازه‌ای استخدام می‌شویم، به همه ریزه کاری‌ها وارد نیستیم. یک کتاب قانون نیست که به ما بگوید چه کارهایی را باید انجام دهیم و چه کارهایی را نه. این‌ها چیزهایی است که با تجربه و بعد از آن که چند تایی اشتباه مرتکب شدیم، به دست می‌آید. بله ما اصول پایه‌ای را می‌دانیم، مثل اینکه مؤدب و وظیفه شناس باشیم، اما چیزهای دیگری هم وجود دارد که باید آن‌ها را یاد بگیریم.
۱- برای قبول ترفیع شغلی عجله نکنید
افزایش حقوق یا ترفیع شغلی معمولاً با مسئولیت‌های بیشتری همراه است که ممکن است آمادگی به عهده گرفتن شان را نداشته نباشید. شما باید به این فکر کنید که آیا زمان مناسبی برای این ارتقا هست یا نه، یا اینکه آیا از مهارت‌های لازم برای وظایف جدید برخوردار هستید یا خیر. به علاوه، ممکن است چندان از شغلتان راضی نباشید و به فکر تغییر شغل باشید. یا اینکه صرفاً به این خاطر علاقه‌ای به پیمودن پله‌های ترقی نداشته باشید که از موقعیت فعلی تان بیشتر از هر چیز دیگری لذت می‌برید.
اگر واقعاً قصد رد کردن پیشنهاد ترفیع شغلی را گرفتید، با کارفرمای خود درباره‌ی علت آن صادق باشید. توضیح دهید که چرا احساس می‌کنید برای این ارتقا آماده نیستید و چه مهارت‌هایی هست که باید آن‌ها را اندکی بیشتر در خود تقویت کنید. حتماً از تعهد زیادی که نسبت به محل کار خود احساس می‌کنید صحبت کنید تا کارفرمایتان بداند که چقدر نسبت به شغل خود اشتیاق دارید. به طور قطع دل تان نمی‌خواهد که آن‌ها فکر کنند قصد ترک محل کارتان را دارید.
۲- حتی اگر بهترین باشید هم فوراً ترفیع شغلی نمی‌گیرید
بسیاری از فارغ التحصیلان با این تصور وارد اولین شغل خود می‌شوند که ظرف چند ماه می‌توانند از نردبان ترقی بالا بروند. با این حال، محل کارتان ملزم نیست عملکرد فوق العاده‌ی شما را به رسمیت بشناسد و به شما ترفیع شغلی دهد، صرفاً به این خاطر که شما اینطور می‌خواهید. آن‌ها از شما می‌خواهند که همیشه کار خود را درست انجام دهید و در تحقق اهداف شان شرکت داشته باشید.
فراموش نکنید که شما از صفر شروع کرده اید و باید اول خود را ثابت کنید تا بتوانید پیشرفت کنید. تا یکی دو سال اول انتظار ترفیع شغلی نداشته باشید. احتمالش هست که افراد دیگری هم جلوتر از شما شایسته دریافت ترفیع شغلی باشند.
۳- مسئول آی‌تی احتمالاً چیزهای زیادی درباره فعالیت‌های مجازیتان می‌داند
هر کاری که با کامپیوتر محل کارتان انجام می‌دهید برای بخش آی‌تی شرکت و رئیس تان قابل مشاهده است. نحوه استفاده تان از اینترنت رصد می‌شود و حتی اگر تاریخچه مرورگرتان را پاک کنید هم فرقی نمی‌کند. اگر تلفن همراه تان را به وای‌فای شرکت وصل کنید هم فعالیت موبایلی تان هم قابل کنترل است.
به علاوه، برخی شرکت‌ها نرم افزارهایی بر روی کامپیوترهای خود نصب می‌کنند که هر کلمه‌ای که در گوگل یا هر جای دیگری که تایپ می‌کنید را ذخیره می‌کنند. این کلمات کلیدی بعداً مورد بررسی قرار می‌گیرند و اگر چیز نامناسبی جستجو کرده باشید ممکن است به دردسر بیفتید. به علاوه، میزان بازدهی شما هم مورد رصد قرار می‌گیرد و اگر با استانداردهای محل کارتان مطابقت نباشد، مدیریت از آن باخبر خواهد شد.
۴- مسئول منابع انسانی شما را به شرکت ترجیح نمی‌دهد
منابع انسانی بخشی است که احتمالاً اگر هر نوعی از آزار و اذیت در محل کارتان برایتان رخ داده باشد یا نیاز به راهنمایی داشته باشید، به آن‌جا مراجعه می‌کنید. با این حال، انتظار نداشته باشید که آن‌ها مشکلی که شاید با مدیرتان پیدا کرده اید را حل کنند. آن‌ها در نهایت از شرکت حقوق می‌گیرند، بنابراین برای تحقق نیازهای آن تلاش می‌کنند. آن‌ها صرفاً باید مطمئن شوند که همه طبق قانون رفتار می‌کنند و به همین دلیل، اگر درباره‌ی چیز خلاف قانونی به آن‌ها گزارش دهید، باید محرمانگی خود را کنار بگذارند. آن‌ها ملزم اند که مسئولان شرکت را در جریان بگذارند تا بتوانند به طور دقیق درباره‌ی آن تحقیق کنند؛ بنابراین اگر آزار و اذیتی را تجربه کردید، احتمالاً شکایتتان صرفاً میان خودتان و مسئول منابع انسانی باقی نخواهد ماند.
۵- رئیستان برخلاف ادعایش سوگل‌هایی دارد
رئیستان شاید سعی کند که کاملاً بی طرف بماند، اما به طور حتم سوگلی‌هایی دارد؛ و گاهی کاملاً معلوم می‌شود که کارمندان محبوبش کدام هستند. اگر جزء شان نبودید، خودتان را مقصر ندانید و فکرش را نکنید. صرف اینکه رئیستان شیفته شما نیست، لزوماً دلیل نمی‌شود که موقعیتتان در خطر باشد؛ بنابراین گرچه ممکن است او رابطه‌ی بهتری با بعضی از دیگر کارکنانش داشته باشد، اما سعی کنید که خیلی روی این موضوع تمرکز نکنید.
۶- سر وقت آمدن یعنی ۱۵ دقیقه زودتر
با ۱۵ دقیقه زودتر رسیدن به محل کار خود می‌توانید فرصتی برای سر و سامان دادن به کارهایتان پیدا کنید. می‌توانید کامپیوترتان را روشن کنید، اولویت‌های کاری تان را مشخص کنید و یک توقف کوتاه در آشپزخانه برای درست کردن قهوه‌ی صبحگاهی تان داشته باشید. در این صورت قبل از اینکه واقعاً شروع به کار کنید، ذهن تان فرصت پیدا می‌کند تا وارد فاز کار شود. با این کار به جای عقب ماندن از کارهایتان، کنترل روز و برنامه خود را به طور کامل در دست می‌گیرید.
به علاوه، اضطراب را از خود دور می‌کنید، چون مطمئن می‌شوید که همه چیز طبق برنامه انجام می‌شود. با این حال، نباید خیلی زود به محل کارتان برسید، چون ممکن است از ارزش تان پیش مدیرتان کم شود و علاوه بر آن، ممکن است دائماً وظایف اضافه‌ای بر دوش تان بگذارند، چون می‌دانند که برای انجامشان زودتر خواهید آمد.
۷- قبل از اشاره به یک مشکل، به راه حلش فکر کنید
محل کارتان برای این شما را استخدام کرده که برای انجام شغل تان و محقق کردن اهداف شان به شما نیاز دارد. آن‌ها همچنین برای پیدا کردن راه حل مشکلاتی که به وجود می‌آیند به شما احتیاج دارند؛ بنابراین اگر وظیفه شما است که پیش رئیستان بروید و خبر بدی به او دهید، کمترین کاری که می‌توانید انجام دهید این است که چند راه حل احتمالی هم مطرح کنید.
حتی اگر پیشنهاد شما چیزی نباشد که رئیس تان به آن نیاز دارد، دست کم آماده بوده اید. اما ممکن است پیشنهاد شما همان چیزی باشد که محل کارتان لازم دارد. شما با این کار می‌توانید آن‌ها را از یک دردسر تمام عیار در امان نگه دارید و شاید ناجی شان شوید.
۸- در مورد اشتباهات خود کاملاً صادق باشید
همه آدم‌ها اشتباه می‌کنند و شما هم از این قاعده مستثنی نیستید. بهترین کاری که می‌توانید انجام دهید این است که پیش مدیرتان بروید و به اشتباه خود اذعان کنید. گاهی کارفرمایمان خود زودتر متوجه اشتباه ما می‌شود و منتظر می‌ماند تا ببیند که آیا برملایش می‌کنیم یا نه. اگر اینطور باشد، علیرغم اشتباهی که مرتکب شدید، رئیستان به طور حتم صداقتتان را تحسین می‌کند.
به علاوه، با صادق بودن وجهه قابل اعتمادی از خود می‌سازید که روند پیشرفتتان را ساده‌تر خواهد کرد. علاوه بر آن، دروغگویی شما را مجبور به سر هم کردن دروغ‌های دیگری هم می‌کند، چون همیشه باید ردپایتان را پاک کنید. با صداقت یاد می‌گیرید که هر اشتباهی که مرتکب شوید می‌توانید به کمک همکاران و مدیرتان از پس برطرف کردنش بربیایید.
نظر شما