در اولین قانون پادشاهی بوتان که در زمان اتحاد این کشور در سال 1729 نوشته شده است، چنین بیان شده است که «اگر دولت نتواند برای مردم خود شادی ایجاد کند، وجود دولت هیچ معنایی نخواهد داشت.»
آشنایی با شادی ناخالص ملی (GNH)
پادشاه جیگمه سینگه وانگچاک در مصاحبه ای با فایننشال تایمز در سال 1972 گفت که «شادی ناخالص ملی مهمتر از تولید ناخالص ملی است.» مشخص نیست که پادشاه جیگمه تا چقدر جدی به این معیار جدید فکر کرده است، اما محققان بوتانی از آن زمان این ایده را اتخاذ و آن را دنبال کرده‌اند. شادی ناخالص ملی به یک معیار نسبتا علمی از توسعه اقتصادی و اخلاقی این کشور پادشاهی که زمانی منزوی بود تبدیل شده است.
نکات کلیدی
«چهار ستون» اصلی شادی ناخالص ملی عبارتند از حکمرانی خوب، توسعه پایدار، حفظ و ارتقای فرهنگ، و حفاظت از محیط زیست.
دولت بوتان هنگام تصمیم گیری برای تصویب قوانین، چهار رکن شادی ناخالص ملی را در نظر می گیرد.
در سال 1998، دولت بوتان مرکز مطالعات بوتان و شادی ناخالص ملی (CBSGNH) را برای تحقیق در مورد این موضوع تأسیس کرد. مأموریت این مؤسسه توسعه معیار و شاخص هایی برای شادی ناخالص ملی بود که دولت بتواند آن‌ها را در تصمیمات سیاست عمومی خود استفاده کند. سپس، کشور بوتان می‌توانست این چارچوب را با دنیای خارج که تماس این کشور منزوی هیمالیایی با آن پیوسته در حال افزایش بود، به اشتراک بگذارد.
برای این منظور، مرکز شادی ناخالص ملی در Bumthang معیارهایی را که چهار ستون اصلی شادی ناخالص ملی نامیده می‌شوند توسعه داد. این معیارها عبارتند از حکمرانی خوب، توسعه پایدار، حفظ و ارتقای فرهنگ و حفاظت از محیط زیست. قانون اساسی 2008 حکم می کند که قانونگذاران باید هر یک از این چهار ستون را در هنگام بررسی قوانین جدید در نظر بگیرند.
این ستون‌ها شالوده شادی را فراهم می‌کنند که در 9 حوزه شادی ناخلص ملی آشکار می‌شود: سلامت روان‌شناختی، استاندارد زندگی، حکمرانی خوب، سلامت، سرزندگی جامعه، تنوع فرهنگی، استفاده از زمان و تاب‌آوری زیست‌محیطی.
گزارش شاخص شادی ناخالص ملی در سال 2012
مرکز مطالعات بوتان و شادی ناخالص ملی گزارشی رسمی را از تحقیقات خود در مورد شادی ناخلص ملی در سال 2012 منتشر کرد. در این گزارش از داده‌های جمع‌آوری‌شده و اصلاح‌شده در پیش‌نظرسنجی‌های سال‌های 2006 و 2008 و سپس نظرسنجی رسمی سال 2010 استفاده شده است. این مرکز در این گزارش بررسی اجمالی از عملکرد کشور در نه حوزه ای که در بالا توضیح داده شده‌اند ارائه کرده است. ضریب وزنی هر حوزه به یک اندازه در نظر گرفته شده است، اما شاخص هایی که برای رتبه بندی هر حوزه استفاده می‌شوند بر اساس ذهنیت آن شاخص مقیاس بندی شده‌اند.
این تحقیق مؤلفه‌ها و حوزه‌های زیادی را برای شادی در نظر گرفته است، زیرا بر این فرض مبتنی است که شادی یک مسئله چند بعدی است. رضایت واقعی از این احساس که دیگران نیز خوشحال هستند ناشی می شود و نه از رضایت فردی. در بوتان، شادی‌طلبی یک امر جمعی است اگرچه بخش قابل توجهی از این احساس از درون فرد سرچشمه می‌گیرد. ساختار 9 حوزه‌ای شادی ناخالص ملی تلاش می کند تا معرف ابعاد مختلف این تلاش جمعی باشد.
