به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از بیتوته، کوچه آشتی کنان یا گذر آشتی کنان یکی از کوچه های شمال شهر تهران است که با معماری متفاوتی شبیه به کوچه های یزد و با طاق های ضربی ساخته شده است.
گذر آشتی کنان یکی از محله های قدیمی شمال شهر تهران است که به دست شهرداری با مولفه های سنتی و فرهنگ شیرین ایرانی طراحی شده تا رونقی برای محله حصار بوعلی باشد.
این محله قدیمی در کنار صدای خوش آب شمیرانات در وسط برجهای مدرن و گران بالای شهر تهران، بازدید کنندگانش را به طهران قدیم میبرد.
بافت سنتی این گذر باعث شده گردشگران زیادی به سمت آن جذب شوند.
کوچه آشتی کنان از نظر موقعیت جغرافیایی در محله نیاوران ، نزدیک اطلس مال و مجتمع تجاری حیات سبز قرار گرفته است.
علیرضا فدوی اردکانی شهردار منطقه شمیرانات با همکاری خانم دکتر نگهی، دکترای تاریخ ، موفق به تهیه پیوست تاریخی و فرهنگی منطقه شمیرانات و طراحی کوچه آشتی کنان به منظور زنده کردن سنت های قدیمی این منطقه و جذب گردشگری در این گذر شدند.
در این کوچه متناسب با فصل و ایام خاص ، سنت های قدیمی شمیرانات از جمله مراسم توت فرنگی ، پخت غذاهای محلی و نقاله خانی شمیراناتی برگزار می شود.
برای مرمت و بازسازی کوچه آشتی کنان در منطقه شمیرانات تهران از الگوی کوچه های آشتی کنان درمناطق قدیمی یزد استفاده شده است.
مرمت و بهسازی این کوچه بر اساس طراحی و معماری ایرانی و اسلامی انجام شده است.
آدرس کوچه آشتی کنان تهران
تهران - خیابان پاسداران – خیابان تنگستان دوم – خیابان پروین – محله نیاوزان - خیابان عسگریان
آشنایی با کوچه های آشتی کنان
کوچه های آشتی کنان ، کوچه هایی تنگ و باریک در بافت قدیمی شهر یزد در محله فهادان بودند که دو نفر به سختی میتوانستند از آن عبور کنند.
در فرهنگ عامله گفته می شود فلسفه ساخت این کوچه ها به این دلیل بوده است که اگر دو نفر میخواستند از کنار هم رد شود به هم برخورد کنند و این برخورد باعث نزدیکی و صمیمیت بین آن ها شود. در واقع کلمه آشتی کنان اشاره به تنگ بودن این کوچه ها دارد به طوری که دو نفر مجبورند سینه به سینه هم از کوچه عبور کنند.
علت ساخت کوچه های آشتی کنان
مثلا دو نفری که با هم قهر بودند و اتفاقی در این کوچه ها در جهت مخالف هم رد می شدند زمانی که سعی میکردند به هر نحوی شده ازدست هم خلاص شوند ، به هم گیر می کردند و این شرایط خنده دار باعث می شود لبشان به خنده باز شود و با هم آشتی کند.
وجود این کوچه ها در شهرهای کویری میتواند به دلیل سایه اندازی و فرار مردم از آفتاب تند و مستقیم بوده باشد.
برخی دیگر هم معتقدند که این کوچه ها ورودی حمام های زنانه بوده و فقط زنان اجازه ورود به آنها را داشته اند.
قبلا در محله های سنگلج و عودلاجان تهران از این کوچه ها زیاد بوده است ولی از آنجا که شهرداری برای مدیریت بحران عرض کوچه ها را بین 6 – 8 متر در نظر گرفته است اغلب این کوچها تعریض شده و از بین رفته اند.
