اقتصاد آنلاین – پرهام کریمی؛ از ابتدای شیوع کرونا تا به امروز در اکثر اوقات، زندگی اکثر مردم در چین به جز کنترل‌های سخت مرزی نسبتاً عادی باقی مانده است. برای ۱۳ میلیون نفر از ساکنان شهر غربی شیان، این وضعیت در ۲۳ دسامبر ۲۰۲۱ تغییر کرد، زمانی که مقامات این شهر یکی از بزرگترین قرنطینه ها را در سراسر کشور از زمانی که SARS - CoV - ۲ برای اولین بار در اواخر سال ۲۰۱۹ در شهر مرکزی ووهان شناسایی شد، اعمال کردند. چهار روز بعد به ساکنان گفته شد که در خانه بمانند و فقط برای آزمایش کووید ۱۹ بیرون بروند. هیچ‌کس نمی‌تواند بدون تأیید شیان را ترک کند یا وارد شیان شود.
این اقدامات در پاسخ به یک شیوع کوچک در شهر است که تاکنون تنها ۸۱۰ نفر را درگیر کرده است که آزمایش آنها برای ویروس مثبت بوده است. اما چین سیاست 'کووید صفر' را در سر دارد: هر موردی از ابتلا به سرعت با قرنطینه های محلی شدید برای اطمینان از عدم شیوع مجدد رو به رو می شود. مقامات هیچ گونه عفونتی را در مورد سویه اومیکرون در شیان گزارش نکرده اند. (آنها معتقدند شیوع بیماری در اوایل دسامبر با یک مورد وارداتی از پاکستان آغاز شده است). تنها تعداد انگشت شماری از موارد اومیکرون در سایر نقاط چین گزارش شده است. با این حال، باید نگران باشند. این نوع سریع‌تر از دلتا گسترش می یابد، که نوع اصلی اخیراً در چین شناسایی شده است. اومیکرون می تواند از آنتی بادی هایی که سیستم ایمنی در پاسخ به واکسیناسیون و عفونت تولید می کند فرار کند. مقامات میخواهند از هرگونه اختلال مرتبط با کووید در بازی های المپیک زمستانی که قرار است در ماه فوریه در پکن و اطراف آن برگزار شود، جلوگیری کنند.
موارد ثبت شده از هر سویه دیگری از کرونا نادر بوده است: آمریکا در حال حاضر موارد بیشتری از ابتلا از آنچه چین در طول همه‌گیری ثبت کرده است، در یک روز ثبت می‌کند. سطوح فوق العاده و تعداد بالای آزمایش و بسیج ارتش مجریان قرنطینه به اجرای دقیق این سیاست کمک کرده است، همچنین مقامات محلی در صورت کشف موارد ابتلا در منطقه خود مجازات می شوند، بعنوان مثال ۲۶ نفر از مقامات در شهر شیان تنبیه شده اند. در ۲۷ دسامبر، مقامات محلی آزمایش کل جمعیت خود را برای شناسایی ویروس آغاز کرده و تنها در یک روز ۶.۴ میلیون نمونه گرفتند. کشورهای دیگر در حال تلاش برای کنار آمدن با این ایده هستند که SARS CoV ۲ ، به لطف ایمنی فزاینده جمعی در برابر آن، در حال تبدیل شدن به یک ویروس تنفسی دیگر است که همه باید با آن زندگی کنند ولی چین همچنان در تلاش برای سرکوب آن است.
نگرانی‌ها با عملکرد واکسن‌های ساخت چین، که تنها واکسن‌های موجود در این کشور هستند، تشدید می‌شود. اوایل ماه دسامبر چین اعلام کرد که بیش از ۸۰ درصد مردم این کشور کاملاً واکسینه شده اند. اما مطالعه‌ای که توسط دانشکده‌های پزشکی هنگ‌کنگ در ۲۳ دسامبر منتشر شد، نشان داد که آنتی‌بادی‌های تولید شده در پاسخ به CoronaVac، یکی از آنتی‌بادی‌هایی است که معمولاً در ساخت واکسن مورد استفاده قرار می‌گیرد، از آلوده شدن به عفونت اومیکرون پس از دوز دوم یا تقویت‌کننده جلوگیری نمی‌کنند. این بدان معناست که نرخ بالای واکسیناسیون در چین کمک چندانی به جلوگیری از گسترش سویه اومیکرون نخواهد کرد. با این حال، مانند سایر واکسن‌ها، آنهایی که در مقابل کووید واکسینه شده اند باید محافظت خوبی در برابر ابتلا به گونه شدید بیماری و مرگ داشته باشند.
در کشورهای آمریکا، بریتانیا، دانمارک و آفریقای جنوبی، اومیکرون باعث رشد موارد ابتلا شده است که از زمان شروع همه‌گیری سرعت گسترش آن سریع‌تر از سایر سویه ها بوده است. انتقال پذیری بالای اومیکرون احتمالاً سرعت افزایش موارد ابتلا را افزایش می دهد که چین باید با قرنطینه کردن شهرها برای جلوگیری از افزایش تعداد موارد با آن مقابله کند.
حتی قبل از ثبت این موارد در شهر شیان، اقدامات احتیاطی در مورد بازی های المپیک زمستانی شدید بوده به طوری که دولت حضور شرکت کنندگان غیر ضروری مانند هواداران خارجی را ممنوع کرده و پروتکل های سختگیرانه 'حلقه بسته' را برای ورزشکاران، مربیان و کارکنان پشتیبانی وضع کرده بود تا از تماس آنان با افراد دیگر جلوگیری کند. شیوع بیماری توسط شخصی که برای بازی‌های المپیک وارد چین می‌شود، یا ایجاد اختلال در این رویداد توسط موارد انتقال یافته داخلی، برای دولتی که به تخصص خود در کنترل کووید افتخار می‌کند، خبر بدی خواهد بود. دردسرهای شیان کشور را در رده های بالاتری از آماده باش قرار خواهد داد.
برای چین، هیچ مسیر روشنی برای رویکرد آرام‌تر نسبت به ویروس وجود ندارد. تقریباً ۲۵۰ میلیون نفر از مردم این کشور هنوز دو دوز واکسن خود را دریافت نکرده اند، درحالی چین اکنون کودکان سه ساله را واکسینه می کند. مهم نیست چین چقدر مرزهایش را بسته نگه می دارد، ویروس کرونا از کره زمین ناپدید نمی شود. هنگامی که دوباره محدودیت های کرونایی برداشته شود، هر گونه ای از ویروس که در آن زمان در گردش باشد راه خود را پیدا می کند و موجی را ایجاد می کند که اغلب 'موج خروج' نامیده می شود که به معنای افزایش موارد ناشی از کاهش محدودیت های مربوط به کووید است.
بن کاولینگ، اپیدمیولوژیست دانشگاه هنگ کنگ می گوید: دو چیز ممکن است به چین در مدیریت این انتقال کمک کند. یکی از آنها توسعه احتمالی واکسن های جدید است که سطوح بالاتری از ایمنی را ایجاد می کند. اگر چین بتواند تعداد زیادی از مردم خود را با چنین داروهایی دوباره واکسینه کند، می تواند تاثیر موج خروج را کاهش دهد. اما هنوز چنین واکسنی در دسترس نیست.
خود طبیعت نیز ممکن است به شما کمک کند. اگر SARS CoV ۲ به گونه‌ای تکامل یابد که احتمال ابتلا به بیماری‌های جدی کمتر شود، موج خروج دیگر چندان نگران‌کننده نخواهد بود. اومیکرون نکاتی از این ویژگی را نشان می دهد. این بیماری با سرعت بیشتری نسبت به انواع قبلی باعث بیماری بدون علامت می شود. چهار مطالعه آزمایشگاهی مستقل در سرتاسر جهان نشان داده‌اند که این نوع در بافت ریه در مقایسه با انواع قدیمی کرونا تکثیر بسیار ضعیفی دارد، اما در انجام این کار در مجاری هوایی فوقانی بسیار بهتر است. این نشان دهنده وجود ویروسی است که قابلیت انتقال بیشتری دارد، اما کم خطرتر است.
سیستم‌های بیمارستانی غربی به دقت تعداد بیماران خود را زیر نظر دارند و به دنبال نشانه‌هایی هستند که نشان می‌دهد اومیکرون واقعاً خطر کمتری دارد. یکی از نشانه‌های امیدوارکننده این است که نسبت بیماران مبتلا به کووید در بیمارستان لندن که نیاز به دستگاه اکسیژن دارند کمتر از هر زمان دیگری در طول همه‌گیری کووید است. اما اگر چین واکسن‌های خود را بهبود نبخشد یا مخالفت با انگیزه سیاسی خود را برای واردات واکسن‌های بهتر کنار نگذارد، موج بزرگی از بیماری حتی از گونه کم خطرتر همچنان می‌تواند برای چین یک فاجعه باشد.
چین آنچه را 'جنگ مردمی' علیه ویروس می نامد به راه انداخته است که از یک جهت این رویکرد کار کرده است، حتی با احتساب آمارهای مبهم و کنترل اطلاعات دولتی، چین دو سال اول همه‌گیری را با تنها نسبت کمی از مرگ و میر و بیماری نسبت به کشورهای دیگر پشت سر گذاشته است آن هم بدون متحمل شدن خسارت های اقتصادی طولانی مدت. یک موج خروج، هرچند بزرگ، بعید است که تعداد تلفات چین را به سطوحی که در جاهای دیگر دیده می شود، برساند. اما ممکن است تلاش‌های حزب کمونیست را برای نشان دادن خود به‌عنوان توانایی منحصربه‌فرد برای کنترل یک بلای وحشتناک را تضعیف کند.
