به گزارش ساینس دیلی، محققان این مطالعه را روی پرونده‌های بیماران لثه شامل ۶۴,۳۷۹ بیمار انجام دادند که سابقه بیماری پریودنتال از جمله ژنژیویت و پریودنتیت داشتند. از این تعداد ۶۰,۹۹۵ نفر مبتلا به التهاب لثه و ۳۳۸۴ نفر مبتلا به پریودنتیت بودند. سوابق این بیماران با ۲۵۱,۱۶۱ بیمار که سابقه بیماری پریودنتال نداشتند مقایسه شد.
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از مهر، محققان داده‌ها را بررسی کردند تا مشخص کنند چه تعداد از بیماران مبتلا به بیماری پریودنتال و بدون بیماری پریودنتال، به بیماری قلبی عروقی (مانند نارسایی قلبی، سکته مغزی، زوال عقل عروقی)، اختلالات قلبی متابولیک (مانند فشار خون بالا، دیابت نوع ۲)، مشکلات خودایمنی (به عنوان مثال آرتروز، دیابت نوع ۱، پسوریازیس)، و بیماری‌های روانی (مانند افسردگی و اضطراب) در طول میانیگن حدود سه سال مبتلا شدند.
تیم تحقیق دریافتند بیمارانی که سابقه بیماری پریودنتال در شروع مطالعه داشتند، به احتمال زیاد به یک بیماری دیگر در طول ۳ سال تشخیص داده می‌شوند.
نتایج این مطالعه نشان داد در بیماران دارای سابقه بیماری پریودنتال در شروع مطالعه، افزایش خطر ابتلاء به بیماری روانی ۳۷ درصد بود، در حالی که خطر ابتلاء به بیماری خودایمنی ۳۳ درصد افزایش یافت. خطر ابتلاء به بیماری‌های قلبی عروقی ۱۸ درصد و خطر ابتلاء به یک اختلال متابولیک قلبی تا ۷ درصد افزایش یافت.
دکتر «جوت سینگ چاندان»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه بیرمنگام انگلیس، گفت: «سلامت ضعیف دهان و دندان می‌تواند کیفیت زندگی را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. با این حال، تاکنون، اطلاعات زیادی در مورد ارتباط سلامت دهان و دندان و بسیاری از بیماری‌های مزمن، به ویژه بیماری‌های روانی شناخته نشده است. بنابراین، ما یکی از بزرگترین مطالعات اپیدمیولوژیک در نوع خود را انجام دادیم.»
وی در ادامه افزود: «ما شواهدی پیدا کردیم که نشان می‌دهد بیماری پریودنتال با افزایش خطر ابتلاء به این بیماری‌های مزمن مرتبط است.»
محققان تاکید می‌کنند متخصصان مراقبت‌های بهداشتی باید نسبت به علائم اولیه بیماری لثه و اینکه چگونه می‌تواند پیامدهای گسترده‌ای برای سلامت افراد داشته باشد، هوشیار باشند.
