به گزارش اقتصادآنلاین ؛ به طور معمول، علائم در اوایل دوران کودکی، به‌طورکلی بین 12 تا 24 ماه ظاهر می‌شود. اما ممکن است تا دیرتر تشخیص داده نشود، به‌خصوص اگر علائم ظریف باشد.
ازآنجاکه علائم در افراد مختلف متفاوت است، متخصصان پزشکی از ASD به‌عنوان یک طیف صحبت می‌کنند، نه اینکه شامل مجموعه‌ای از علائم مشخصی باشد که همه افراد تجربه خواهند کرد.
اکثر متخصصان معتقدند که هیچ درمانی برای اوتیسم وجود ندارد. به همین دلیل است که بسیاری از آن‌ها به ASD به‌گونه‌ای برخورد می‌کنند که به مدیریت علائم یا توسعه مهارت‌ها و پشتیبانی که شامل درمان رفتاری، روان‌شناختی و آموزشی است، برخورد می‌کنند.
درمان‌های فعلی ASD چیست؟
ارائه‌دهندگان مراقبت‌های سلامت که ASD را درمان می‌کنند موافق هستند که شروع درمان حمایتی دراسرع‌وقت مهم است. به گفته دکتر آشانتی متخصص اطفال در مرکز پزشکی ثابت شده است که مداخله زودهنگام با بهترین نتایج همراه است.
وی توضیح داد: "کودکان کوچک‌تر که به اختلال طیف اوتیسم مبتلا می‌باشند، معمولاً نیاز‌های خود را با استفاده از خدمات مداخله اولیه دولت خود که بسیاری از دولت‌ها از آن‌ها به‌عنوان برنامه خدمات فردی خانواده (IFSP) یاد می‌کنند، ارزیابی و برآورده می‌سازند. "
وی گفت، هدف این است که به کودکان نوپا کمک کنیم تا ارتباط بهتری برقرار کنند، اضطراب را در محیط‌های اجتماعی به حداقل برسانند و رفتار‌های چالش‌برانگیز را کاهش دهند. این خدمات معمولاً تا سه‌سالگی ارائه می‌شود.
وودز اظهار داشت که وقتی اختلال طیف اوتیسم از خفیف تا شدید متغیر می‌باشد، بیشتر استراتژی‌های درمانی، نه همه آن‌ها، به‌نوعی گفتاردرمانی، رفتاردرمانی و کاردرمانی می‌پردازند. با بزرگ‌تر شدن کودکان و ورود آن‌ها به مدرسه، بسیاری از آن‌ها می‌توانند از برنامه‌های آموزشی اختصاصی (IEP)، با همان اهداف بهبود ارتباط، رفتار، معاشرت و مراقبت از خود را استفاده کنند.
علاوه بر این، وودز توضیح داد که روانپزشکان نوجوان همچنین ممکن است دارو‌هایی را برای درمان شرایطی که اغلب در ASD دیده می‌شود، از جمله اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی (ADHD)، اختلال نافرمانی مخالف (ODD)، وسواس فکری - عملی (OCD) یا افسردگی در نظر بگیرند.
هنگامی که صحبت از گزینه‌های درمانی خاص می‌شود، یک رویکرد درمانی که بسیاری از درمانگران، مدارس و ارائه‌دهندگان خدمات درمانی از آن استفاده می‌کنند، تجزیه‌وتحلیل رفتار کاربردی (ABA) است.
باتوجه‌به گزارشات مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC)، هدف تشویق رفتار‌های مثبت برای آموزش و بهبود مهارت‌های مختلف می‌باشد.
اشکال دیگر درمان شامل موارد زیر است:
• آموزش مهارت‌های اجتماعی
• درمان ادغام حسی
• کاردرمانی
درحالی‌که فرایند یافتن منابع گاهی اوقات بسیار طاقت‌فرسا است، به یاد داشته باشید که افراد آموزش‌دیده‌ای هستند که می‌توانند هم برای مبتلایان به ASD و هم برای عزیزانشان مفید باشند.
منابعی برای به‌خاطر سپردن
برنامه خدمات فردی خانواده (IFSP)
برنامه‌های آموزشی فردی (IEP)
روانپزشکان و مشاوران
کار درمانگران
درمانگران گفتار و زبان
ادامه تحقیقات:
وودز همچنین خاطرنشان کرد که مطالعات تحقیقاتی برای بررسی تأثیر شیوه زندگی (محیط‌های کم تحریک) و اصلاح رژیم غذایی مانند رژیم‌های گیاهی یا بدون گلوتن بر روی کودکان مبتلا به ASD در حال انجام است.
وی توضیح داد: "بااین‌حال، جامعه پزشکی منتظر این نتایج است تا ببیند آیا نتایج آماری قابل‌توجهی در ارتباط با تغییرات فوق‌الذکر وجود دارد یا خیر. "علاوه بر شیوه زندگی و اصلاح رژیم غذایی، محققان همچنین چندین مطالعه دیگر مانند توانایی تشخیص اوتیسم در دوران بارداری، تأثیر ژن‌های شما در تشخیص اوتیسم و آینده درمان‌های مربوط به خون بندناف را بررسی می‌کنند.
راه‌هایی برای حمایت از فرد مبتلا به ASD:
علاوه بر جستجوی پشتیبانی حرفه‌ای برای فرد مبتلا به ASD، درک اینکه چگونه می‌توانید در حین مراقبت از خود به آن‌ها کمک کنید نیز مفید است. در اینجا راه‌هایی برای کمک، حمایت و تشویق توسعه مهارت‌ها در فرد موردعلاقه شما ذکر شده است.
به آن‌ها کمک کنید احساس امنیت و محبت کنند
اولین و مهم‌ترین نکته در حمایت از فرد مبتلا به ASD، کمک به او در احساس امنیت و دوست داشتن می‌باشد.
ارتباط برقرار نمودن با تیم خود:
برقراری ارتباط با پزشک، درمانگر، معلمان و سایر ارائه‌دهندگان خدمات بهداشتی می‌تواند کار‌های روزانه شما را بسیار آسان کند. این امر برای والدین می‌تواند به معنای درخواست پیشنهادات برای ادامه تمرین مهارت‌هایی باشد که فرزند شما در درمان می‌آموزد و باعث می‌شود که آن‌ها موفق‌تر شوند.
درنظرگرفتن محیط:
کار‌هایی که در خانه انجام می‌دهید می‌تواند بر شدت برخی علائم تأثیر بگذارد. یک پیشنهاد این است که محیط را قابل‌پیش‌بینی و آشنا نگه دارید. مورد دیگر داشتن یک روال عادی است. همچنین به‌حداقل‌رساندن ورودی حسی در خانه، مانند سروصدا و سطح فعالیت، ایده‌ای هوشمندانه است.
داشتن روال‌های بسیار شلوغ و فعال:
هنگام مواجهه با موقعیت جدید، پیشاپیش به آنچه ممکن است اتفاق بیفتد بپردازید. این ممکن است به روان‌تر شدن روند انتقال کمک کند. وسایل راحتی را که آشنا هستید به همراه داشته باشید.
سرعت را کم کنید:
اطلاعات را به روشی ساده و درعین‌حال مؤثر انتقال دهید. هرچه بیشتر واضح، مختصر و ملموس‌تر باشید، بهتر خواهید بود و صبر کنید. به آن‌ها زمان دهید تا هنگام گوش‌دادن و مشاهده، پاسخ دهند.
به تشویق رفتار‌های مثبت کمک کنید:
استفاده از وسایل بصری را برای کمک به فرزند خود در برنامه‌ها و کار‌های روزانه در نظر بگیرید. تکنیک‌های رفتاری را که در درمان یاد می‌گیرند تقویت کنید. با شناخت و تصدیق توانایی‌ها و نقاط قوت، چیز‌های خوب را جشن بگیرید.
در جریان روند‌های به روز فعلی باشید:
وودز معتقد است که راه مهمی که والدین می‌توانند از کودک مبتلا به ASD حمایت کنند این است که خود را با منابع و اطلاعات معتبر مربوط به اوتیسم از سایت‌هایی مانند autismspeaks. org و kidshealth. org آماده و مجهز کنند.
برای تفاوت‌های ذهنی و روانی ارزش قائل شوید:
هنگام مراقبت از فرد مبتلا به ASD، مهم است که تفاوت‌های ذهنی و روانی آن‌ها را بپذیریم و برای آن ارزش قائل شویم. هنگامی که ASD را از طریق این دیدگاه مشاهده می‌کنید، این انگ را برطرف می‌کند و به شما این امکان را می‌دهد که تفاوت‌ها را عادی بدانید نه یک ناتوانی.
پیداکردن یک گروه حامی اوتیسم:
ارتباط با دیگر افراد جامعه می‌تواند به شما در یادگیری اطلاعات جدید، به اشتراک گذاشتن نکات و استراتژی‌هایی برای کمک به مدیریت موقعیت‌ها کمک کند و در حین ارتباط با تجربیات مشابه احساس حمایت کنید.
برای خودتان وقت بگذارید:
روزانه برای خود وقت اختصاص دهید حتی اگر مدت‌زمان کوتاهی برای ورزش، خواندن یا گذراندن وقت با یک دوست باشد، مراقبت از خود یک جزء مهم برای مراقبت از کسی است.
نتیجه کلی:
درحالی‌که هیچ درمانی برای ASD وجود ندارد، چندین گزینه درمانی مانند ABA در دسترس است که می‌تواند به افراد مبتلا به ASD کمک کند تا موقعیت‌های روزانه را پیش ببرند و مهارت‌هایی را ایجاد کنند. یک تیم حمایتی از متخصصان پیدا کنید تا به شما و فرزندتان در این سفر کمک کند.
