اقتصاد آنلاین – اکرم شعبانی؛ دکتر توماس زوربوخن، معاون مدیر اداره ماموریت علمی ناسا طی مقاله‌ای در اسپیس دات کام Space.com از تیم سازنده جیمز وب پس از رسیدن این تلسکوپ فضایی به مقصد نهایی خود تجلیل کرده است.
به گزارش اسپیس دات کام در این مقاله آمده است: در حال حاضر یک ذره نوری جدید در آسمان وجود دارد که در بهترین حالت از زمین در حوالی نیمه شب قابل مشاهده است. این لکه تار – هر چند کم نور، هر چند کوچک – نشان دهنده استحکام و اتحاد میان هزاران نفر است که ساعت‌ها در کنار یکدیگر کار کردند تا این ذره را به مقصد خود ارسال کنند.
این نور که از باشکوه‌ترین تلسکوپ‌های فضایی است که تاکنون توسط بشر ابداع شده به سمت ما منعکس می‌شود. تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا، پس از قرار گرفتن در داخل یک موشک و پرتاب به فضا در روز کریسمس، اکنون به مقصد خود رسیده، به صورت کامل در فرم نهایی باشکوه خود مستقر شده است؛ درست مانند پروانه‌ای که از پیله بیرون می‌آید. یک رصدخانه جدید، بزرگتر و زیباتر در طی یک سفر چند هفته‌ای در فضا شکل گرفته است. اکنون، از نقطه دید جدید در فاصله نزدیک به ۱.۵ میلیون کیلومتری، جیمز وب آسمان را برای سال‌های آینده اسکن می‌کند و مناظری از کیهان را ارائه می‌دهد که پیش از این دیده نشده است.
در پیچیدگی این تحول نمی‌توان اغراق کرد. یک آفتابگیر پنج لایه به اندازه زمین تنیس که با دقتی باورنکردنی گشوده شده است. آینه ثانویه بر روی یک سه پایه ۲۴ فوتی (۷.۲ متری) قرار گرفته است و در هشتم ژانویه، تیم باز کردن بزرگترین آینه‌ای که تا به حال در فضا پرواز کرده بود را به پایان رساند – این آینه متشکل از ۱۸ شش ضلعی طلایی رنگ و کندو مانند است که در مجموع ۲۱.۳ فوت (۶.۵ متر) طول دارد. هزاران قطعه باید به صورت متوالی کار می‌کردند تا این مرحله از عملیات با موفقیت به پایان برسد – و همه باید از راه دور، از نیم میلیون مایل (۸۰۰ هزار کیلومتر) دورتر تحت تنظیمات قرار می‌گرفتند آن هم بدون اینکه راهی برای بازدید از این عملیات و انجام تعمیرات دستی وجود داشته باشد و در کمال شگفتی این مرحله هم با موفقیت به پایان رسید.
ماموریت انجام شد. ما توانستیم این کار را به انجام برسانیم و اکنون شما می‌توانید آن ذره نور را در آسمان به دلیل همکاری تیمی باورنکردنی با سرسختی فوق العاده در انجام صحیح کار، مشاهده کنید.
برای چشمی که آموزش ندیده، نوآوری و اکتشاف مهیج به شدت دیوانه‌وار و غیرممکن به نظر می‌رسد. هدف اصلی این بود که در طول ۱۳.۵ میلیارد سال گذشته به عقب برگردیم و به گذشته نگاه کنیم تا بتوانیم اولین کهکشان‌ها و ستاره‌های جهان را مشاهده کنیم و در حالی که حامیان زیادی هم داشتیم، از همان ابتدا نیاز به افراد زیادی داشتیم که بر این باور بودند که این کار نمی‌تواند به سرانجام برسد. صرفا داشتن شجاعت برای تعیین هدف والای مشخص شده در ۲۵ سال پیش یعنی زمانی که اولین اقدامات صورت گرفت، اولین نمایش جسارت از این ماموریت بوده است.
در ادامه یک تیم چشم‌انداز تعیین شده را در نظر گرفت تا آن را به واقعیت تبدیل کند: بزرگترین، قدرتمندترین و پیچیده‌ترین رصدخانه علوم فضایی که جهان تاکنون دیده است. برای این کار به مخترع و مجری نیاز داشتیم. ما به بینندگان و رهبرانی نیاز داشتیم که بر واقع‌گرایی فناوری، برنامه زمان بندی و هزینه‌ها تمرکز کنند. ما همزمان به تجربه چندین دهه و هم به شور و شوق جوانی بدون محدودیت نیاز داشتیم. در کنار آنها به سهامداران تجاری و دولتی همراه با شرکای بین‌المللی هم نیاز داشتیم که همگی در یک هدف همسو بودند: دستیابی به این هدف علمی عجیب. در واقع، تنها راه دستیابی به اهداف بزرگ توسط تیم‌های مختلف است که به عنوان یک واحد گرد هم می‌آیند.
گاهی مسیر سختی پیش رو بود. اما در سکوت و بدون جلب توجه زیاد، تیمی عالی و متحد شکل گرفت که مدام از اشتباهات درس می‌گرفت و با دید بلندمدت بر روی هدفش متمرکز می‌ماند. از طریق ناملایمات و ناامیدی‌ها، این تیم به سختی آموخت که برتری در عدم وجود خطا نیست بلکه تمرکز ثابت بر روی پیشرفت است. برتری واقعا تقریبا هرگز در مورد کلمات و گفتار نیست، بلکه وابسته به عملکرد و رفتار است.
اکنون، این تلسکوپ مانند یک شکل اوریگامی در فضاست که به طور کامل باز شده و نور خورشید را به سمت ما بازتاب می‌دهد. پس از خنک شدن تا دمای عملیاتی خود و راه‌اندازی همه سیستم‌ها، این تلسکوپ آماده خواهد بود تا دید جدیدی از کیهان را تا پنج ماه دیگر برای ما آشکار کند. اما همانطور که منتظر این تصاویر باشکوه از اولین نور هستیم، نیاز است تا ظرافت و عالی بودن تیمی که ما را به این مرحله رسانده‌اند، تحسین کنیم.
همانطور که پیش از این هم دیده‌ایم، تیم‌های زیادی بر روی مریخ فرود آمده‌اند، اولین هلیکوپتر مریخ را به پرواز درآورده‌اند، ماموریت‌هایی با فناوری پیشرفته‌ای را که حفاظت و بهبود حیات را روی زمین انجام می‌دهند به پایان رسانده و اکنون، باشکوه‌ترین تلسکوپ فضایی جهان را ساخته و به کار گرفته‌اند؛ بیش از این نیازی نیست که سخنی در مورد اهمیت این تلسکوپ به زبان بیاورم. من به قدرت تیم‌های متنوعی اعتقاد دارم که تمام تجریبات خود را به صورت جمعی برای غلبه بر موانع موجود به کار گرفته‌اند.
و درست به همین دلیل است که وقتی جیمز وب یک میلیون مایل دورتر از خانه خود دور می‌زند، من بسیار به آینده آن امیدوار هستم. امیدوارم زمانی که این ذره کوچک نور را در آسمان می‌بینید، آنچه را که من می‌بینم شما هم ببینید: موفقیتی باورنکردنی که می‌توانیم با همکاری افراد مناسب به آن دست پیدا کنیم – نه تنها برای آینده اکتشاف فضا، بلکه برای چالش‌های بزرگ جهانی که نگران هر کدام از آنها هستیم می‌تواند پاسخ‌هایی به همراه داشته باشد. اهداف بزرگ اغلب مسیر سختی برای موفقیت می‌پیمایند. اما یک تیم با قدرت تصمیم می‌گیرد که موفقیت را شکل دهد آن هم در فاصله زمانی بسیاری پیش از آنکه برای دیگران آشکار شود و خیلی پیش از آنکه هر یک از ما بتوانیم آن لکه کم نور را در آسمان ببینیم.
