به گزارش ladbible، یک کارشناس درباره‌ی گونه‌ی جدیدی از «اَبَرجوندگان» هشدار داده است که ممکن است برای سلامت انسان خطرآفرین باشند. ظاهراً گذراندن یک سال عادی بدون به خطر افتادن سلامت یک آرزوی محال است!
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از فرادید، در طول دو دهه‌ی گذشته، موش‌ها (mice) و خرموش‌های (rats) انگلستان نسبت به نوع رایجی از سم که برای کشتن آن‌ها استفاده شده، مقاوم شده‌اند. به گزارش روزنامه‌ی میرِر، ۹۵ درصد موش‌ها و ۷۸ درصد خرموش‌ها ژن‌هایی را تولید کرده‌اند که در تحمل سم‌هایی معروف به ضدانعقاد مرگ‌موش به آن‌ها کمک می‌کنند.
عملکرد این آفت‌کش به این صورت است که جلوی لخته شدن خون جونده را می‌گیرد. شاید این تغییر ژنتیکی خبر خوبی برای موش‌ها و خرموش‌هایی باشد که نمی‌خواهند بخاطر خوردن غیرعمدی سم جانشان را از دست بدهند، اما برای انسان‌ها خبر خوبی نیست!
دکتر اَلِن باکِل آفت‌شناس هشدار داده است این ژن که در جوندگان سراسر انگلستان یافت شده می‌تواند تهدیدی برای سلامت انسان‌ها و حیوانات باشد: «استفاده‌ی مستمر از مرگ‌موش ضدانعقاد برای کشتن موش‌ها و خرموش‌های مقاوم عواقب جدی دارد از جمله کنترل ناقص جوندگان که این اتفاق برای انسان‌ها و حیوانات تهدیدآمیز است و منجر به گسترش سریع‌تر جوندگان مقاومِ بجامانده و بقاء طولانی‌مدت آفت‌های مقاوم می‌شود که باقی‌مانده‌ی سم در درون بدنشان است و این برای شکارچیانی که آن‌ها را می‌خورند خطرناک است.»
انجمن کنترل آفات بریتانیا درباره‌ی این موضوع گفته است که گسترش این به اصطلاح «اَبَر موش‌ها» به خاطر مداخله‌ی مردم برای دفع آفات شدت یافته است: «مشکل این است که افرادی که سعی می‌کنند مشکل آفات را خودشان حل کنند در واقع مشکل را از آن چه هست بدتر می‌کنند. جوندگان، مقاوم و حتی در برخی موارد نسبت به سمومِ آماده‌ی مصرف، ایمن شده‌اند تا حدی که در حال تغذیه از قرص‌ها یا حبه‌های سم هستند به این معنا که اندازه و قدرت آن‌ها در حال افزایش است.
مرگ‌موش‌های قوی‌تر تاثیر بیشتری دارند، اما بیشرشان به دلایل قانونی برای عموم قابل استفاده نیستند و فقط کنترل‌کنندگان حرفه‌ای آفات باید از آن‌ها استفاده کنند؛ بنابراین بسیار مهم است که حتماً افراد متخصص به هجوم این آفات رسیدگی کنند. خرموش‌های عادی با سم کشته می‌شوند، اما حالا این گونه‌های مقاوم جای آن‌ها را گرفته‌اند. طبیعی است اگر جمعیت این گونه‌های مقاوم کنترل نشود، شمار آن‌ها افزایش می‌یابد و به تهدیدی جدی برای سلامت عمومی مردم تبدیل می‌شوند.»
