به گزارش اقتصاد آنلاین، علت آن است که درصد رطوبت قند بسیار ناچیز (چیزی حدود 2 صدم درصد) است. بدین ترتیب، قند، آب موجودات ذره بینی را که ممکن است سبب فساد شوند، می گیرد. یکی از کارشناسان مطلب را این گونه شرح می دهد: «مولکول های آب، خیلی سریع تر از آن که وارد بدن موجود ذره بینی شوند، از آن خارج می شوند و موجود ذره بینی به علت عدم رطوبت در بدنش، از بین می رود.»
به علاوه، رطوبت بسیار اندک قند حبه یا شکر، از به وقوع پیوستن تغییرات شیمیایی که سبب فساد می شوند، جلوگیری می کند.
اگر قند در آب حل شود، تمام استدلال های فوق منتفی خواهد شد. هرچه محلول رقیق تر شود، کپک ها و قارچ های قندی رشد بیشتری خواهند داشت. حتی اگر قند چند روزی در محل بسیار مرطوبی قرار بگیرد، رطوبت کافی برای رشد عوامل فساد را به خود جذب می کند.
نگه داری قند در ظرف های سربسته و کیپ، حتی در شرایط آب و هوای مرطوب، روند جذب رطوبت را کند خواهد کرد. اگر قند در شرایطی نگه داری شود که نوسان های حرارتی و رطوبتی بر آن تأثیر نگذارد و درصد رطوبت آن همچنان دو صدم درصد باقی بماند، دوامی نامحدود خواهد داشت.
