سالیگری، سال‌هاست در کلینیک هارلی به دختران و پسران نوجوان مشاوره می‌دهد و پای حرف‌هایشان می‌نشیند. او حالا بعد از 30 سال تجربه مشاوره به گروه سنی نوجوان به ایندیپندنت می‌گوید: «من در طی این سال‌ها، بارها با پدرها و مادرهایی مواجه شده‌ام که با رفتارهای اشتباهی که در قبال فرزندان خود انجام می‌دادند، آسیب بزرگی به ریشه‌های شخصیتی آنها می‌زدند. از فرزندی که در کنار پدر معتاد و مادری عصبی بزرگ می‌شود، نمی‌توان انتظار داشت رفتاری معقول داشته باشد. از بچه‌ای که در خانواده‌ای بی‌بند‌و‌بار رشد می‌کند، نمی‌توان توقع داشت اصول اخلاقی را مو به مو اجرا کند.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از وقایع اتفاقیه ، بدون‌شک خانواده‌ها و رفتارهای پدران و مادران، نقشی کلیدی در تربیت فرزندان و شکل‌گیری شخصیت آنها دارد اما پدیده‌ای که چند سالی است بسیار باب شده، این است که پدران و مادران از سنین بسیار پایین برای فرزندان خود گوشی‌های هوشمند می‌خرند و آنها را وارد دنیای تازه‌ای می‌کنند که الفبای مواجهه با آن را بلد نیستند. آنها با خیال خودشان راهی برای سرگرم‌کردن کودکانشان دست و پا کرده‌اند و بسیاری از اوقات به‌دلیل گرفتاری‌های زیاد، تصمیم می‌گیرند از این راه فرزندان خود را سرگرم کنند. این درحالی است که هیچ‌کدام از آنها نمی‌دانند دادن یک گوشی هوشمند به دختر یا پسر نوجوانی که کم‌سن و سال است، درست مانند این است که موادمخدر یا مشروبات الکلی به آنها بدهیم و بعدا انتظار داشته باشیم که سالم بمانند.
مسئله مهم این است که بیشتر والدینی که این کار را می‌کنند، با دورکردن فرزندان خود از محیط‌های غیرسالم و جلوگیری آنها از مصرف موادمخدر و مشروبات الکلی، تلاش می‌کنند فرزندان خود را در محیط و شرایطی سالم بار بیاورند اما وقتی نوبت به گوشی‌های هوشمند می‌رسد، آنها را رها می‌کنند. این کار شبیه این است که یک بسته قرص مخدر یا یک بطری نوشیدنی الکل‌دار به فرزندان خود بدهند، آنها را در اتاقی تنها رها کنند و در را رویشان ببندند.»
نتیجه آخرین مطالعات نشان می‌دهد که یک‌سوم کودکان 12 تا 15ساله بریتانیایی به گوشی‌های هوشمند خود اعتیاد شدید دارند و این اعتیادشان تا جایی است که آنها را از رفتن به مدرسه بازمی‌دارد. علاوه بر این، نیمی از همین کودکان با سن و سال کمشان در سایت‌ها، شبکه‌ها و صفحه‌هایی عضو هستند که هیچ اساس و پایه اخلاقی‌ای ندارد و به آنها آسیب شخصیتی زیادی وارد می‌کند. در آخرین نشستی که کلینیک هارلی‌استریت با موضوع «کودکان و گوشی‌های هوشمند» برگزار کرده بود، بسیاری از خانواده‌ها از مندی سالیگری، سخنران این نشست سؤال کردند: «وقتی فرزندان ما در شعاع اطرافشان دوستانی دارند که همه آنها گوشی‌های هوشمند آخرین مدل دستشان می‌گیرند، ما با چه روشی می‌توانیم کودکانمان را قانع کنیم که بدون احساس سرخوردگی از خیر گوشی هوشمند بگذرند؟»، سالیگری در جواب این سؤال به والدین حاضر در نشست گفت: «این مسئله چیزی است که نیاز به تربیت درازمدت و شروع از سنین پایین‌تر دارد.
درمورد والدینی که فرزندان 12 تا 15 ساله‌شان همین حالا گرفتار گوشی‌های هوشمند شده‌اند، مراجعه به مشاور و تلاش برای دورکردن او از این فضا، بهترین راهکار پیش‌رو است اما در مورد دیگرانی که هنوز ابتدای راه هستند، مسئله مهم این است که کودکان به همان شیوه‌ای که شما با آنها برخورد کنید، عادت می‌کنند. نمی‌توانید آنها را به این دنیا بیاورید و رها کنید. یک موضوع این است که خانواده‌ها برای فرار از سرگرم‌کردن کودکان خود، یک گوشی هوشمند دستشان می‌دهند. باید به جای این‌کار، برای آنها وقت بگذارید و خودتان تفریح برایشان ایجاد کنید. علاوه بر این، وقتی از کودکی فرزند خود را طوری تربیت کنید که هرچیزی دیگران دارند، او هم می‌تواند داشته باشد، بعدا نمی‌توانید مقابله کنید.
برخورد درست با کودکان، تمرین می‌خواهد و صبر. باید با آنها مثل یک دوست و همراه باشید، نه اینکه رهایشان کنید. نظارت بر رفتار آنها، کتاب‌هایی که می‌خوانند، فیلم‌هایی که می‌بینند، همه و همه، راه را برای شما باز می‌کند که بعدها هم بتوانید روی برنامه‌هایی که در گوشی هوشمندشان دارند، نظارت کنید. می‌توانید قوانینی را به شکل بازی از ابتدا مشخص کنید و با تأکید بر آن قوانین، راه را پیش ببرید. به‌این‌ترتیب هم کودکانتان از دنیای دوستانشان جا نمی‌مانند و هم شما می‌دانید پشت درهای بسته اتاق‌ها چه می‌گذرد.»
